Δεν έχω χρόνο
πια για ανώφελες συζητήσεις, με ανόητους κολλημένους "ανθρώπους", σε
δόγματα, ιδεολογίες και στερεότυπα. Θέλω να μιλάω με ανθρώπους που
οραματίζονται έναν καλύτερο κόσμο, που πιστεύουν στον άνθρωπο, που αναζητούν το
νόημα της ζωής, σε κάθε μικρές και μεγάλες στιγμές. Ανθρώπους με γνώσεις,
παιδεία, κουλτούρα, με αναζητήσεις.
Ανθρώπους που πιστεύουν πως το να είσαι καλύτερος άνθρωπος είναι μια καθημερινή κατάκτηση. Ανθρώπους που προσπαθούν για αυτό τον λόγο, να ενεργούν πάντα με το καλύτερο μέρος τους, όχι λόγω κάποιου είδους εξαναγκασμού, αλλά εκ πεποιθήσεως.
Ανθρώπους με βάθος που μιλάνε με συναίσθημα, ανθρώπους που δεν κορνάρουν μόλις ανάψει πράσινο, που δεν παρκάρουν όπου και όπως θέλουν, που δεν προσπαθούν να πάρουν την σειρά στο ταμείο, ανθρώπους που δεν ζουν μόνο για τον εαυτό τους, ανθρώπους που πιστεύουν πως όποιος φωνάζει: "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;", πάσχει όχι μόνο από εγωκεντρισμό αλλά και αμνησία.
Ανθρώπους που πιστεύουν πως το να είσαι καλύτερος άνθρωπος είναι μια καθημερινή κατάκτηση. Ανθρώπους που προσπαθούν για αυτό τον λόγο, να ενεργούν πάντα με το καλύτερο μέρος τους, όχι λόγω κάποιου είδους εξαναγκασμού, αλλά εκ πεποιθήσεως.
Ανθρώπους με βάθος που μιλάνε με συναίσθημα, ανθρώπους που δεν κορνάρουν μόλις ανάψει πράσινο, που δεν παρκάρουν όπου και όπως θέλουν, που δεν προσπαθούν να πάρουν την σειρά στο ταμείο, ανθρώπους που δεν ζουν μόνο για τον εαυτό τους, ανθρώπους που πιστεύουν πως όποιος φωνάζει: "Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;", πάσχει όχι μόνο από εγωκεντρισμό αλλά και αμνησία.