Η ιστορική «ενσυναίσθηση», και η αναζήτηση της Ιστορικής αλήθειας....

Πολλοί σύγχρονοι,  ερευνητές υποστηρίζουν πως είναι οι μόνοι που ερμηνεύουν αυθεντικά τις αρχαίες πεποιθήσεις και πρακτικές,  και αυτό παρότι η ιστορική συνέχεια  στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, έχει αποκοπεί  από τις αυθεντικές ρίζες της δια μέσου των αιώνων. 

Υποπίπτουν κοινώς, σε ιστορικούς αναχρονισμούς, κρίνοντας και ερμηνεύοντας γεγονότα,  αντιλήψεις και συμπεριφορές  που ελάχιστη σχέση έχουν με τις σύγχρονες  πεποιθήσεις.

Ο καθηγητής Henri Moniot,  αναφέρεται στην ιστορική «ενσυναίσθηση» που θα πρέπει να αναπτύξουν όσοι αναζητούν  τρόπους αναζήτησης της αλήθειας στην Ιστορία. Στην απόπειρα μας να γνωρίσουμε τους άλλους, η δική μας εμπειρία είναι ανεπαρκής, γιατί απλώς είναι διαφορετική. Ένας τρόπος, ισχυρίζεται ο Moniot, προσέγγισης της αλήθειας είναι η κατανόηση των άλλων, του χθες, του αλλού, η διείσδυση στο νόημα του τι έπραξαν και τι βίωσαν οι άνθρωποι του παρελθόντος, η σύλληψη των συναισθημάτων τους, των κινήτρων, των σχεδίων, των κρίσεων, των λογικών, των αξιών, των συνηθειών, γενικότερα του πολιτισμικού κώδικά τους.

Τέτοιου είδους διερεύνηση της αλήθειας απαιτεί κριτική εξέταση των πηγών και προσπάθεια αφενός απομάκρυνσης από τα νοητικά πλαίσια του παρόντος και αφετέρου «ενσυναίσθησης». Για να κατανοήσουμε τους ανθρώπους τους παρελθόντος, πρέπει να απομακρυνθούμε από τον τρόπο σκέψης, και δράσης του σήμερα, και να βιώσουμε όσο αυτό είναι εφικτό την εποχή τους, η οποία ήταν εντελώς διαφορετική από την δική μας.  Η Dion Fortune, αναφέρει σχετικά με τις μυσταγωγικές παραδόσεις που έφτασαν ως εμάς:

 «Όσο κοντύτερα στην πηγή, τόσο καθαρότερο το ποτάμι. Για να ανακαλύψουμε τις πρώτες αρχές που διέπουν ένα σύστημα πρέπει να ανατρέξουμε στην πηγή. Αν και σε ένα ποτάμι συμβάλλουν πολλοί παραπόταμοι κατά την διάρκεια της πορείας του, δεν είναι απαραίτητο να είναι οπωσδήποτε μολυσμένοι. Αν θέλουμε να διαπιστώσουμε την καθαρότητά τους, τους συγκρίνουμε με το παρθένο ρεύμα. Αν περάσουν αυτήν την δοκιμασία, τότε μπορεί κάλλιστα να τους επιτραπεί να αναμιχθούν με το κύριο ρεύμα. Το ίδιο γίνεται και με την παράδοση. Ότι δεν είναι ανταγωνιστικό, θα αφομοιωθεί. Οφείλουμε όχι μόνον να ελέγχουμε την καθαρότητα μιας παράδοσης σε σχέση με τις πρώτες αρχές, αλλά να κρίνουμε και την ζωτικότητά της. Την τελευταία μπορούμε να την κρίνουμε από την ικανότητα των πρόσθετων στοιχείων να αφομοιώνονται στον κύριο κορμό της παράδοσης. Μόνο μια νεκρή πίστη μένει ανεπηρέαστη από την σύγχρονη σκέψη».

Συνοψίζοντας, ακολουθήστε αυτούς που αναζητούν την αλήθεια, αγνοήστε αυτούς σας διαβεβαιώνουν πως την ανακάλυψαν… 

Ο  Κρισναμούρτι  αναφέρει σχετικά:  

« Η αλήθεια δεν έχει μονοπάτι και αυτή είναι η ομορφιά της αλήθειας, είναι η ζωή. Ένα πεθαμένο πράγμα έχει μονοπάτι για να το φτάσεις γιατί είναι κάτι στατικό, αλλά μόλις δεις ότι η αλήθεια  είναι κάτι ζωντανό που κινείται, που δεν έχει σταμάτημα, που δεν είναι σε κανένα ναό, τζαμί ή εκκλησία και που καμία θρησκεία, κανένας δάσκαλος και κανένας φιλόσοφος, κανένας δεν μπορεί να σε οδηγήσει σε αυτή - τότε θα δεις επίσης ότι αυτό το ζωντανό πράγμα είναι αυτό που πραγματικά είσαι εσύ – ο θυμός σου, η βαρβαρότητα σου, η βία σου, η απόγνωση σου, η αγωνία και η θλίψη μέσα στην οποία ζεις.

Μέσα στην κατανόηση όλων αυτών βρίσκεται η αλήθεια, και μπορείς να την κατανοήσεις μόνο εάν ξέρεις να βλέπεις αυτά τα πράγματα στην ζωή σου. Και δεν μπορείς να βλέπεις μέσα από μία ιδεολογία, ή ένα φίλτρο από λόγια, μέσα από ελπίδες και φόβους. Βλέπετε λοιπόν ότι δεν μπορείτε να εξαρτιέστε από κανέναν. Δεν υπάρχει οδηγός, δάσκαλος, δε υπάρχει αυθεντία.»