"Είμαστε το σύμπαν που εξερευνά το εαυτό του"...

Σύμφωνα με την επιστήμη, «τα πάντα είναι ενέργεια». Σύμφωνα με την «μεταφυσική», η ύλη ζωογονείται από το πνεύμα, ενώ η συνειδητότητα αποτελεί μία από τις θεμελιώδης αρχές του Σύμπαντος. Σύμφωνα με τον Χέγκελ : “...το Ασυνείδητο, ποτέ δεν θα ξεκινούσε το τεράστιο και επίμοχθο έργο της εξέλιξης του Σύμπαντος, παρά μόνο με την ελπίδα να αποκτήσει καθαρή Αυτό-συνείδηση”.

Η ατομική εμπειρία αποτελεί το κίνητρο της ζωής και της εξέλιξης και το πλήρωμα αυτής της εμπειρίας σε κάθε στάδιο του Σύμπαντος γίνεται η δύναμη για την υπέρβαση των περιορισμών με τους οποίους η Υλη περισφίγγει το Πνεύμα. Η Ζωή είναι ένα μονοπάτι συνεχών αλλαγών, δηλαδή εξελίξεων. Σκοπός αυτών των αλλαγών είναι να προσφέρει στην ατομική ζωή διαφορετικές εμπειρίες και μέσω προσαρμογής, αφομοίωσης και τελικά γνώσης, η ατομική ζωή να πορευθεί προς την τελειότητα.

Ο κύκλος της ζωής είναι μια κίνηση που έχει την ρίζα του στην πνευματική όψη του κόσμου, την εκτίναξή του στην άλλη όψη που λέγεται ύλη και τελικά την επιστροφή του στο σημείο από το οποίο πήγασε. Είναι ένας κύκλος με δύο τόξα, το ένα καθοδικό προς την ύλη και το άλλο ανοδικό προς το πνεύμα. Αυτός ο κύκλος της ζωής αποδίδεται με ένα φίδι που δαγκώνει την ουρά του και συμβολίζει την κοσμική γνώση και τη σοφία. Το σύμβολο του ουροβόρου όφι, αποδίδει την περιπέτεια της ατομικής ψυχής, μέσα στον μορφοποιημένο κόσμο. Είναι το προσκύνημα της ψυχής στην ύλη και η επαφή της με όλα τα φαινόμενα της εκδηλωμένης ζωής.

Ο άνθρωπος βρίσκεται στο στάδιο της Φύσης που είναι η προέκταση της Ψυχής και του Πνεύματος. Βρίσκεται στη βάση της Κλίμακας στο σημείο όπου η ατομική ζωή αναστέλλει την πτώση της και αναστρέφεται προς το ψυχοπνεύμα της. Είναι το σημείο καμπής της εξέλιξης όπου το σπέρμα της ανθρώπινης συνειδητότητας αρχίζει και αναζητά τρόπους έκφρασης και ανάπτυξης. 

Ίσως λοιπόν αποτελούμε την αιχμή ενός Σύμπαντος που έχει συνείδηση και εξερευνά τον ίδιο του τον εαυτό.. Η επιστήμη Τι γίνεται όμως όταν η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη; Γιατί ο κόσμος σχηματίζεται με αυτό τον τρόπο, και γιατί είμαστε αυτοί που είμαστε; Η Σύντομη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι πως ίσως το Σύμπαν είναι ένα πείραμα αυτο-δημιουργίας. Η συνειδητότητα βρίσκεται εντός αλλά και εκτός μας.. Είναι η «εσωτερική γνώση» που λαμβάνουμε για τον εαυτό μας, η γνώση που αποζητάμε για το σύμπαν και τον κόσμο. Όταν το κατανοήσουμε αυτό η εξέλιξη της συνειδητότητας περνάει σε άλλο επίπεδο.. Εξάλλου είμαστε η αιχμή ενός Σύμπαντος που έχει συνείδηση και εξερευνά τον ίδιο του τον εαυτό.

Σε μία τέτοια συνάρτηση θα μπορούσαμε να πούμε πως σκοπός της εξέλιξης ίσως είναι η συνεχής αναδόμηση της ατομικής συνειδητότητας προς τα χαρακτηριστικά και τις αξίες της πνευματικότερης ζωής μέσα από τη γνωριμία και την αφομοίωση της κατώτερης και πιο υλικής ζωής. Είναι μια ατομική πορεία πολύ στενά συνδεδεμένη, όχι μόνο, με την πορεία της υπόλοιπης ανθρωπότητας αλλά και με την πλανητική και τη συμπαντική εξέλιξη. Είναι η πορεία της συνειδητότητας μέσα από σχήματα και είδη διαφορετικής ζωής με σκοπό την εμπειρία και μοναδικό στόχο την κατάκτηση της πνευματικής συνειδητότητας.

Συνειδητότητα είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεται κάποιος τα ερεθίσματα και τις πιέσεις της ύλης να ανταποκρίνεται προς αυτές και τελικά να τους επιβάλλει τις αξίες του πνεύματος. Αυτό για να συμβεί, θα πρέπει ο άνθρωπος να μπορεί να διακρίνει την αληθινή γνώση από την πληροφορία των αισθήσεων, τη χωριστικότητα από την ενότητα και θα πρέπει να αντιλαμβάνεται την πραγματική αιτία της απόστασης ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα, ανάμεσα στο Εγώ και το Όλον. Το προσωπικό Εγώ ως μια προεκβολή του συνόλου της ζωής και μέσα από την ταύτισή του με τα πράγματα των αισθήσεων, ξεχνά τη ρίζα της ζωής του και γίνεται ένα με εκείνο που ευχαριστεί και τρέφει το εγώ του..

Στοιχεία για το κείμενο αντλήθηκαν από το άρθρο «πνεύμα η αρχή της ζωής», από την ιστοσελίδα theosophy.gr