Περιπέτειες στον Όλυμπο,Θέτις και Πηλέας.

Μέρος Έκτο,  Θέτις και Πηλέας

To  σύγχρονο μυθολογικό ευθυμογράφημα  που ακολουθεί, βασίστηκε στον σατιρικό τρόπο γραφής του Λουκιανού του Σύρου (125 - 180 μ.Χ.). Ο Λουκιανός ήταν ρήτορας και σατιρικός συγγραφέας, δημιουργός του σατιρικού διαλόγου, και από τους σημαντικότερους Αττικιστές συγγραφείς της Δεύτερης σοφιστικής. Ο λόγος του Λουκιανού είναι αιχμηρός και διεισδυτικός, και χρησιμοποιεί κατά κόρον τον διάλογο για να σατιρίσει, να καυτηριάσει και να αναπτύξει τα θέματα που της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. Η προσπάθεια που ακολουθεί, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την πρωτοτυπία και την αξία των έργων του Λουκιανού ή οποιουδήποτε άλλου αρχαίου Έλληνα συγγραφέα. Αποτελεί  απλώς ένα σατιρικό κείμενο το οποίο αντλεί την έμπνευση του, από την μαγευτική και ανεξάντλητη αρχαία Ελληνική μυθολογία.  Οι αναγνώστες του κειμένου θα πρέπει να το εκλάβουν ως τέτοιο και μόνο. Το κείμενο αναρτάται σε συνέχειες.

Η αρπαγή της Θέτιδας από τον Πηλέα. Το άνωθεν αγγείο δείχνει τον Πηλέα, να έχει δέσει τα χέρια του γύρω από τη Θέτιδα και να την κρατάει σφιχτά, στιγμές πριν την αρπαγή της.

Τα Δυο Θεϊκά αδέλφια, ο  Δίας και ο Ποσειδώνας  ήθελαν και οι δύο να κάνουν γυναίκα τους την Θέτιδα, αλλά εκείνη αρνιόταν πεισματικά. Η Θέμιδα άρχισε να κυκλοφορεί φήμες πως δήθεν υπήρχε χρησμός  πως ο γιος που θα έφερνε στον κόσμο, που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του. Έτσι, ο Δίας, φοβούμενος για την εξουσία του, πάντρεψε τη Θέτιδα με ένα θνητό, τον Πηλέα, το γιο του Αιακού.

Η Θέτις όμως δεν ήθελε να παντρευτεί προτιμούσε την συντροφιά των σαράντα εννέα αδελφών της, του πατέρα,  και της μητέρας της, στα βάθη της θάλασσας.  Ο Πηλέας ζήτησε  τότε τη βοήθεια του Κένταυρου Χείρωνα, ο οποίος τον συμβούλευσε να κάνει το εξής: ένα πρωινό που η Θέτιδα θα έβγαινε από τη θάλασσα, εκείνος θα ορμούσε και θα την άρπαζε από τη μέση, αγκαλιάζοντάς τη σφιχτά. Έτσι κι έγινε. Η Θέτιδα στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τα χέρια του, μεταμορφώθηκε σε φωτιά, νερό, άνεμο, δέντρο, όρνιθα, τίγρη, λιοντάρι, φίδι και σουπιά, αλλά δεν κατάφερε να απελευθερωθεί. Έτσι,  υποχρεώθηκε να τον παντρευτεί. Ο γάμος τους έγινε στις κορυφές του Πηλίου, στο Χειρώνιον Άντρον.

Και εορτάστηκαν οι γάμοι του Πηλέα και της Θέτιδας με μεγάλη λαμπρότητα. Όλοι οι Ολύμπιοι έτρεξαν να προσφέρουν δώρα λαμπρά στους νεόνυμφους. Ο Ποσειδώνας χάρισε τα δύο αθάνατα άλογα που συντρόφευσαν τον Αχιλλέα στον κάμπο της Τρωάδας. Ο Ήφαιστος στην όμορφη Θέτιδα της χάρισε πολλά και ωραία δώρα. Ο Άρης, λαμπρά όπλα και ένα κοντάρι, τόσο βαρύ που μόνο ο Πηλέας και αργότερα μονάχα ο Αχιλλέας, μπορούσε να σηκώνει και να το χρησιμοποιεί στη μάχη. 

Η μόνη από τους Θεούς που δεν είχαν καλέσει ήταν η  Έριδα (η γνωστή γρουσούζα  και καβγατζού).  Η Έριδα τα πήρε κρανίο.  Αποφάσισε, να τα κάνει «γυαλιά καρφιά», να τα κάνει «λίμπα», το ήξερε το κόλπο εξάλλου, ήταν η ειδικότητα της.  Πήρε ένα μήλο, και έγραψε επάνω του αφιερωμένο εξαιρετικά  στην ωραιότερη «ΤΗ ΚΑΛΛΙΣΤΗ»  Θεά του Ολύμπου, και το πέταξε πάνω στο τραπέζι που καθόντουσαν οι Θεές Ήρα, Αθηνά και Αφροδίτη.

Ποιος είδε τις  Θεές  και δεν τις  φοβήθηκε. Άρχισε το μαλλιοτράβηγμα, και οι τσιρίδες μεταξύ των Θεαινών. Ο φουκαράς ο Δίας, για ακόμη μία φορά έμπλεξε με γυναικείες υποθέσεις. Για να  αποποιηθεί την ευθύνη και την μίρλα, λύση φώναξε το Ερμή, να πάρει τις τρεις καλλονές θεές και να τις πάει σούμπιτο, στη Φρυγία, στο γιο του Πριάμου, τον Πάρι τον γελαδάρη, που  φύλαγε ανέμελος τις αγελάδες του,  στο βουνό Ίδη. Θα έβλεπε τις Θεές,  και θα έκρινε αυτός ποια είναι η πιο ωραία. Από τις σβουνιές των αγελάδων, κριτής Θεϊκής ομορφιάς,  πλάκα  έχουν οι Θεοί….!!

Οι τρείς Θεές με την συνοδεία του Ερμή, βρήκαν αμέσως τον Πάρι, που δεν ήξερε ο έρμος τι το περιμένει. Βλέπει τον Ερμή με τις Θεές και μένει «κόκκαλο». «Κολλάει» το κεφάλι στο χώμα σαν στρουθοκάμηλος,  και δεν λέει να το σηκώσει. Είναι γνωστό εξάλλου τι παθαίνουν οι θνητοί που βλέπουν τις «κρυφές χάρες» των Θεών.

-«Γιε του Πριάμου, μην σκιάζεσαι.  Εντολή και άδεια του κοσμοσείστη Δία σου μεταφέρω, το βλέμμα να σηκώσεις, και να δεις την ομορφιά από θεές που κανείς θνητός έως τώρα δεν έχει δει, και ούτε θα ξαναδεί  ποτέ. Εσύ θα είσαι ο κριτής», του λέει,  και του εξηγεί τα καθέκαστα.

«Κόκκαλο» ξανά μανά,  ο Πάρις, τον έζωσαν τα φίδια. Κουκλάρες και οι τρεις Θεές.

 –«Κοτζάμ Δίας, και δεν παίρνει απόφαση, θα βγάλω εγώ το φίδι από την τρύπα;», ψιθυρίζει στον Ερμή, τρομοκρατημένος ο Πάρις.

-«Μεγάλε σου «έκατσε λαχείο», μην «κωλώνεις», κάνε αυτό που πρέπει, και δεν θα χάσεις», του λέει ο Ερμής κλείνοντας του πονηρά το μάτι.

Αν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσε το λένε, έτσι λοιπόν και ο  Πάρις νέο παλικάρι που έβραζε το αίμα του, είπε πως για να μπορέσει να αποφασίσει ποια είναι η ωραιότερη, θα έπρεπε όχι μόνο να του  τάξουν δώρα,  αλλά έπρεπε φυσικά και να γδυθούν, ώστε να είναι όσο το δυνατό περισσότερο αντικειμενικός. Δεν το είπε αυτός,  εξάλλου, ο Δίας το είπε.

Χωρίς αναστολές οι Θεές  έσκισαν τα ιμάτια τους, και παρουσιάστηκαν με όλη τους την χάρη μπροστά στον θνητό Πάρι.

Πρώτη μίλησε η  Ήρα, η οποία εκτός των.. «άλλων’ προσφορών της, του  υποσχέθηκε, ότι θα τον κάνει αφέντη ολοκλήρου της Ασίας.
Η Αθηνά εκτός των..«άλλων» προσφορών της, υποσχέθηκε, ότι θα τον κάνει σοφό, δυνατό και τροπαιούχο. Η Αφροδίτη πιο «τσαχπινογαργαλιάρα» εκτός των «άλλων» πιο φανερών προσφορών της, του υποσχέθηκε, ότι θα τον παντρέψει με την ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, την Ελένη του Μενελάου.

Η συμφωνία κλείσθηκε. Η Αφροδίτη πήρε το «Μήλο» της έριδος,  και ο Πάρις την Ελένη. Και από εκείνη την μέρα και μετά,  ξεκίνησε   ο δεκάχρονος Τρωικός πόλεμος, ο οποίος βασάνισε ανθρώπους και Θεούς, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία….!

Τέλος.

 Σύνδεσμος στο πρώτο μέρος εδώ.