Ο λύκος και τα πρόβατα....

Ζούμε στιγμές απόλυτου πολιτικού τυχοδιωκτισμού και παραλογισμού, και όλα αυτά,  σε μία στιγμή που βρισκόμαστε  στο κρισιμότερο σταυροδρόμι των νεότερων χρόνων, το οποίο θα κρίνει το παρόν και το μέλλον της Ελλάδος ..

Το συμπέρασμα των τελευταίων πέντε ετών  είναι,  πως η Ελληνικής κοινωνία και το Ελληνικό πολιτικό σύστημα,  έχει ηττηθεί λόγω του παρασιτικού πελατειακού μοντέλου διαχείρισης το οποίο ακολουθήθηκε από την μεταπολίτευση και μετά.. 

Μπορεί το 2000 να μην ήρθε το τέλος του κόσμου, όπως έλεγαν οι προφητείες, αλλά εάν σκεφτείτε πόσο άλλαξε ο κόσμος από τότε, τι βίωσε η ανθρωπότητα τόσο από πλανητικές καταστροφές, σεισμούς, τσουνάμι, πλημύρες, πυρκαγιές,  όσο και από ανθρώπινες δράσεις,  πολέμους,  τρομοκρατία, θανατηφόρους ιούς, μεταβολή συνόρων, μαζικές μεταναστεύεις, πυρηνικές καταστροφές, τότε μπορούμε να πούμε πως ο κόσμος όπως τον γνωρίζαμε όντως έχει  «τελειώσει», και στην θέση του αναδύεται  μέσα από ερείπια ένας άλλος κόσμος , τον οποίο ακόμα δεν γνωρίζουμε. 

Η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια ζούσε στον  «πλασματικό μικρόκοσμο» της. 

Έτσι όταν η  οικονομική κρίση χτυπούσε  τις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής  ο τότε  Έλληνας πρωθυπουργός  Κ. Καραμανλής, διαβεβαίωνε πως η Ελλάδα δεν πρόκειται να επηρεαστεί. Όταν η κρίση άρχισε να μας χτυπά την πόρτα ο αντίπαλος του  και μετέπειτα πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου υποστήριξε πως χρήματα  εξακολούθησαν να υπάρχουν,  στην ακμαία και με εξαιρετική παραγωγική βάση Ελλάδα. .

Ως  δώρο μας έφερε νέα χρήματα, αλλά  όπως αποδείχθηκε χρήματα στην πραγματικόητα δεν υπήρχαν, και έτσι έφερε το πρώτο μνημόνιο, με όρους που κατέλυσαν την Εθνική κυριαρχία,  και κατέστησαν το Ελληνικό χρέος διακρατικό και στο Αγγλικό δίκαιο.

Όπως ήταν φυσικό το κόμμα του ΠΑ.ΣΟ.Κ  διαλύθηκε , και σήμερα βρίσκεται οριακά στην παρούσα βουλή.  

Την σκυτάλη πήρε η Ν.Δ, με σημαία το  πρόγραμμα του Ζαππείου, στο οποίο κατήγγειλε πως η δανειακή σύμβαση δεν ήταν βιώσιμη, και πως διαπραγμάτευση του Γ. Παπανδρέου ήταν ανύπαρκτη. Όταν κλήθηκε να διαχειριστεί την εξουσία λοιπόν,  όχι μόνο το πρόγραμμα του Ζαππείου δεν εφαρμόστηκε, αντιθέτως ήρθε δεύτερο μνημόνιο. Ως αποτέλεσμα αυτό είχε, η Ν.Δ να προκηρύξει εκλογές και να χάσει μεγάλο μέρος της εκλογικής της δύναμης.

Οι εκλογές κερδίθηκαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α ο οποίος προεκλογικά δήλωνε πως θα συστήσει επιτροπές για την διαγραφή  του μη νόμιμου και επονείδιστου τμήματός του- χρέους, θα  «έσκιζε»τα μνημόνια, και η Ευρώπη θα χόρευε συρτάκι ή πεντοζάλι σε Ελληνικού «αριστερούςρυθμούς». 

Ως συνεταίρος της Κυβέρνησης επιλέχθηκε το έτερο αντιμνημονιακό κόμμα των Α Ν.ΕΛ, οι οποίοι  ήταν «Βασιλικότεροι του Βασιλέως» στο θέμα μνημονίων  και μη συνεργασίας με όσους έχουν ψηφίσει μνημόνια. Εξάλλου το «μότο» τους ήταν «ΟΙ Α Ν.ΕΛ ότι λένε ισχύει για πάντα».

Και φτάσαμε στο σήμερα,  όπου ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α σε πλήρη αντίθεση με αυτά που προεκλογικά υποσχόταν, ψήφισε τρίτο μνημόνιο,  προκήρυξε εντός επταμήνου, νέες  εκλογές χάνοντας και αυτός,  - όπως και οι προηγούμενοι-, μεγάλο μέρος της κοινοβουλευτικής του δύναμης.

Από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α όπως ήταν απολύτως προβλεπόμενο,  προέκυψε το νέο κόμμα, αυτο  της ΛΑΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ της Αριστερής πλατφόρμας, το  όποίο  φέρει τον τίτλο ΕΝΟΤΗΤΑ την στιγμή που προέκυψε από την διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α ... 

Ο πλήρης παραλογισμός, ο οποίος φυσικά ακολουθεί τα σχέδια του,  περί νέας δραχμής και προγραμμάτων τα οποία δεν στέκουν σε καμία οικονομική πρακτική του 21^ου αιώνα, πόσο  δε μάλλον,  σε ένα κατά κοινή ομολογία ανίκανο και αφερέγγυο   Ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Με αυτά και αυτά,  τα μόνα αντι-μνημονιακά κόμματα που θα απομείνουν στην νέα Ελληνική βουλή θα είναι ισχνά,  και δίχως περιθώρια συνεργασίας μεταξύ τους (Χρυσή αυγή- Κ.Κ.Ε - ΛΑ.Ε ) συνεπώς και περίπτωση διαχείρισης ή συν-διαχείρισης  της εξουσίας.

Ίσως το αρχαιότερο και  αποτελεσματικότερο κόλπο της εξουσίας - και όχι μόνο -, είναι αυτό της «συνυπευθυνότητας». Σε καιρούς παχυλών αγελάδων το κράτος δίνει κομμάτι στης πίττας στους πολίτες είτε μέσω των μισθών των  δημοσίων υπαλλήλων, είτε μέσω ανάθεσης μεγάλων κρατικών, σε μεγαλοκαρχαρίες, είτε  μέσω  εκλογών στους «απέξω»,  οι οποίοι ελπίζουν πιστεύοντας σε ψέματα, πως θα αρπάξουν και αυτοί κάτι την τελευταία στιγμή,  από χρήματα που δεν υπάρχουν. ….

Όπως έχω από καιρό επισημάνει αυτό ήταν σχεδιαζόμενο και σε μεγάλο βαθμό προβλεπόμενο από τα Γερμανικά think tanks.. 

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου αποκαλυφθεί  η πλήρης ανικανότητα του Ελληνικού πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί την ήττα του, αλλά και του Ελληνικού λαού να πιστεύει σε ανέφικτα σενάρια και προεκλογικές υποσχέσεις που δεν έχουν αντίκρισμα στην  πραγματικότητα.

 

Η πλήρης  πολιτική αποδόμηση είναι προ των πυλών,  και η  δια «αχυρανθρώπων» απευθείας ανάθεση στους  «δανειστές» μας,  της τύχης  της χώρας φαντάζει αναπόφευκτη…

Ο Λαός δενμπορεί να υποστηρίζει πια πως δεν ήξερε, ή πως προδόθηκε για ακόμη μία φορά..….