Ο Θεός Διόνυσος ο Ζαγρέας και ο καθρέπτης...

(Απόσπασμα από τα μαθήματα αποσυμβολισμού της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας 2014- 2016)

...Για τους Ορφικούς, ο  Διόνυσος Ζαγρέας,  ήταν γιος του Δία και της θεάς του κάτω κόσμου Περσεφόνης. Οι Τιτάνες, οι οποίοι είχαν νικηθεί από το Δία στην Τιτανομαχία,  με εντολή της Ήρας βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν το Δία κατακρεουργώντας  το νήπιο  Διόνυσο (1), καθώς  έβλεπε το είδωλο του  σε ένα  καθρέπτη και έπαιζε με τα παιγνίδια του.  Τι συμβoλίζει ο καθρέπτης;

Ο Πλωτίνος στις Εννεάδες   εξηγεί: Οι ψυχές των ανθρώπων βλέποντας τα είδωλά τους στον καθρέπτη του Διονύσου, κατέβηκαν στη γη δίχως  να αποκοπούνε από το Όντως Ον -Εν. Ο καθρέπτης συμβολίζει:

Α) Τη σύνδεση της ψυχής με τους θεούς. Ετσι όπως το είδωλο φαίνεται στον καθρέπτη χωρίς όμως να είναι αποκομένο, έτσι και η ψυχή υπάρχει στον άνθρωπο χωρίς να έχει αποσυνδεθεί από την πρωταρχική πηγή, και όχι μόνο αυτό, αλλά η ψυχή έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά και ουσία με το θεούς παρ’ όλο που έχει ενσαρκωθεί σε ανθρώπινο σώμα. Η μόνη διαφορά της είναι ότι βρίσκεται σε χαμηλότερο συνειδησιακό επίπεδο από αυτό των θεών.

Β) Τη στιγμή που η ψυχή εμφανίζεται στον άνθρωπο, όπως το είδωλο ενός ανθρώπου εμφανίζεται στον καθρέπτη όταν αυτός κοιτάζει στον καθρέπτη, έτσι και η ψυχή ενσαρκώνεται  στο έμβρυο όταν αρχίζει να χτυπάει η καρδιά του.

Οι Τιτάνες (συμβολίζουν τα ανθρώπινα πάθη που  δεν αφήνουν την ψυχή να ανέλθει πρός τι θεικό της λίκνο και την "τελείωση"), διαμέλισαν και κατασπάραξαν τον Διόνυσο, αφήνοντας άθικτη  μόνο την καρδιά του, την οποία την πήρε  η θεά Αθηνά και την παρέδωσε στον πατέρα της Δία. Εκείνος την τοποθέτησε σε ένα γύψινο ομοίωμα του Διονύσου και έτσι ο θεός Διόνυσος ξαναγεννιέται

Για ποιό λόγο η  Αθηνά σώζει την καρδιά του Διονύσου; H Αθηνά όπως γνωρίζουμε είναι η θεά της νόησης και της σοφίας. Η νόηση και η λογική όπως έχουμε πολλάκις αναφέρει, αποτελεί το σπουδαιότερο  θεϊκό δώρο του Προμηθέα στον άνθρωπο. Αρκεί όμως μόνο αυτό; Όχι, δεν αρκεί. Δίχως μία ‘ανοιχτή’ και ‘δεκτική’ καρδιά, δεν είναι δυνατόν να κατακτήσουμε την σοφία, καθώς για κάθε ένα πρόβλημα που λύνει ο νους δέκα νέα προκύπτουν. Για αυτό τον λόγο, τόσο ο νούς  όσο και η καρδιά, αποτελούν τα δύο ιερότερα δώρα προς τον ισορροπημένο άνθρωπο..

Αυτό είναι ένα μυστικό που ο Προμηθέας κράτησε κρυφό από τον άνθρωπο, το έδειξε όμως με τις πράξεις του, την αγάπη του προς αυτόν..Την  αγάπη που είναι ο δρόμος της καρδιάς. Η Αθηνά  με την πράξη της, απλώς το επιβεβαιώνει...(2)

(1).  Οι Τιτάνες  μετά από την αποτρόποια αυτή πράξη τους, κατακεραυνώθηκαν από το Δία. Από τη στάχτη τους δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι. Εξ αυτού φέρουν μέσα τους  τη θηριώδη «τιτανική φύση» , αλλά  και το θεϊκό στοιχείο εφόσον  οι Τιτάνες είχαν φάει το Διόνυσο Ζαγρέα, υιό του Διός. Ο άνθρωπος, γεννημένος από την τέφρα των Τιτάνων είναι ένα κράμα καλού και κακού. Ο Διόνυσος ο Ζαγρέας είναι  η ανώτατη παντός πράγματος αρχή, επειδή «συνδύαζε μέσα του την Θεική αρχή, και πηγή της ζωής, την οποία είχε κληρονομήσει από τον πατέρα του Δίας, όσο και την υποχθόνια  την οποία είχε κληρονομήσει από την μητέρα του Περσεφόνη, την θεότητα του κάτω κόσμου. 

(2). Γνωρίζατε ότι η καρδιά έχει δικό της νευρικό σύστημα, το οποίο αισθάνεται και "μεταφράζει" τα σήματα από το εξωτερικό περιβάλλον πριν από οποιοδήποτε άλλο όργανο του σώματος;

Στη συνέχεια, σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, μεταβιβάζει τα δεδομένα στον εγκέφαλο μέσω πρωτεϊνικών μορίων, τα οποία ονομάζονται νευροπεπτίδια και κυκλοφορούν στο αίμα μας.

Η ανθρώπινη καρδιά είναι το όργανο που παράγει το ισχυρότερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο από κάθε άλλο όργανο στο ανθρώπινου σώμα. Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο της καρδιάς σας έχει ακτίνα που εκτείνεται αρκετά μέτρα μακριά από το σώμα. Επιπλέον, το πεδίο της ενέργειας αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματά σας. Κάτι, επίσης, που πρέπει να ξέρετε είναι ότι κάθε όργανο και κύτταρο στο σώμα σας μπορεί να δημιουργήσει ενεργειακό πεδίο γύρω του.

Επειδή η καρδιά παράγει το ισχυρότερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, οι πληροφορίες που αποθηκεύονται σε αυτό επηρεάζουν κάθε όργανο και κύτταρο στο σώμα σας. Αυτό ενδεχομένως συμβαίνει επειδή η καρδιά είναι το πρώτο όργανο που αρχίζει να λειτουργεί σε ένα έμβρυο. Εκτός από το να δημιουργεί το ισχυρότερο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο στο σώμα, η καρδιά έχει μια δική της νοημοσύνη, για την οποία ορισμένοι νευροκαρδιολόγοι αναφέρονται σε αυτήν ως καρδιοεγκέφαλος ή ως ο Πέμπτος Εγκέφαλος.

Η καρδιά είναι ένα από τα πιο σημαντικά όργανα του ανθρώπινου σώματος, διότι είναι ένα από τους κύριους ενδιάμεσους φορείς που μας συνδέουν μεταξύ μας και με το σύμπαν. Η συμβατική επιστήμη μας έχει διδάξει ότι ο κύριος ρόλος της καρδιάς είναι να αντλεί το αίμα και να το προωθεί σε όλους τους ιστούς του σώματος. Αυτός ο ορισμός της καρδιάς δεν είναι και πολύ ακριβής. Εκτός από την άντληση του αίματος, η καρδιά έχει μια δική της νοημοσύνη.

Σύμφωνα με τους νευρικαρδιολόγους, το 60 έως 65% των καρδιακών κυττάρων είναι νευρωνικά κύτταρα και όχι μυικά κύτταρα. Αυτή τους η ανακάλυψη τους παρακίνησε να διεξάγουν πειράματα που απέδειξαν πως η καρδιά λειτουργεί παρόμοια με τον εγκέφαλο και σε κάποιους τομείς είναι ανώτερη από αυτόν. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος για τον οποίο η καρδιά είναι το πρώτο όργανο που ξεκινά να λειτουργεί μετά τη σύλληψη. 

Σε περίπου 20 ημέρες μετά τη σύλληψη η καρδιά αρχίζει να λειτουργεί, αλλά ο εγκέφαλος δεν λειτουργεί παρά μόνο μετά από περίπου 90 ημέρες. Η πληροφορία αυτή μας λέει ότι ο εγκέφαλος έχει δευτερεύουσα σημασία ως προς την καρδιά. Η καρδιά και ο εγκέφαλος επικοινωνούν συνεχώς μέσω του πνευμονογαστρικού νευρικού συστήματος και του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου του σώματος. Μέσω αυτής της δυναμικής διαδικασίας επικοινωνίας είναι που η συνείδηση της καρδιάς μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που επεξεργάζεται τις πληροφορίες ο εγκέφαλος. 

Αυτή η διαδικασία μπορεί επίσης να επηρεάσει το πώς η ενέργεια ρέει στο σώμα. Ίσως για αυτό τον λόγο, μερικοί ερευνητές και νευροκαρδιολόγοι στηρίζουν την θεωρία πως η καρδιά μπορεί να λειτουργεί σαν ένας δεύτερος εγκέφαλος, αποκαλύπτοντας πως μπορεί να υπάρχει μια διαφορετική μορφή νοημοσύνης *.

Άρα, το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να αφήνετε την καρδιά να σας οδηγεί..

*Pao L. Chang, Staradigm: A Blueprint for Spiritual Growth, Happiness, Success and Well-Being Paperback – April 20, 2011

Η ατραπός του αναζητητή...

Ενα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του "αναζητητή", είναι η συνειδητή απόφαση για το βάδισμα της ατραπού, η οποία ίσως οδηγήσει, στην αυτο-ανακάλυψη και την αυτο- γνωσία..

Για κάποιους είναι αναπόφευκτο, να αναζητούν στον εσωτερικό τους κόσμο τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τα φαινόμενα. Η αναζήτηση αυτή, κρύβει πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να φανταστούμε, καθώς ο άνθρωπος-μικρόκοσμος είναι μια αντανάκλαση του Σύμπαντος-Μακρόκοσμου. Αυτή και μόνο η συνειδητοποίηση, είναι αρκετή για να οδηγήσει εκείνον που ψάχνει τον εαυτό του σε μια έρευνα και σε μια γνώση κοσμική, καθώς τα πάντα είναι Έν-α.

Αν καταφέρουμε να σπάσουμε στερεότυπα, προκαταλήψεις επιδιώκοντας να "δούμε" την μεγάλη εικόνα, μέσα από το καλειδοσκόπιο τόσο της καρδιάς  όσο και του Νού, τότε ίσως υποστούμε την μαγική εκείνη συνειδησιακή μεταμόρφωση,  η οποία είναι ικανή να μας αποκαλύψει ένα κόσμο απείρως αλληλο -συνδεόμενο και αλληλο-εξαρτώμενο.

Σε μία τέτοια "συνάρτηση", όσο η συνείδηση διευρύνεται, ο αναζητητής, αγκαλιάζει νοητά και βιωματικά, όλο μεγαλύτερα τμήματα του σύμπαντος. Κατ' αυτόν τον τρόπο, απαγκιστρώνεται από το γεωκεντρισμό, από τον ανθρωποκεντρισμό, και αντιλαμβάνεται αβίαστα πως αποτελεί ένα απειροελάχιστο αναπόσπαστο κομμάτι του κόσμου, και όχι κάτι ανεξάρτητο και ξένο προς αυτόν.

Από τη στιγμή που συνειδητοποιεί αυτή την εικόνα, αγωνίζεται να την πραγματώσει αξίες αιώνιες, αρχετυπικές γνώσεις και ιδέες προαιώνιες, στην καθημερινότητα. Ο καθηγητής Δανέζης, μας προειδοποιεί πως μία τέτοια γνώση:

«.. δεν είναι πάντοτε ευτυχία! Η γνώση τις περισσότερες φορές είναι πόνος. Η γνώση είναι μοναξιά. Είναι απομόνωση. Είναι η ανάγκη της μοναξιάς όντας μέσα σε πολύ κόσμο. Να είσαι μέσα σ’ ένα άγριο πλήθος και να νιώθεις μόνος. Είναι η εσωτερική μοναξιά. Όχι με την κακή έννοια –μια εποικοδομητική μοναξιά».

Από την άλλη βέβαια : «.Κάποιος που έχει μια πολύ ελεύθερη σκέψη, που αγκαλιάζει ολόκληρο το Σύμπαν, δεν έχει τη δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μικρά πράγματα. Από τη στιγμή που ανακαλύπτεις το μυστικό ενός ολόκληρου Ολόκληρη η Γη είναι πάρα πολύ μικρή! α πάντα μέσα στο Σύμπαν είναι ένας ωκεανός συνεχόμενης ενέργειας. Τα πάντα ενώνονται μέσα στο Σύμπαν. Είναι Ένα..»

Η αυτογνωσία είναι βασική προϋπόθεση για την ατομική αλλά και συλλογική αλλαγή. Δεν μπορούν να αλλάξουν οι κοινωνίες εάν δεν αλλάξει  πρώτα το άτομο. Ο οραματιστής αναζητητής, γνωρίζει πως δεν μπορεί να σμιλέψει ένα καλύτερο αύριο για την ανθρωπότητα, αν πρώτα δε σμιλέψει την ίδια του την προσωπικότητα, η οποία αποτελεί έναν καθρέφτη του συνόλου. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Πλωτίνος:

«..Μην παύεις να ‘λαξεύεις’ το δικό σου ‘άγαλμα’ έως ότου αστράψει πάνω του η θεϊκή λάμψη της αρετής, έως ότου δεις ‘τη Σωφροσύνη να έχει ανέβει στο ιερό της βάθρο’…»

Βλέποντας την αρμονία και το Θεϊκό κάλλος πίσω από τα φαινόμενα, σταδιακά, ο αναζητητής οφείλει να γίνει μια πηγή φωτός για το περιβάλλον του  ως ζωντανό παράδειγμα....

Και μην ξεχνάτε η αγάπη, οι ιδέες, και η γνώση, έχουν αξία μόνο όταν μοιράζονται και πολλαπλασιάζονται...!

« Η Παναγιά η Γοργόνα»

Σε ένα μικρό ξωκλήσι σε ένα ψαροχώρι της Λέσβου, την Σκάλα Συκαμινιάς, υπάρχει μία  παράξενη και συνάμα μοναδική απεικόνιση της Παναγιάς ως Γοργόνας. 

Από  την μέση και πάνω έχει την συνηθισμένη μορφή της Παναγιάς, ενώ από την μέση και κάτω έχει σώμα ψαριού, όπως και οι γνωστές από τους θρύλους και τις παραδόσεις γοργόνες. Στο ένα χέρι κρατάει ένα καΐκι, ενώ  στο άλλο το σύμβολο του Ποσειδώνα, μία  τρίαινα, ως προστάτιδα προφανώς των ναυτικών.

Το εκκλησάκι ονομάστηκε λόγω τη παράξενης και μοναδικής αυτής εικόνας: « Η Παναγιά η Γοργόνα». Προφανώς  ο αγιογράφος  θέλησε να  «παντρέψει» τοπικές παραδόσεις και θρύλους με την χριστιανική πίστη. Η μοναδική αυτή  και περίεργη ονομασία της Παναγιάς, έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από το βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη: «Η Παναγιά η Γοργόνα». Γράφει συγκεκριμένα: 

«…Eίναι μια Παναγιά, η πιο αλλόκοτη μέσα στην Ελλάδα και σ’ όλο τον κόσμο της χριστιανοσύνης. Το κεφάλι της είναι έτσι όπως το ξέρουμε από τις τοιχογραφίες της Πλατυτέρας. Πρόσωπο μελαχρινό, ψηλοσήμαδο, συσταζούμενο στην έκφρασή του. Έχει στρογγυλό πηγούνι, μυγδαλωτά μάτια και μικρό στόμα. Έχει βυσσινί μαφόρι ως το κούτελο, έχει και το κίτρινο τ’ αγιοστέφανο γύρω στο κεφάλι, όπως όλα τα κονίσματα. Μόνο που τα μάτια της είναι πράσινα και υπερφυσικά πλατιά. Όμως από τη μέση και πέρα είναι ψάρι με γαλάζια λέπια και στα χέρια της βαστά ένα καράβι από τη μια, κι από την άλλη ένα τρικράνι, σαν κι αυτό που κρατά στο χέρι ο αρχαίος θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας».

Όσον  αφορά  την έμπνευση του αγιογράφου, ο  Μυριβήλης, εμπλέκει  την αρχαία Ελληνική εκδοχή γέννησης της Αθηνάς, από το κεφάλι του πατέρα της Δία. Αναφέρει χαρακτηριστικά :

«..Μέσα από το κεφάλι του κοσμοκαλόγερου, όπως μέσα από το κεφάλι του Δία, πήδηξε και στυλώθηκε πάνω στο μοναδικό θαλασσόβραχο του αιγαιοπελαγίτικου νησιού μια καινούρια ελληνική θεότητα... μια θεότητα πολεμική, θηλυκιά και παρθένα!» .

Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

Μυθαγωγία, μυσταγωγία

Αφορμής δοθείσης εξαιρετικών νέων, με την ειλικρινή ευχή να ευοδωθούν όλα με επιτυχία......!!

William-Adolphe Bouguereau. Integrity

Ο πλούτος της μυθολογίας και της λαϊκής παράδοσης αντικατοπτρίζει τον πλούτο ενός λαού. Και εμείς οι Έλληνες είμαστε εξαιρετικά ευλογημένοι καθώς είναι κοινά αποδεκτό, πως η αρχαία Ελληνική μυθολογία είναι η πλουσιότερη του αρχαίου κόσμου. Τα μυθολογικά πρότυπα των αρχαίων Ελληνικών μύθων διαπαιδαγώγησαν γενιές αρχαίων Ελλήνων, παραδίδοντας αθάνατα πρότυπα ηρωισμού και αρετής, που όλοι οι Έλληνες θέλησαν να μιμηθούν. Αυτό αποτελεί και το μυστικό επιτυχίας των αρχαίων Ελλήνων, η διαπαιδαγώγηση τους..

Έαν κάποιος ασχοληθεί με αγάπη με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, τότε τα αρχετυπικά μηνύματα που αυτή εντός της "κυοφορεί", μπορούν να γονιμοποιήσουν συνειδητά και ασυνείδητα πρότυπα συμπεριφοράς, που αν και δεν αποτελούν σήμερα τα κυρίαρχα, είναι όμως ικανά να ενεργοποιήσουν τον δρόμο της ψυχής και του νου, σε ένα ταξίδι που οδηγεί στην Ιθάκη.

Μία Ιθάκη η οποία συμβολίζει μία χώρα όπου αποθεώνονται πανανθρώπινες άυλες αξίες και πρότυπα ηρωισμού, αρετής και ανθρωπισμού, στην πιο αυθεντική μορφή τους.

Οι μύθοι είναι ένας οδηγός συμβολισμού, μυσταγωγίας και μυθαγωγίας. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η δική μου προσπάθεια . Ας αφήσουμε όμως τους αρχαίους να μας αποκαλύψουν οι ίδιοι την σπουδαιότητα των μυθολογικών αναφορών :

« Ο δρόμος προς τη Σοφία και την απελευθέρωση από την ύλη βρίσκεται μέσα στην συμβολική αντίληψη - την ανάπτυξη της ενεργητικής φαντασίας που μεταφράζει τα σύμβολα σε Γνώση».
Πλωτίνος

«Εξάλλου το ότι οι μύθοι επιδρούν και στους πολλούς το δείχνουν οι τελετές. Αυτές πράγματι, χρησιμοποιώντας τους μύθους, με σκοπό να κλείσουν μέσα τους την απόρρητη αλήθεια σχετικά με τους θεούς, αποβαίνουν για τις ψυχές αιτίες της ταύτισης αισθημάτων με τα δρώμενα κατά τρόπο άγνωστο σε εμάς και θεϊκό.Έτσι άλλοι από αυτούς που μετέχουν στις ιερές τελετές καταπλήσσονται κυριευμένοι από το θεϊκό δέος , ενώ άλλοι που προσαρμόζουν την διάθεση τους προς τα ιερά σύμβολα και εξέρχονται από τον εαυτό τους, τοποθετούνται στην περιοχή των θεών και ευφορούνται από το πνεύμα τους. Και σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα αυτών γένη, που είναι ανώτερα από εμάς, βάσει της εναρμόνισης και οικειότητας τους προς τα τέτοιου είδους σύμβολα, μας υψώνουν δια της συμπαθείας μέσω αυτών στους θεούς»
Πρόκλος

«Ο μύθος είναι ένα κάτοπτρο σπασμένο της αλήθειας, όπως το Ουράνιο τόξο είναι η αντανάκλαση του Φώτος του Ήλιου, του οποίου οι ακτίνες διαθλώνται εντός των νεφών. Από τον σπασμένο όμως καθρέπτη μας είναι δυνατόν να συγκεντρώσουμε τα θραύσματα, και να ανασυνθέσουμε την αρχική εικόνα…».
Πλούταρχος

«Εάν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, από την μία οι ανόητοι θα την περιφρονήσουν, επειδή δεν είναι σε θέση να την κατανοήσουν, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. Ενώ, εάν κρύψεις την αλήθεια με τους μύθους, αποτρέπεις την περιφρόνηση των ανοήτων και αναγκάζεις τους καλούς να ασκήσουν Φιλοσοφία».
Σαλλούστιος

«Σχετικά με τους κλάδους της φιλοσοφίας ούτε στη λογική ούτε στα μαθηματικά ταιριάζει η μυθογραφία. Ταιριάζει μόνο στην ηθική που αφορά το άτομο και στο τμήμα εκείνο της θεολογίας που εξετάζει την μύηση στα μυστήρια. Διότι η «φύση αγαπά να κρύβεται» και δεν ανέχεται να φτάνουν στα αυτιά των ασεβών λόγια ξεκάθαρα πάνω στην απόκρυφη ουσία των θεών. Για αυτό και πρέπει να μεταχειριζόμαστε την απόρρητη και άγνωστη φύση των ιερών συμβόλων. Τούτο ικανοποιεί όχι μόνο την ψυχή αλλά και το σώμα και μας αποκαλύπτει την παρουσία των θεών. Νομίζω πως και οι μύθοι φέρνουν πολλές φορές το ίδιο αποτέλεσμα, ανακατωμένοι δηλαδή με αινίγματα και με μυθική σκηνοθεσία, αποκαλύπτουν τις θείες αλήθειες σε όσους είναι ανίκανοι να τις δεχτούν αυτές καθαυτές. Συνεπώς όχι μόνο πρέπει να προσεγγίζουμε τους μύθους με την προσμονή και την εστίαση του νου για την αποκρυπτογράφηση των εννοιών που κρύβονται μέσα τους, αλλά και ως σύμβολα τα οποία μέσω της συμπαθείας θα αποκαταστήσουν την επαφή της ψυχής μας με τον θείο κόσμο.»
Ιουλιανός

Η περιστερά ως ιερό σύμβολο στα Μινωικά μυστήρια.

...Ο Άρθουρ Έβανς εξηγεί με βάση τα ευρήματα των ανασκαφών την σημασία των τριών στηλών της αίθουσας του Ιεροφάντη στις μυσταγωγικές λατρείες των Μινωιτών:

«…Από όλα αυτά τα λείψανα, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από θρησκευτικής απόψεως παρουσιάζει ένα σύνολο από πήλινα αντικείμενα, που ανήκαν σε κάποιο θρησκευτικό οικοδόμημα, μεγαλύτερο από τα άλλα. 

Αποτελείται από τρεις στήλες με κοινή βάση, σε κάθε μία από τις οποίες και επάνω από το τετραγωνικό κιονόκρανο της, στηρίζονται τα στρογγυλά άκρα ενός ζεύγους δοκών επάνω στις οποίες κάθεται μία περιστέρα. Το τετραγωνικό αυτό κιονόκρανο και οι δοκοί που στηρίζονται επάνω του, πρέπει να θεωρηθούν ότι παριστάνουν σε μικρογραφία τα δοκάρια της στέγης και τον θριγκό ενός κτηρίου. 

Με άλλα λόγια, πρόκειται περί των στηλών του Οίκου, τα δε περιστέρια είναι το εξωτερικό και ορατό σημείο της θείας παρουσίας και προστασίας…..

Τα καθισμένα πουλιά, συμβολίζουν και σε αυτήν την περίπτωση την κάθοδο της θεότητας στο αντικείμενο που κάθονται. Μερικές φορές όπως στα παραπάνω παραδείγματα, ο βαιτυλικός κιών ή το κελί εγκλείουν την θεότητα.

Η περίφημη σκηνή της σαρκοφάγου της Αγίας τριάδας παριστάνει κορακοειδή πουλιά, που κατέβηκαν με τελετουργικούς εξορκισμούς και σπονδές επάνω στον ιερό Διπλό Πέλεκυ, ο οποίος έτσι είναι κατά κάποιο τρόπο ‘φορτισμένος’ με θεϊκή ουσία. 

Τα περιστέρια που υπάρχουν στη χρυσή κύλικα των Μυκηνών και το κύπελλο του Νέστορος επαναλαμβάνουν την ίδια ιδέα. Αλλά το λατρευτικό αντικείμενο δεν ήταν το μόνο πού μπορούσε έτσι να καθαγιαστεί με το έμβλημα της καθόδου της πνευματικής δυνάμεως. 

Στην περίπτωση των χρυσών πλακών του τάφου της τρίτης ακτίνος των Μυκηνών, τα περιστέρια δεν επικάθονται μόνο στο ιερό, αλλά και στο κεφάλι γυμνής γυναίκας και επίσης φαίνονται να πετούν από τους ώμους της. 
Η κεντρική πήλινη μορφή, επίσης από το ιερό του Διπλού Πέλεκυ της Κνωσού, δείχνει το περιστέρι να κάθεται στο κεφάλι της. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε είτε εικόνες της ίδιας της περιστέρας- Θεάς, ενισχυμένης από ότι ήταν πιθανό ή παλαιότερη ζωομορφική της παράσταση, είτε εικόνες ιερειών, οι οποίες θεοποιούνται με την κάθοδο του πνεύματος με τη μορφή περιστέρας. 

Μέχρι ποίου σημείου οι πρωτογενείς Μινωικές θρησκευτικές ιδέες ήταν οικείες στο Σημιτικό πνεύμα, φαίνεται πάλι εδώ από την καταπληκτική αναλογία που διακρίνουμε καθαρά στο βάπτισμα στον Ιορδάνη ποταμό (*)  και από την εικόνα του Αγίου πνεύματος, το οποίο κατήλθε ‘εν είδει περιστεράς’, και εφώτησε τον Ιησού, σύμφωνα με την περιγραφή των Ευαγγελιστών. 

Αυτό που πρέπει να έχουμε υπό από όλους αυτούς τους συσχετισμούς είναι ότι η θεότητα δεν ενοικεί προσωρινά, με την κατάλληλη ιερουργία, μόνο στα άψυχα αντικείμενα, όπως π.χ ο κίων ή το ιερό όπλο, αλλά ότι το πνευματικό Ον μπορεί να εισέλθει μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο, που είναι ο λάτρης ο ιερουργός, ο οποίος κατά αυτόν τον τρόπο γίνεται ‘άλλος Χριστός’»..

(*) Ο Γαλαξίας  μας πήρε το όνομα του σύμφωνα με την  αρχαία Ελληνική μυθολογία, από το γάλα που εκτινάχθηκε από τον μαστό της Ήρας, όταν ο Ερμής έβαλε κρυφά τον μικρό Ηρακλή να θηλάσει από αυτήν. Όταν Η Ήρα, αντιλήφθηκε την απάτη, έδιωξε βίαια το βρέφος, με αποτέλεσμα λίγο γάλα από τον μαστό της θεάς να χυθεί  στους Ουρανούς…

Έτσι ο Γαλαξίας  ήταν γνωστός στους αρχαίους ως  γνωστός και σαν γαλακτίτης κύκλος ή κύκλος και γάλα. Από τους Πυθαγορείους ονομαζόταν "οδός των ψυχών" ενώ από τον ποιητή Πίνδαρο αναφέρεται σαν "λιπαρά οδός" ή "δρόμος του Διός". Οι αρχαίοι Έλληνες τον ονομάζουν "Ηριδανό ποταμό" και μέχρι σήμερα λέγεται "Ιορδάνης ποταμός"…. Σε όλους τους λαούς και σε όλες τις εποχές οι ονομασίες του Γαλαξία θυμίζουν ποταμό ή δρόμο.

Απόσπασμα από το βιβλίο μου "Η χαμένη κιβωτός της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας και των Μυστηρίων". (εκδ. Γεωργιάδη 2003)

Οι τριτογενείς Θεότητες, Ίσις και Αθηνά..

«Εγώ, η Ίσιδα, είμαι όλα όσα έχουν υπάρξει, όσα υπάρχουν και όσα θα υπάρξουν.  Κανείς θνητός άνθρωπος δεν αφαίρεσε ποτέ το πέπλο μου»

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο (περί Ισιδος και Οσίριδος)  η Θέα Ίσις ταυτίζεται με την Θεά Αθηνά. Αμφότερες  θηλυκές θεότητες  ταυτίζονται  με την σελήνη, το θηλυκό στοιχείο τη φύσης, μήτρα κάθε γέννησης,  όχι μόνο υλικής αλλά και πνευματικό υποδοχέα και μέγα μεταποιητή , για αυτό τον λόγο και ο Πλάτων την ονομάζει τροφό  η οποία δέχεται το Παν. Ο κόσμος την αποκαλεί  «αυτή με τα μύρια ονόματα», διότι  ο λόγος την καθοδηγεί στο να δέχεται κάθε σχήμα και μορφή. Ο δε Όσιρις υποστηρίζεται από ορισμένους,  πως είναι ο ίδιος ο ήλιος (Απόλλων-Διόνυσος ), και πως ονομάζεται Σείριος από του Έλληνες .

Λένε ακόμα για την Ίσιδα ότι πρόκειται για το τρίτο είδος – όπως και η Τριτογενής Αθηνά -, μεταξύ του νοητού και του αμετάβλητο, και του γεννητού και ορατού, ότι είναι αυτό που υποδέχεται και τρέφει, οτιδήποτε γεννιέται. Με ν μητέρα και κατά ίδιο τρόπο και εκείνο που θα δεχθεί ολόκληρο τον εαυτό του τα αντίγραφα όλων των αμετάβλητων και αιώνιων όντων πρέπει να είναι εντελώς άμορφο από την φύση του. Επομένως  την μητέρα και καταφύγιο του ορατού και αισθητού, ας μην την ονομάσουμε ούτε γη, ούτε αέρα, ούτε νερό, ούτε φωτιά, ούτε τίποτε από όσα γεννιούνται , ούτε από εκείνα, από τα οποία γεννήθηκαν τούτα.  (Τίμαιος Πλάτων).

Διαβάστε σχετικά : " Η Αιγυπτιακή Θεά Ίσις (της Σάϊδας - Αποσυμβολισμός) "