Oλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν..

To 1852 ήρθε στην Ελλάδα o  Γάλλος συγγραφέας και δημοσιογράφος Εντμόν Αμπού ως εταίρος της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών. Είχε σπουδάσει κλασική φιλολογία και το τις εντυπώσεις του από τη σχεδόν διετή παραμονή του στην Ελλάδα, τις περιέγραψε στο βιβλίο του: «Η σύγχρονη Ελλάδα». Τα λόγια του 160 παραμένουν επίκαιρα όπως θα διαπιστώσετε. Αναφέρει λοιπόν ο Εντμόν Αμπού το 1854:

«…Η Ελλάδα αποτελεί το μοναδικό παράδειγμα σύγχρονης χώρας σε καθολική πτώχευση από την ημέρα της δημιουργίας της. [… ] Οι φορολογούμενοι δεν πληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο Κράτος, το οποίο δεν πληρώνει τους πιστωτές του..

…Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, η Ελλάδα εξάγει σε εμπορεύματα περίπου τα μισά από όσα εισάγει, με αποτέλεσμα αριθμητικά κάθε χρόνο να χάνει εκατομμύρια σε συνάλλαγμα [ ]. Αν θέλουμε η χώρα να επανακάμψει θα πρέπει οι εξαγωγές να ρυθμιστούν σε ισορροπία με τις εισαγωγές…

…Αναγνώρισα στους Έλληνες δύο πολιτικές αρετές: την αγάπη για την ελευθερία και το συναίσθημα της ισότητας. Οφείλω να προσθέσω και μία τρίτη: τον πατριωτισμό. 

Χωρίς αμφιβολία δικαιούνται να εκφράζουν με πολλή υπερηφάνεια τους άρρηκτους δεσμούς με τη χώρα τους, όμως εθελοτυφλούν όσον αφορά την σπουδαιότητα της Ελλάδας για τον υπόλοιπο κόσμο. Σύμφωνα με τους ίδιους, ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη έχει επίκεντρο και τελικό σκοπό την Ελλάδα….

…Κάθε νόμισμα έχει και την άλλη όψη του: Στους Έλληνες η αγάπη για την ελευθερία ενισχύει την περιφρόνηση των νόμων όπως και κάθε έννομης αρχής, η αγάπη της ισότητας εκφράζεται συχνά με λυσσαλέο μίσος εναντίον όσων ανέρχονται ή κατέχουν. [ ] Ρωτήστε έναν Έλληνα για τους μεγάλους άνδρες της χώρας του, δεν θα πιάσει έναν στο στόμα του χωρίς να τον λερώσει. Δεν υπάρχει Έλληνας που να τυγχάνει εκτίμησης στον τόπο του».

Σε άλλο σημείο αναφέρει ένα επεισόδιο που συνέβη σε κάποιο χωριό της Πελλοπονήσου. Φτάνοντας εκεί και βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνουν τα μεταξωτά τους, ο Εντμόν Αμπού τους έδειξε έναν απλούστερο και συντομότερο τρόπο παρασκευής. Οπως λέει ο Αμπού όλοι τους ενθουσιάζονται. Η είδηση περνάει από στόμα σε στόμα, παππούδες, πατεράδες, θείοι, ανίψια και ξαδέλφια συγκεντρώνονται στην πλατεία του χωριού και συζητούν με ενθουσιαμσό τον νεωτερισμό.

Την επομένη απλώς το έχουν ξεχάσει και συνεχίζουν να παράγουν το μετάξι με τον τρόπο που το παρήγαν ώς την παραμονή. Η ψυχολογική ακαμψία υπήρξε ισχυρότερη από την ευφυΐα της αντίληψής τους...!!

Διαβάζοντας αυτά τα λόγια μου έρχονται στον νο,υ οι στίχοι του  Μανώλη Ρασούλη:.. «Oλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν..»