Οι Ιθαγενείς. Μία αληθινή διδακτική ιστορία.

Κατά  την διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, οι  Αμερικανοί δημιούργησαν βάσεις σε διάφορα μικρά νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, ώστε να κινηθούν κατά της Ιαπωνίας. Σε κάποια από αυτά τα μικρά νησιά, βρήκαν μικρές φυλές ιθαγενών απομονωμένων από τον υπόλοιπο κόσμο.

Οι Αμερικανοί για να εγκαταστήσουν τις στρατιωτικές τους βάσεις, έπρεπε να κατασκευάσουν μικρούς αεροδιάδρομους για τον ανεφοδιασμό τους.  Οι ιθαγενείς  κάτοικοι,  παρακολουθούσαν  τις προετοιμασίες στο διάδρομο προσγείωσης πριν προσγειωθεί  (το μεγάλο  πουλί ) ένα αεροπλάνο. 

Είχαν διαπιστώσει πως οι Αμερικανοί άναβαν τα φώτα του διαδρόμου, έβαζαν το ανεμούριο και κρατούσαν τα σημαιάκια για να κατευθύνουν το αεροπλάνο που προσγειωνόταν και έφερνε τα εφόδια. Από τα εφόδια αυτά, οι Αμερικανοί έδιναν και μερικά στους ιθαγενείς ως δώρο.

Σταδιακά οι Ιθαγενείς δούλευαν όλο και λιγότερο, καθώς απολάμβαναν αγαθά δίχως να κουράζονται, και μάλιστα αγαθά τα οποίο ήταν πέρα από το βιοτικό και γνωσιολογικό τους επίπεδο. Όταν έφυγαν οι Αμερικανοί μετά το τέλος του πολέμου,  χάθηκαν τα αεροπλάνα και τα δώρα. 

Οι  ιθαγενείς λοιπόν σκέφτηκαν να κάνουν ότι οι Αμερικανοί. Άναβαν τα φώτα, έβαζαν το ανεμούριο και κρατούσαν τα σημαιάκια ώστε  να έλθει το πολύτιμο αεροπλάνο με τα εφόδια, αλλά αυτό δεν ερχόταν.

Οι Ιθαγενείς δεν καταλάβαιναν τι  γινόταν  λάθος....Έκαναν ακριβώς ότι έκαναν οι Αμερικανοί, αλλά  αεροπλάνο δεν ερχόταν. Συνελεύσεις επί συνελεύσεων, θυσίες στους θεούς που πρότειναν οι ιερείς , αλλά τα χωράφια άδεια...

Έως ότου κάποιοι  άλλοι Αμερικανοί δυτικοί επισκέπτες,  τους πρόσφεραν ψίχουλα για να   αγοράσουν τα  εξωτικά τα χωράφια τους για ένα κομμάτι ψωμί και λίγα από τα αγαθά του σύγχρονου πολιτισμού, που τόσο πολύ  είχαν αλλοιώσει την πολιτισμική τους ταυτότητα...

Η συνέχεια αυτονόητη…..

Οποιαδήποτε ομοιότητα με  καταστάσεις  που βιώνουμε σήμερα ίσως είναι συμπτωματική.