Ο Ερμής ως ψυχοπομπός στην Αμφίπολη. Ο «Μεγάλος Μάγος» και ιεροφάντης των μυστηρίων...

 

Ερμής ο αγγελιοφόρος των Θεών, ο ψυχοπομπός των ανθρώπινων ψυχών, ο προστάτης των τεχνών, των γραμμάτων, των εμπόρων , των  'πανούργων' αλλά και των Φιλοσόφων.

Το όνομά του ετυμολογείται από το είρω (αναγγέλλω), ερέας και (κατά πλεονασμό του μ) Ερμέας, Ερμής με συναίρεση, ή  από το έρυμα, δηλαδή το λόγο.

Ο Αγγελιοφόρος των Θεών  ο οποίος  πρώτος ξεπέρασε το όριο που χώριζε τους ανθρώπους με τους θεούς. Έφερε τον λόγο στους  ανθρώπους,  καθιστώντας τους εν δυνάμει Θεούς,  δίνοντας τους την δυνατότητα   με την διεύρυνση της πεπερασμένης τους  διάνοιας, να ' συλλάβουν'  τα μυστήρια του σύμπαντος .

Κατ’  αυτό τον τρόπο  ο Ερμής  ταυτίζεται με τον  Λόγο   το Θεϊκό  πνεύμα. Ο  αιώνιος σύντροφος του Ήλιου της Σοφίας, ο 'Μεγάλος Μάγος' και ιεροφάντης, που διώχνει το σκότος της άγνοιας και φωτίζει το πνεύμα,  ο Ήλιος του μεσονυκτίου των Μυστηρίων (εδώ).

Ο Ερμής αναπτύσσει τον 'ενορατικό νου'  ανοίγοντας δρόμους  ώστε  να εκφραστούν δημιουργικά οι  πνευματικές  δυνατότητες του ανθρώπου. Καθιστά τον άνθρωπο έναν πνευματικό οδοιπόρο που ταξιδεύει στα ανώτερα μονοπάτια της ζωής. 

Φέρει  φτερά  στο κεφάλι (νους )  και στα πόδια (ύλη)  το ανοδικό τόξο της ύλης προς το πνεύμα προς τον πνευματικό αλλά και ζωοδότη ήλιο, ονομαζόμενος ως  και 'Λύκος του Ήλιου'.

 

Σύμβολο του το κηρύκειο για το οποίο έχω γράψει εδώ .  Πολλά στοιχεία για τον Ερμή και το κηρύκειο μπορούμε επίσης να ανακαλύψουμε από  το αστρολογικό σύμβολο του Ερμή το οποίο είναι,  το κηρύκειο σε  'συμπιεσμένη' και σμίκρυνση….

Όπως βλέπουμε το   αστρολογικό σύμβολο του Ερμή σχηματίζεται από  μία ημισέληνο, ένα κύκλο, και ένα σταυρό.  Ο σταυρός συμβολίζει την ύλη  (αυτό συνείδηση)  η οποία  βρίσκεται κάτω  από τον κύκλο του πνεύματος  (ήλιος – Υπέρ συνείδηση), ενώ πάνω σε αυτόν βρίσκεται τοποθετημένο το ημικύκλιο της ανώτερης  ψυχής (Σελήνη – υπό συνείδηση), σημαίνοντας   την δυνατότητα ενσωμάτωσης (βαθύτερης κατανόησης) πνεύματος, ψυχής και ύλης. 

Ο Πλούταρχος  ( στα   «Περί Σωκράτους Δαιμόνιου & Περί εμφαινομένου προσώπου τω κύκλω της Σελήνης»), αναφέρει σχετικά πως  το σώμα, η ψυχή και ο Νους αποτελούν τρία πράγματα εντελώς διακριτά μεταξύ τους.  Για αυτό τον λόγο υπάρχουν δύο θάνατοι. 

Ο πρώτος αποτελεί χωρισμό του σώματος από τα άλλα δύο, δηλ. από την ψυχή και τον νου, και λαμβάνουν χώρα  τόσο στην Ουράνια σφαίρα όσο και εντός της γης  (Δήμητρα). Ο δεύτερος θάνατος είναι χωρισμός του νου από την ψυχή και συμβαίνει στην σελήνη.  Η ψυχή μετά τον πρώτο θάνατο στην γη με οδηγό τον Ερμή  ακολουθεί μία πορεία μέχρι τον λειμώνα, στο τρίστρατο, στο χωρικό διάστημα από την Γη έως την Σελήνη. Για 12 ημέρες.

Η άφιξη της στην Σελήνη της φέρνει χαρά και έκσταση παρόμοια με εκείνη που νιώθουν όσοι μυούνται στα μυστήρια. Έτσι η σελήνη είναι πλήρεις από τι υπάρξεις που κατόρθωσαν να ανέβουν μέχρις εκεί. Αυτές οι υπάρξεις είναι πλέον δαίμονες. 

Υπάρχει βέβαια και η αντίστροφη διαδικασία, λέγει ο Πλούταρχος : ο ήλιος σπέρνει νόες στην σελήνη και εκείνη διαμορφώνει από αυτούς ψυχές. Όταν αυτές πέσουν στη Γη, αποκτούν σώματα. Η σελήνη λοιπόν είναι το μόνος μέρος του κόσμου μας που λαμβάνει όσο και δίνει.

Επομένως, αποτελεί το μεσαίο στάδιο στην διαδικασία της οντογένεσης. Όπως στην πλατωνική 'Πολιτεία', είναι οι Μοίρες που εποπτεύουν όλη την διαδικασία: Η Άτροπος στον ήλιο την θέτει σε κίνηση, η Κλωθώ που γυρίζει στη σελήνη ενώνει και συνδέει ενώ η Λάχεση δραστηριοποιείται όταν η ψυχή πλησιάζει στη γη. Για τον  Πλούταρχο, το σώμα λαμβάνεται από την  γη, η  ψυχή από τη σελήνη,  ο νους από τον Ήλιο. Ο Ερμής δε,  είναι ο οδηγός των ψυχών…!!! 

Στη Αμφίπολη λοιπόν,  ο γενειοφόρος αρματηλάτης δεν είναι ο Φίλιππος όπως κάποιοι υποστηρίζουν,  αλλά ο Πλούτωνας….!!!

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΡΜΟΥ ΧΘΟΝΙΟΥ

Σὺ ποὺ κατοικεῖς στοῦ Κωκυτοῦ τὸν ἀνεπίστροφο δρόμο τῆς ἀνάγκης, ποὺ ὁδηγεῖς τὶς ψυχὲς τῶν θνητῶν στὰ ἐσώτερα βάθη τῆς γῆς, Ἑρμῆ, γέννημα τοῦ βακχικοῦ χορευτῆ Διονύσου καὶ τῆς Παφίας Κόρης, τῆς ἑλικοβλέφαρης Ἀφροδίτης, σὺ ποὺ ὑπηρετεῖς στὸν ἱερὸν οἶκο τῆς Περσεφόνης, ψυχοπομπὸς ὢν τῶν δύσμοιρων ψυχῶν, ποὺ κάτω ἀπὸ τὴν γῆ τὶς ὁδηγεῖς, ὅταν ἔρχεται ὁ καθορισμένος ἀπὸ τὴν μοῖρα χρόνος, σὺ ποὺ θέλγεις τὰ πάντα μὲ τὴν ἱερὴ ὑπνοφόρο ράβδο,  καὶ πάλιν ἐγείρεις τοὺς κοιμισμένους∙ διότι σ’ ἐσένα ἔδωσε αὐτὴ τὴν τιμὴ ἡ Θεὰ Περσεφόνη μέσα στὸν εὐρὺ Τάρταρο, νὰ ἡγεμονεύεις στοὺς θνητοὺς τὴν ὁδὸ τῶν ἀέναων ψυχῶν. Ἀλλά, μακάριε, εἴθε νὰ στέλνεις στοὺς μύστες τέλος καλὸ τῶν ἔργων τους.