«Γνώθι σαυτόν» και «Μηδέν άγαν»

Εάν παρατηρήσετε το άγαλμα  Ερμής του Πραξιτέλη, θα  διαπιστώσετε πως ο Ερμής απεικονίζεται να κρατά τον μικρό  Διόνυσο τον Ζαγρέα στο ένα του χέρι, ενώ  με το άλλο, του δείχνει πρός τον ουρανό, συμβολισμό που χρησιμοποίησε και στον διάσημο  πίνακα του «η σχολή  των Αθηνών», ο  Ραφαήλ, βάζοντας τον Αριστοτέλη να δείχνει προς την γη και τον Πλάτωνα, προς τον Ουρανό..

Ο συμβολισμός είναι προφανής. Ο  Πραξιτέλης υποδεικνύει πως ως θεϊκά τέκνα οφείλουμε να επιδιώκουμε την τελειότητα, γνωρίζοντας και αναγνωρίζοντας την Θεϊκή φύση  εντός μας, όπως  αναφέρουν και  οι Ορφικές πινακίδες :  «Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού• το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο.»

Η ατραπός για να το επιτύχει αυτό ο αρχαίος Έλληνας ήταν η ορθή τήρηση δύο εκ των σημαντικότερων  Δελφικών ρητών : «Γνώθι σαυτόν» και «Μηδέν άγαν», λέξεις που φαντάζουν τόσο ξένες σήμερα…