Οι Αργοναύτες του Διαδικτύου

"Ως ανθρώπινα όντα, η μεγαλοσύνη μας δεν έγκειται τόσο στην ικανότητα μας να αλλάξουμε τον κόσμο, όσο στο να αλλάξουμε τον εαυτό μας…"

Η εξάπλωση της χρήσης του διαδικτύου τα τελευταία χρόνια προσφέρει στην ανθρωπότητα μία πρωτοφανή δυνατότητα επικοινωνίας, επηρεάζοντας όλο και περισσότερο την κοινωνική, οικονομική, πολιτική και πολιτιστική ζωή, σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή οι πληροφορίες μεταδίδονται στιγμιαία από την διαδυκτική κοινωνία, σε όλα τα στα μήκη και στα πλάτη του πλανήτη, με κυρίαρχο προβληματισμό τις επιπτώσεις των πολυδιάστατων κρίσεων που ταλανίζουν την παγκόσμια κοινότητα. 

Είναι φανερό πως βιώνουμε μία μεταβατική εποχή της οποίας κύριο χαρακτηριστικό είναι, η αναμονή. Η αναμονή του «νέου» που θα προκύψει από τα σαθρά ερείπια του χθες, το οποίο σταδιακά και με οδύνη αποσυντίθεται και εξαντλείται. 

Η ταυτόχρονη και αμφίδρομη επικοινωνία, παρόλους τους κινδύνους της λανθασμένης χρήσης, της παραπληροφόρησης και των τεχνικών προπαγάνδας που έχουν αναπτυχθεί, μπορεί υπό προϋποθέσεις να προσφέρει γνώση, και κυρίως να παράξει μία νέα κοινωνία ιδεών που δεν γνωρίζει εθνικά σύνορα. 

Ιδέες και σκέψεις, που σταδιακά θα ισχυροποιηθούν για να δημιουργήσουν ιδεολογικά ρεύματα, που θα διαμορφώσουν τις συνθήκες εκείνες που ίσως γεννήσουν ένα πιο ελπιδοφόρο αύριο, ένα αύριο, που διαμορφώνεται με βάση το σήμερα και τις επιλογές μας.

Οι αλλαγές της νέας χιλιετίας, έχουν ήδη τεθεί σε κίνηση. Ίσως δεν το αντιλαμβανόμαστε αλλά εμείς συνειδητά ή ασυνείδητα είμαστε οι φορείς της αλλαγής..

Είναι λυπηρό να χρησιμοποιείται το διαδύκτιο ως εφαλτήριο απόψεων που προτρέπουν τους ανθρώπους να υποκύπτουν στα ζωώδη πάθη τους, οδηγώντας τους στην καταστροφή και όχι στην δημιουργία, απόψεων που θεωρούν την ανθρώπινη ζωή άνευ αξίας. 

Στον βωμό του κέρδους και της ικανοποίησης των πλασματικών αναγκών μας, δημιουργήσαμε μία κοινωνία ανισοτήτων, άνθρωποι περιθωριοποιούνται, αντιδρούν βίαια. 

Η βία φέρνει βία, και στον φόβο της βίας, είμαστε διατεθειμένοι να περιορίσουμε τις ελευθερίες μας, αρκεί να μην διαταραχτεί η πλασματική μας «Νιρβάνα». 

Στο άγχος μας να επιτύχουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής, καταφέραμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά ξεχάσαμε τι σημαίνει η «ζω» και πόσο αξίζει η ζωή. Κλειστήκαμε στο χρυσό κλουβί των επιθυμιών μας, αδιαφορώντας για τον διπλανό μας. 

Μετατρέψαμε τον «κόσμο» σε μία χωματερή, και ταυτόχρονα ξεχάσαμε ποιοι είμαστε και τι πραγματικά θέλουμε από την ζωή. Τα καταφέραμε τόσο καλά, ώστε οικονομική και επαγγελματική επιτυχία, είναι αντιστρόφως ανάλογα με την έλλειψη χρόνου, το άγχος και όλα τα παρελκόμενα σύνδρομα του σύγχρονου τρόπου ζωής, κατάθλιψη, ψυχοφάρμακα, παχυσαρκία, αυπνία, κ.λ.π... 

Ως σύγχρονοι λωτοφάγοι, είμαστε συνένοχοι στον εφησυχασμό της κοινωνίας, που έχει χειραγωγηθεί στην βολή του άκρατου ατομισμού, του κακώς εννοούμενου ευημερισμού, της υπερ- κατανάλωσης, και της εικονικής πραγματικότητας.


Θα πρέπει να απορρίψουμε όλα αυτά που στερούν το σήμερα, και το αύριο της ανθρωπότητας. 

Εάν «απορρίψουμε», τις συνήθειες της καθημερινότητας, τις καταστάσεις εκείνες του πνεύματος, με τις οποίες έχουμε μάθει να δρούμε, και να αυτό-αξιολογούμε τα πραγματικά πολύτιμα πράγματα στην ζωή, όταν μάθουμε να «σκεφτόμαστε», τότε ίσως κάτι να αλλάξει. 

Η πληροφορία που μπορεί να μεταδοθεί από το διαδύκτιο, μπορεί να αποτελέσει την «πύλη» από όπου θα περάσει η ιδέα, μίας διαφορετικής θέασης των πραγμάτων, αλλά η εσωτερική συνειδησιακή μεταμόρφωση, θα επέλθει μόνο με την αλλαγή της θέλησης, που θα οδηγήσει σε δράσεις προς ένα καλύτερο αύριο. 

Ο εκάστοτε χρήστης πίσω από τα πλήκτρα, μπορεί να γίνει η «πύλη» αυτή, όπως είχε πει ο Γκάντι: «Γίνε εσύ η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο γύρω σου».