Πυρηνική ενέργεια και καιρικών συνθηκών...

Αφορμής δοθείσης των καταστροφών του τυφώνα Ίρμα, αλλά και των απειλών χρήσεως πυρηνικών όπλων  από την Βόρεια Κορέα και τις Ηνωμένες πολιτείας της Αμερικής, επανέρχεται στο προσκήνιο, τόσο το γεγονός πως ο άνθρωπος προφανώς δεν μπορεί να διαχειριστεί τις φυσικές δυνάμεις, και αφετέρου πως η ανθρώπινη ανοησία και αλαζονεία, μπορεί να αποβεί  μοιραία για την ανθρωπότητα….

Ακολουθεί, απόσπασμα από το βιβλίο μου «άνθρωπος και Γαία», 2007, εκδόσεις Γεωργιάδη.

…Έως την δεκαετία του 1980, ο κίνδυνος πυρηνικής καταστροφής λόγω των πυρηνικών όπλων, βρισκόταν στην κορυφή της πυραμίδας των περιβαλλοντικών προβλημάτων. Στην συνέχεια με την υπογραφή της συμφωνίας για την απαγόρευση των πυρηνικών δοκιμών από τα Ηνωμένα Έθνη, και της κατάρρευσης του ανατολικού μπλοκ, ο κίνδυνος της πυρηνικής απειλής φάνηκε να απομακρύνεται. (Στην πραγματικότητα  την σχετική συνθήκη έχουν υπογράψει 149 χώρες, αλλά την έχουν επικυρώσει μόνο 13) . 

Έως σήμερα  (2006 ) έχουν γίνει «επίσημα» 2.036 πυρηνικές  δοκιμές, υπολογίζεται όμως έχουν γίνει άλλες 1.000 περίπου  «ανεπίσημες». Σήμερα υπολογίζεται πως υπάρχουν στον πλανήτη 17.500 πυρηνικές κεφαλές με συνολική ισχύ 423.200 φορές εκείνης της Xιροσίμα).

Οι γεωπολιτικές εξελίξεις όμως,  και η εισαγωγή ενός νέου αστάθμητου παράγοντα αυτού της τρομοκρατίας, έχει επαναφέρει τον κίνδυνο της χρήσης πυρηνικών όπλων.   Οι επιστήμονες σίγουρα θα μπορούσαν να συνδράμουν στην εξάλειψη των πυρηνικών  και βιολογικών όπλων. Ο νομπελίστας φυσικός Hans Bethe (Χ. Βμπέθ) ανέφερε χαρακτηριστικά σε μία ομιλία του  πριν λίγα χρόνια.

«Εισερχόμαστε σε μιαν εποχή αφοπλισμού και πλήρους απόσυρσης των πυρηνικών όπλων. Ωστόσο μερικές χώρες συνεχίζουν να αναπτύσσουν πυρηνικά όπλα. Είναι αβέβαιο αν, και πότε, θα συμφωνήσουν τα έθνη να σταματήσει το επικίνδυνο τούτο παιχνίδι. Όμως οι μεμονωμένοι επιστήμονες μπορούν να επηρεάσουν αυτή τη διαδικασία αρνούμενοι να συμπράξουν. Γι' αυτό το λόγο, ζητώ από τους επιστήμονες όλων των χωρών να απέχουν από κάθε εργασία δημιουργίας, ανάπτυξης, βελτίωσης και παραγωγής πυρηνικών όπλων, καθώς και οποιουδήποτε άλλου όπλου με δυνατότητες μαζικής καταστροφής, όπως τα χημικά ή βιολογικά όπλα.»

Ο επίσης νομπελίστας Sir Joseph Rotbalt  (Τ. Ρότμπαλτ), επίτιμος πρόεδρος της  κίνησης Pugwash (1) από το 1988 για την Επιστήμη και τις Διεθνείς  υποθέσεις,  προειδοποιεί:

«Είναι υποχρέωσή μου - ίσως η αποστολή μου τελικά - να επαναφέρω ξανά και ξανά το ίδιο ερώτημα. Η πυρηνική απειλή μπορεί να μην είναι τόσο έντονη πλέον, όμως δεν έχει εξαφανισθεί - το απέδειξε η πρόσφατη κρίση στο Κασμίρ. Τα πυρηνικά οπλοστάσια μπορεί να έχουν μειωθεί, όμως υπάρχουν αρκετές κεφαλές παντού γύρω μας. Το αν θα τις χρησιμοποιήσουμε, το αν θα απελευθερώσουμε την καταστροφική τους δύναμη εξαρτάται μόνο από ευαίσθητους χειρισμούς και από πολύ λεπτές ισορροπίες. Αν υπάρξει στο μέλλον μια σοβαρή σύγκρουση μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, τα πυρηνικά οπλοστάσια θα αναδυθούν και θα επιστρέψουμε στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου. Συνεπώς θα πρέπει εντέλει να ασχοληθούμε με τη φαινομενικά ουτοπική ιδέα ενός κόσμου χωρίς πόλεμο». (2)

Δεν είναι, όμως, μικρότερη η απειλή από τα πυρηνικά εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία των διεθνών οργανισμών πυρηνικής ενέργειας, στα τέλη του 2005, λειτουργούσαν στον πλανήτη 443 πυρηνικοί σταθμοί. 104  υπήρχαν στις Ηνωμένες Πολιτείες,  59 στην Γαλλία, 56 στην Ιαπωνία, 31 στην Ρωσία ,  23 στην Βρετανία, 20 στην  Κορέα, 18 στον  Καναδά,  17 στην  Γερμανία,  15 στην Ουκρανία και Ινδία, 10 στην  Σουηδία,  9 στην Ισπανία και  Κίνα,  , 7 στο Βέλγιο, 6 στην  Τσεχία και στην  Σλοβακία, 5 στην  Ελβετία, 4 στην  Ουγγαρία , Βουλγαρία, Φινλανδία , 2 στην Βραζιλία,  Αργεντινή,    Μεξικό,  Νότιος Αφρική , Πακιστάν και από 1, στην Αρμενία,  Λιθουανία,  Ρουμανία και η Σλοβενία.

Άλλοι περίπου 30 νέοι αντιδραστήρες είναι υπό κατασκευή σε ολόκληρο τον κόσμο, και άλλοι 35 προγραμματίζονται να κατασκευαστούν (συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας). Η πιθανή άνοδος κατά 8% στην πυρηνική δυναμικότητα τα επόμενα πέντε χρόνια,  θα αυξήσει την κυκλοφορία πυρηνικών υλικών, αυξάνοντας κατά συνέπεια τις απειλές στην ασφάλεια, την ρύπανση και τις επιπτώσεις στην υγεία.

Ακόμα και  αν δεν σημειωθεί καμιά επίθεση ή ατύχημα αντίστοιχο του Τσερνομπίλ, ( 26 Απριλίου 1986) στην Ουκρανία , τα πυρηνικά υλικά για παραγωγή ενέργειας και τα ραδιενεργά απόβλητα, αποτελούν σημαντική απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια.Σύμφωνα με στοιχεία της Greenpeace, που βασίζονται σε μελέτη της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Λευκορωσίας, από τα περίπου 2 εκατομμύρια άτομα που εκτέθηκαν στο νέφος ραδιενεργού σκόνης από το δυστύχημα στο Τσερνομπίλ, περίπου 270.000 θα αναπτύξουν καρκινογενέσεις,  από τις οποίες περίπου 93.000 θα είναι θανατηφόρες.

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση η Greenpeace, εκτιμά ότι μπορεί να έχουν ήδη πεθάνει από επιπλοκές καρδιολογικών νοσημάτων που προκλήθηκαν από το πυρηνικό δυστύχημα,   περίπου   200.000 άτομα στην Ρωσία, την Ουκρανία και την Λευκορωσία, ενώ σημειώνει πως  τα κρούσματα καρκίνου σημείωσαν αύξηση 40% στο διάστημα μεταξύ των ετών 1990 και 2000. Οπωσδήποτε εκτός από τα οικονομικά κι πολιτικά μέτρα,  αυτό που  χρειαζόμαστε περισσότερο σήμερα,  είναι συνεπώς,  η ανάπτυξη μιας «οικολογικής ηθικής».

Έλεγχος καιρικών συνθηκών.

 Οι εξελίξεις στο χώρο των νέων τεχνολογιών, έχουν καταστήσει ακόμη και τον έλεγχο των καιρικών συνθηκών  δυνατό, τόσο για στρατιωτικές εφαρμογές, όσο και για οικονομικές. Υπολογίζεται πως γύρω έτος στο 2025, σε πολλές περιοχές του πλανήτη μας δεν θα υφίστανται πλέον «φυσικές κλιματολογικές συνθήκες»  αλλά ελεγχόμενες, ενώ στρατιωτικά θα είναι εφικτός ο  επηρεασμός του καιρού σε ολόκληρες περιοχές, και σε σημεία που θα διεξάγονται  στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ήδη από το 1970, και πάλι ο   Brzezinski στο βιβλίο με τίτλο «Ανάμεσα σε δυο εποχές»  αναφέρει:

 «Η τεχνολογία θα καταστήσει διαθέσιμες στους ηγέτες σημαντικών εθνών, τεχνικές για τη διεξαγωγή μυστικών εχθροπραξιών, για τις οποίες μόνο ένα στοιχειώδες ελάχιστο των δυνάμεων ασφαλείας θα πρέπει να διατεθεί. Η τεχνολογία της τροποποίησης του καιρού θα μπορούσε να υιοθετηθεί για να παράγει παρατεταμένες περιόδους ξηρασίας ή θυελλών».

Σε έρευνες της Αμερικάνικης πολεμικής αεροπορίας αναφέρεται πως η τροποποίηση του καιρού για στρατιωτικούς σκοπούς είναι μία πιεστική ανάγκη, και αυτή μπορεί να επιτευχθεί με διάφορους τρόπους,  εφόσον  τα ελεγχόμενα καιρικά φαινόμενα δια μέσω δορυφόρων αλλά και επίγειων μέσων , μπορούν να λειτουργήσουν δυνητικά τόσο ως προκάλυψη επίθεσης, όσο και ως όπλο άμυνας σε περίπτωση που ο αντίπαλος υπερέχει. 

Απόσπασμα από το βιβλίο μου «άνθρωπος και Γαία», 2007, εκδόσεις Γεωργιάδη.