Η συνθηκολόγηση και το πρόγραμμα "Ηλιος"

Θα ζήσουμε το τελευταίο επεισόδιο του  θιάσου της «μεταπολίτευσης». Το (Γερμανικό) σχέδιο όπως έχω γράψει πρίν από περίπου οχτώ μήνες, έχει ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχουν πλέον σοβαρές αντιμνημονιακές δυνάμεις ή «εναλλακτικό» Ελληνικό  σχέδιο.

Ο ητημμένος  έχει υπογράψει «συνθηκολόγηση». Ακόμα και τα δύο εναπομείναντα κόμμματα τα οποία έχουν λαικό έρισμα μεγαλυτέρου του 20 %, θα δουν μετά τις εκλογές να μειώνονται περαιτέρω οι  δυνάμεις τους, και θα ακολουθήσουν  την τύχη των υπολοίπων που κινούνται γύρω στο 6 - 15 %.  

Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι αναπόφευκτες, και οι «τεχνοκράτες» θα αναλάβουν «τυπικά» δράση. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, πως το νέο στην ιστορία ποτέ δε γεννιέται αιφνίδια.  Το νέο διαμορφώνεται συν το χρόνο, μέσα από  τη σύγκρουση με το παλαιό, κατ’ ατό τον τρόπο όμως αποτελεί αρχικά την μήτρα τερατογεννέσεων...Αυτή την χρονική εποχή «διάγουμε»....

Τέλος υποψιάζομαι, πως το Γερμανικό σχέδιο «Ηλιος» (πρό τριετίας), μεταφοράς Ηλιακής ενέργειας, δεν εγκαταλείφθηκε, απλά έχει τροποποιηθεί. 

Η στόχευση πλέον δεν είναι η μεταφορά ενέργειας, αλλά η εξευτελιστική αγορά των Τουριστικών υποδομών της χώρας αεροδρόμια, λιμάνια, μαρίνες τουριστικές μονάδες, ώστε τόσο οι Γερμανοί τουρίστες να απολαμβάνουν Γερμανικού management φτηνές τουριστικές υπηρεσίες,  όσο και αντίστοιχα Γερμανικά Κ.Α.Π.Η να απολαμβάνουν φτηνά τους χειμερινούς  και όχι μόνο μήνες στο μεσογειακό κλίμα της  Ελλάδος... 

 

Έμπνευση και συλλογικό ασυνείδητο

Οποιοσδήποτε αποτυπώνει τις  σκέψεις του σε χαρτί, γνωρίζει πως από ένα σημείο και μετά  ουσιαστικά ο ίδιος γίνεται μία « ανοικτή πύλη»,  για αυτό   που θα δημιουργήσει, και το οποίο δεν ελέγχει πλήρως, όσον αφορά την τελική μορφή του. 

Σε ένα μεγάλο βαθμό, ο συγγραφέας  γίνεται ο « φορέας»,  το «κανάλι», έμπνευσης και σκέψεων  οι οποίες  «εισέρχονται» ασυναίσθητα  στο νου του, έτσι ώστε ουσιαστικά το «έργο»  χτίζεται μόνο του από ένα σημείο και μετά. Η «μυστικιστική» αυτή πηγή έμπνευσης, για τους  αρχαίους Έλληνες   προερχόταν από  τις  Μούσες.

Με ψυχολογικούς όρους, από την στιγμή που η έμπνευση προέρχεται από το συλλογικό ασυνείδητο, και εφόσον το συλλογικό ασυνείδητο προέρχεται από τις σκέψεις ανθρώπων μικρών ή μεγαλυτέρων  ομάδων οι οποίοι έχουν κοινές σκέψεις, αυτό που συμβαίνει  στην πραγματικότητα  είναι, πως  αυτά που μεταφέρονται στο χαρτί,  είναι σκεπτομορφές  που ανέμεναν να έρθουν  στην επιφάνεια,  ώστε να γίνουν  κτήμα  περισσοτέρων ομάδων  ανθρώπων. 

Οι σκεπτομορφές είναι αρχετυπικά  δημιουργήματα τα οποία  κατευθύνονται συνειδητά ή ασυνείδητα  από  φορείς και κανάλια, για την πραγματοποίηση κάποιου σκοπού. Οι σκεπτομορφές «πλανώνται « σε ένα νοητικό ωκεανό γύρω μας όπως και τα συναισθήματα, δονούν και αποτυπώνουν τον χώρος, γεννώντας νοητικά  ρεύματα που χρησιμεύουν ως αφυπνιστές της ανθρωπότητας».  

O Πυθαγόριος νόμος της σιωπής και η Omertà

Ο Πυθαγόρας όπως είναι γνωστό επέβαλε τον νόμον της σιωπής σε ότι αφορούσε τις διδασκαλίες του (στον Κρότωνα της νοτίου Ιταλίας). Από εκεί προέρχεται και η λέξη Omertà, που χρησιμοποιεί η μαφία στην Ιταλία. Omertà = κώδιξ τιμής/σιωπής , των λεγομένων «αρρήτων δογμάτων». 

«ἐν ἐχερρημοσύν ῃ φυλάττωσιν ο ὓς ἂνἀκροάσωνται λόγους»....
Ιάμβλιχος ( Περί του Πυθαγορικού Βίου, 34, 246, 9 – 10)

Στην πραγματικότητα, η Omertà είναι ο «Νόμος της σιωπής», που η παραβίαση του πρέπει να τιμωρηθεί με θάνατο. Συναφής με το νόμο της σιωπής, είναι και η Μαφίοζικη Σικελιάνικη παροιμία: 

«Όποιος δεν ακούει, δε βλέπει και δε μιλάει, ζει εκατό χρόνια».

Φράση η οποία επίσης προέρχεται από την αντίστοιχη Πυθαγόρεια διδαχή: 

«Ἂκουε, Ὃρα, Σίγα»…!!!

Οι μαθητές του Πυθαγόρα, υποβάλλονταν αρχικά στη δοκιμασία της σιωπής(έχεμυθία), περιοριζόταν δηλα­δή αποκλειστικά στο να ακούνε τις διδασκαλίες δίχως να ζητούν οποιαδήποτε εξήγηση · γι' αυτό και οι δόκιμοι ονομάζονταν "ακουσματικοί". 

Κατά το αρ­χικό αυτό στάδιο της μύησης οι μαθητές δεν αντίκριζαν το δάσκαλο τους, που ήταν κρυμμένος πίσω από μια κουρτίνα, γι' αυτό και οι μαθητές ονο­μάζονταν "οι έξω".

Στη συνέχεια, οι νεόφυτοι ανέρχονταν στις τάξεις των "μαθηματικών" και, απαλλαγμένοι πια από τον όρκο σιωπής, όφειλαν να διδάξουν. Τελικό στάδιο ήταν η τάξη των "φυσικών", των μελετητών δηλα­δή των φυσικών φαινομένων.

Ο λύκος και τα πρόβατα....

Ζούμε στιγμές απόλυτου πολιτικού τυχοδιωκτισμού και παραλογισμού, και όλα αυτά,  σε μία στιγμή που βρισκόμαστε  στο κρισιμότερο σταυροδρόμι των νεότερων χρόνων, το οποίο θα κρίνει το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος ..

Το συμπέρασμα των τελευταίων πέντε ετών  είναι,  πως η Ελληνικής κοινωνία και το Ελληνικό πολιτικό σύστημα,  έχει ηττηθεί λόγω του παρασιτικού πελατειακού μοντέλου διαχείρισης το οποίο ακολουθήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά.. 

Μπορεί το 2000 να μην ήρθε το τέλος του κόσμου, όπως έλεγαν οι προφητείες, αλλά εάν σκεφτείτε πόσο άλλαξε ο κόσμος από τότε, τι βίωσε η ανθρωπότητα τόσο από πλανητικές καταστροφές, σεισμούς, τσουνάμι, πλημύρες, πυρκαγιές,  όσο και από ανθρώπινες δράσεις,  πολέμους,  τρομοκρατία, θανατηφόρους ιούς, μεταβολή συνόρων, μαζικές μεταναστεύεις, πυρηνικές καταστροφές, τότε μπορούμε να πούμε πως ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε όντως έχει  «τελειώσει», και στην θέση του αναδύεται  μέσα από ερείπια ένας άλλος κόσμος , τον οποίο ακόμα δεν γνωρίζουμε. 

Η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στον  «πλασματικό μικρόκοσμο» της. 

Έτσι όταν η  οικονομική κρίση χτυπούσε  τις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής  ο τότε  Έλληνας πρωθυπουργός  Κ. Καραμανλής, διαβεβαίωνε πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να επηρεαστεί. Όταν η κρίση άρχισε να μας χτυπά την πόρτα ο αντίπαλος του  και μετέπειτα πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου υποστήριξε πως χρήματα  εξακολούθησαν να υπάρχουν,  στην ακμαία και με εξαιρετική παραγωγική βάση Ελλάδα. .

Ως  δώρο μας έφερε νέα χρήματα, αλλά  όπως αποδείχθηκε χρήματα στην πραγματικόητα δεν υπήρχαν, και έτσι έφερε το πρώτο μνημόνιο, με όρους που κατέλυσαν την Εθνική κυριαρχία,  και κατέστησαν το Ελληνικό χρέος διακρατικό και στο Αγγλικό δίκαιο.

Όπως ήταν φυσικό το κόμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ  διαλύθηκε , και σήμερα βρίσκεται οριακά στην παρούσα βουλή.  

Την σκυτάλη πήρε η Ν.Δ, με σημαία το  πρόγραμμα του Ζαππείου, στο οποίο κατήγγειλε πως η δανειακή σύμβαση δεν ήταν βιώσιμη, και πως διαπραγμάτευση του Γ. Παπανδρέου ήταν ανύπαρκτη. Όταν κλήθηκε να διαχειριστεί την εξουσία λοιπόν,  όχι μόνο το πρόγραμμα του Ζαππείου δεν εφαρμόστηκε, αντιθέτως ήρθε δεύτερο μνημόνιο. Ως αποτέλεσμα αυτό είχε, η Ν.Δ να προκηρύξει εκλογές και να χάσει μεγάλο μέρος της εκλογικής της δύναμης.

Οι εκλογές κερδίθηκαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α ο οποίος προεκλογικά δήλωνε πως θα συστήσει επιτροπές για την διαγραφή  του μη νόμιμου και επονείδιστου τμήματός του- χρέους, θα  «έσκιζε»τα μνημόνια, και η Ευρώπη θα χόρευε συρτάκι ή πεντοζάλι σε Ελληνικού «αριστερούςρυθμούς». 

Ως συνεταίρος της Κυβέρνησης επιλέχθηκε το έτερο αντιμνημονιακό κόμμα των Α Ν.ΕΛ, οι οποίοι  ήταν «Βασιλικότεροι του Βασιλέως» στο θέμα μνημονίων  και μη συνεργασίας με όσους έχουν ψηφίσει μνημόνια. Εξάλλου το «μότο» τους ήταν «ΟΙ Α Ν.ΕΛ ότι λένε ισχύει για πάντα».

Και φτάσαμε στο σήμερα,  όπου ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α σε πλήρη αντίθεση με αυτά που προεκλογικά υποσχόταν, ψήφισε τρίτο μνημόνιο,  προκήρυξε εντός επταμήνου, νέες  εκλογές χάνοντας και αυτός,  - όπως και οι προηγούμενοι-, μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής του δύναμης.

Από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α όπως ήταν απολύτως προβλεπόμενο,  προέκυψε το νέο κόμμα, αυτο  της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ της Αριστερής πλατφόρμας, το  όποίο  φέρει τον τίτλο ΕΝΟΤΗΤΑ την στιγμή που προέκυψε από την διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ... 

Ο πλήρης παραλογισμός, ο οποίος φυσικά ακολουθεί τα σχέδια του,  περί νέας δραχμής και προγραμμάτων τα οποία δεν στέκουν σε καμία οικονομική πρακτική του 21^ου αιώνα, πόσο  δε μάλλον,  σε ένα κατά κοινή ομολογία ανίκανο και αφερέγγυο   Ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Με αυτά και αυτά,  τα μόνα αντι-μνημονιακά κόμματα που θα απομείνουν στην νέα Ελληνική βουλή θα είναι ισχνά,  και δίχως περιθώρια συνεργασίας μεταξύ τους (Χρυσή αυγή- Κ.Κ.Ε - ΛΑ.Ε ) συνεπώς και περίπτωση διαχείρισης ή συν-διαχείρισης  της εξουσίας.

Ίσως το αρχαιότερο και  αποτελεσματικότερο κόλπο της εξουσίας - και όχι μόνο -, είναι αυτό της «συνυπευθυνότητας». Σε καιρούς παχυλών αγελάδων το κράτος δίνει κομμάτι στης πίττας στους πολίτες είτε μέσω των μισθών των  δημοσίων υπαλλήλων, είτε μέσω ανάθεσης μεγάλων κρατικών, σε μεγαλοκαρχαρίες, είτε  μέσω  εκλογών στους «απέξω»,  οι οποίοι ελπίζουν πιστεύοντας σε ψέματα, πως θα αρπάξουν και αυτοί κάτι την τελευταία στιγμή,  από χρήματα που δεν υπάρχουν. ….

Όπως έχω από καιρό επισημάνει αυτό ήταν σχεδιαζόμενο και σε μεγάλο βαθμό προβλεπόμενο από τα Γερμανικά think tanks.. 

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου αποκαλυφθεί  η πλήρης ανικανότητα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την ήττα του, αλλά και του Ελληνικού λαού να πιστεύει σε ανέφικτα σενάρια και προεκλογικές υποσχέσεις που δεν έχουν αντίκρισμα στην  πραγματικότητα.

 

Η πλήρης  πολιτική αποδόμηση είναι προ των πυλών,  και η  δια «αχυρανθρώπων» απευθείας ανάθεση στους  «δανειστές» μας,  της τύχης  της χώρας φαντάζει αναπόφευκτη…

Ο Λαός δενμπορεί να υποστηρίζει πια πως δεν ήξερε, ή πως προδόθηκε για ακόμη μία φορά..….

Περί "Θεογνωσίας και Μυσταγωγίας", Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης και Πλωτίνος

« Η γνώση είναι κατά φύση και υπέρ φύση. Και η δεύτερη θα γίνει φανερή από την πρώτη. Κατά φύση λέμε τη γνώση που αποκτά η ψυχή περί της κτίσεως από την έρευνα και την αναζήτηση, μεταχειριζόμενη τα φυσικά μέσα και τις δυνάμεις, όσο δηλαδή είναι εφικτό στην ψυχή που είναι δεμένη με την ύλη.
Γιατί όπως έχει λεχθεί στα περί αισθήσεως και φαντασίας και νου, αμβλύνεται η ενέργεια του νου λόγω της ενώσεως και αναμίξεως με το σώμα. Ένεκα τούτου δεν μπορεί να έρθει σ’ επαφή με τα νοερά, αλλά για να νοήσει έχει ανάγκη από τη φαντασία, της οποίας ο χαρακτήρας είναι εικονιστικός και ανήκει στην υλική διάσταση και τη πυκνή υφή.

Χρειάζονται λοιπόν στο νου που είναι μέσα στο σώμα, ανάλογες εικόνες για να μπορέσει να τα εννοήσει αυτά. Όση λοιπόν γνώση λάβει ένας τέτοιος νους με τη μέθοδο τη φυσική, που του είναι οικεία, αυτή τη γνώση τη λέμε φυσική.
Υπερφυσική όμως είναι η γνώση που έρχεται στο νου πέρα από τη φυσική του μέθοδο και δύναμη, όταν δηλαδή τα νοούμενα υπερβαίνουν τις δυνατότητες του νου που είναι ενωμένος με σώμα, ώστε να είναι γνώση που αρμόζει σε νου χωρίς σώμα. Αυτή η γνώση δίνεται μόνο από το Θεό, όταν βρει το νου να είναι πολύ καθαρμένος από κάθε υλική προσκόλληση και να κατέχεται από θείο έρωτα.»
Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης, Φιλοκαλία, τομ. Β’

«Διότι αφού κάθε γνώση των όντων επιτυγχάνεται δυνάμει του νου, κι αφού μόνο μέσω του νου μπορεί να γνωσθεί ο νους, με ποια αιφνίδια ενόραση [="αθρόα επιβολή"] θα μπορούσε να συλληφθεί αυτό που υπερβαίνει την ουσία του νου; 

Σε όποιον πρέπει να εξηγήσουμε πως είναι αυτό δυνατό, σε αυτόν θα πούμε: Μέσω εκείνου του εσωτερικού μας στοιχείου, το οποίο του μοιάζει...
Διότι κάτι από αυτό υπάρχει μέσα μας».
Πλωτίνος, Εννεάδες, ΙΙΙ, 8,9

Η κρίση ως φαρσοκωμωδία...

Εχθές 12/8/2015, ο  Γιάννης Δραγασάκης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, σε  συνέντευξη του στην ΕΡΤ, δήλωσε σχετικά με την αναγκαστική (!)  αλλαγή πλεύσης της κυβέρνησης :

«Πιστεύαμε πως αν απειλούσαμε με έξοδο, οι Ευρωπαίοι θα τρόμαζαν. Αποδείχθηκε λάθος εκτίμηση. Πριν από 3 χρόνια μπορεί αυτό να ίσχυε, αλλά στο μεταξύ κι εκείνοι πήραν τα μέτρα τους. »

Κεραυνός εν αιθρία…!!! Είναι δυνατόν άνθρωποι που ετοιμάζονται για την διαχείριση της εξουσίας και την τύχη της χώρας, σε εξαιρετικά κρίσιμη στιγμή, να μην γνωρίζουν τα …αυτονόητα;

Δίχως διάθεση αυταρέσκειας,  - καθώς δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε  οικονομολόγος -, παραθέτω αποσπάσματα από σχετικά άρθρα μου από το 2011 και 2012. Πραγματικά ελάχιστα έχουν αλλάξει, είναι σαν να έχει παγώσει ο χρόνος, με τα οδυνηρά  αποτελέσματα  που  παράγει η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, να διαχειριστεί την κρίση,  να τα υπομένει μόνο η Ελληνική κοινωνία των μη προνομιούχων….

Από το άρθρο μου : Το χαμένο Ελληνικό φιλότιμο  (Πέμπτη, 2 Ιουνίου 2011)

..Χαρακτηριστική είναι η σχετική δήλωση του διευθυντή του Ευρωπαϊκού ταμείου σταθερότητας (EFSF), Klaus Rengling (2011): 

«Ο κίνδυνος πως μια χώρα (Ελλάδα) που βρίσκεται σε κρίση θα επηρεάσει κάποια άλλη είναι σημαντικά μικρότερος απ’ ό,τι ήταν πριν από έξι μήνες».

Το ίδιο δήλωσε και η οικονομολόγος και αναλύτρια του Economist Ιntelligence Unit, Μegan Greene(2011):

«...H αναδιάρθρωση στο ελληνικό χρέος θα οδηγήσει στην κατάρρευση των ελληνικών τραπεζών και επίσης θα επιφέρει καίριο πλήγμα στα συνταξιοδοτικά και ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. Ως εκ τούτου η ελληνική χρεοκοπία θα έχει άμεση επίπτωση στον ελληνικό λαό. Αναφορικά με τις γερμανικές αλλά και τις γαλλικές τράπεζες, είχαν περίπου έναν χρόνο μέχρι τώρα να προετοιμαστούν, να αυξήσουν τις προβλέψεις τους και να απομειώσουν το ελληνικό χρέος.

Σε κάθε περίπτωση μία έξοδος από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή (;) θα είχε δυσάρεστες συστημικές επιδράσεις στην Ευροζώνη, αλλά και καταστροφικές συνέπειες για την Ελλάδα.»

Στο άρθρο μου Η Ελλάδα των μνημονίων...  ( Κυριακή, 4 Νοεμβρίου 2012), αναφέρω επίσης σχετικά :

«….Όταν ξέσπασε η ελληνική κρίση όλοι ήθελαν να αποφύγουν πάση θυσία την πτώχευση και την έξοδο της Ελλάδας απ' την Eυρωζώνη καθώς η ετοιμότητα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο ήταν μηδενική και η αντίδραση των αγορών σε έναν άγνωστο και ανυπολόγιστο κίνδυνο θα μπορούσε να απειλήσει με διάλυση το ευρώ και να προκαλέσει μία άνευ προηγουμένου ευρωπαϊκή και διεθνή κρίση... 

…(…)…Για περισσότερο από δυο χρόνια η ΕΕ κρατά σε μηχανική στήριξη την Ελλάδα κερδίζοντας χρόνο για να προετοιμαστεί για την πιθανότητα εξόδου της απ' το ευρώ και για να προχωρήσει στο σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης και διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών και σήμερα πλέον τα πράγματα είναι διαφορετικά απ' ότι το 2009 ως προς το βαθμό ετοιμότητας για ένα τέτοιο ενδεχόμενο αν και πολλοί σημαντικοί κίνδυνοι εξακολουθούν να παραμονεύουν πίσω απ' ένα GREXIT….»