Η αιώνια μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό, «Ο Γλαύκος και η Νηρηίδα»

 Τρίτωνας κρατώντας κουπί, συνοδευόμενος από δελφίνια. Πέτρινη στήλη από το βουλευτήριο της πόλης Πούλα, Κροατία, 1ος αιώνας μ.χ.

Δεν το γνωρίζεις Γλαύκε, αλλά εδώ και καιρό υπάρχει ένας μεγάλος πόλεμος στη θάλασσα ανάμεσα σε εμάς τις Νηρηίδες, με τις Γοργόνες και τις Σειρήνες. Ο πόλεμος στη θάλασσα, ξεκίνησε μαζί με τον  μεγάλο πόλεμο που γίνεται δυστυχώς αυτήν τη στιγμή ανάμεσα στους ανθρώπους στην χώρα σου (Πελοποννησιακό πόλεμος). 

Βλέπεις Γλαύκε, οι πράξεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων επηρεάζουν τη μητέρα φύση τη Γαία, και όλες εκείνες τις θεϊκές δυνάμεις που υπάρχουν σε αυτήν και τη φροντίζουν.

Ο Εγωισμός, η κακία και το μίσος που γίνονται πράξεις, ενέργειες δηλαδή που γεννούν πόνο και δυστυχία στις ανθρώπινες κοινωνίες, προκαλούν ανισορροπία και δυσαρμονία και στις φυσικές δυνάμεις, οι οποίες αναζητούν ένα νέο σημείο ισορροπίας και αρμονίας.

Όταν συμβαίνει αυτό, τότε υπάρχει τις περισσότερες φορές μεγάλη έξαρση σε φυσικές καταστροφές στη γη που προκαλούνται εξαιτίας αυτής της δυσαρμονίας. Κάποιες άλλες φορές βέβαια, αυτό δεν οφείλεται στις ανθρώπινες ενέργειες, αλλά στο μυστικό κάλεσμα του Θεϊκού σχεδίου της εξέλιξης.

Υπήρχε και θα υπάρχει πάντοτε η μάχη ανάμεσα στο Καλό και το Κακό. Το Κακό ‘τρέφεται’ από τον θυμό, τη ζήλια, τη θλίψη, την απογοήτευση, την απληστία, την αλαζονεία, την προσβολή, τα ψέματα, τη ματαιοδοξία, την υπεροψία, και το εγώ.

Το Καλό ‘τρέφεται’ από τη χαρά, την ειρήνη, την αγάπη, την ελπίδα, την ηρεμία, την ταπεινοφροσύνη, την ευγένεια, την φιλανθρωπία, την συμπόνια, την γενναιοδωρία, την αλήθεια, την ευσπλαχνία.

Οι κακές ανθρώπινες σκέψεις και πράξεις μπορούν να  εξισορροπηθούν μόνον από την ανθρώπινη αγάπη και τον αλτρουισμό.

Για αυτό, όσο υπάρχει έστω και μία σπίθα αγάπης, πάντα θα υπάρχει και η ελπίδα, καθώς το μίσος και η κακία μαθαίνεται, ενώ η αγάπη απλά βιώνεται, κατακτάται !.

Για παράδειγμα μπορεί κάποιος να σε μάθει να μισείς κάποιον ή κάτι χωρίς να τον έχεις ποτέ γνωρίσει προσωπικά. Για να αγαπήσεις όμως κάποιον ή κάτι πραγματικά, πρέπει να τον γνωρίσεις και τότε η καρδιά σου θα ξέρει, θα νοιώσει, θα αγαπήσει.

Τα σημαντικότερα πράγματα δεν τα βλέπουν τα μάτια αλλά η καρδιά Γλαύκο…

 «Ο Γλαύκος και η Νηρηίδα», Χλέτσος Βασίλης 2019, έκδοση «Μυσταγωγίας  - Μυθαγωγίας».

Συγγραφικό έργο

Η συγγραφή σε προσωπικό επίπεδο υπήρξε μία ασφαλής διαδικασία μάθησης. Αντιπροσωπεύει μια διαδικασία κατά την οποία ο νους εκπαιδεύεται να βάλει σε τάξη γνώσεις διάσπαρτες ίσως και ετερόκλητες, και ως σκοπό έχει, την ικανοποιητική απάντηση σε προσωπικές ανησυχίες, αλλά και την ανάδειξη του προσωπικού στίγματος , μέσα σε ένα ωκεανό γνώσεων και πληροφοριών. 

Στην διαδικασία αυτή κάποιες στιγμές - και είναι οι πιο αγαπημένες-, είναι αυτές κατά την οποία ο νους λειτουργεί ως ένα κανάλι, από το οποίο ρέουν ανεξέλεγκτα σκέψεις μέσα από τις οποίες αίφνης σου «αποκαλύπτεται» μία διαφορετική διάσταση πραγμάτων, πραγμάτων, που έως τότε νόμιζες πως γνώριζες.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρω στον πρόλογο του πρώτου μου βιβλίου: 

«Η  ενασχόληση με την φιλοσοφία και την Θεολογία, μοιάζει με την άσκηση του σώματος. Όσο περισσότερο το ασκείς, τόσο περισσότερες αντοχές αποκτά. Έτσι και στη φιλοσοφία όσο περισσότερο εμβαθύνει κάποιος, τόσο οδηγείται στην αναζήτηση και κατανόηση πιο περίπλοκων και ‘αφηρημένων’ εννοιών».

 

Στα πλαίσια αυτά και δίχως να το επιδιώξω, «γεννήθηκαν» τα τέσσερα πνευματικά μου παιδιά, τρία εκ των όποιων ευτύχισαν να εκδοθούν κατά το παρελθόν, και να σημειώσουν εκδοτική επιτυχία τηρουμένων των αναλογιών. 

Σήμερα είναι δύσκολο να τα βρει κάποιος στο εμπόριο καθώς έχουν εξαντληθεί. (Διαθέτω λίγα ακόμα αντίτυπα, εάν κάποιος ενδιαφέρεται μπορεί να μου στείλει προσωπικό μήνυμα) . Το τέταρτο, νέο και διαφορετικό εγχείρημα, καθώς πρόκειται περί μυθοπλασίας και όχι έρευνας, «ο Γλαύκος και η Νηρηίδα», εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 2019.Ακολουθεί λίστα με τα βιβλία μου : 

1. «Η Χαμένη κιβωτός της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και των μυστηρίων», 2003, εκδ. Γεωργιάδη (http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html) 

2. «Μυστικισμός και θείο στην Ελλάδα και στον αρχαίο κόσμο», 2005, εκδ. Γεωργιάδη (http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2013/10/on.html) 

3. «Άνθρωπος και Γαία» , 2007, εκδ. Γεωργιάδη) (http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/2007/04/blog-post.html) 

4. «Ο Γλαύκος και η Νηρηίδα», Χλέτσoς Βασίλης, 2019, έκδοση Μυσταγωγίας -Μυθαγωγίας. (https://xletsos-basilhs.blogspot.com/2019/03/blog-post.html) 

Εάν κάποια/ος ενδιαφέρεται να αποκτήσει κάποιο ή το σύνολο των προαναφερθέντων βιβλίων, εκτός του «Μυστικισμός και θείο στην Ελλάδα και στον αρχαίο κόσμο» το οποίο είναι εξαντλημένο, σε συμβολική τιμή, παρακαλείται να στείλει προσωπικό μήνυμα.

Χλέτσος Βασίλης

Ο Μύθος και το στοίχημα...

Η μυθοποίηση της Φύσης είναι απoτέλεσμα της  Ολιστικής αντίληψης και του ιερού παμψυχισμού που αναγνώριζαν στην φύση οι αρχαίοι Έλληνες (και όχι μόνο)…

Σε μία τέτοια συνάρτηση ο άνθρωπος ως μέλος ενός ενσυνείδητου και έμψυχου «Όλου» βρίσκεται σε μία αέναη επαφή με το σύμπαν,  αλληλεπιδρώντας, με τον κόσμο των Νυμφών, των προγόνων, των Ηρώων, των Θεών, των ορατών και των αόρατων ενεργειών. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Καζαντζάκης : «Και στο πιο μικρό πετραδάκι, και στο πιο ταπεινό λουλούδι, και στην πιο σκοτεινή ψυχή, βρίσκεται ολάκερος ο Θεός»!

Όταν η σκέψη και η τέχνη πάρει στα χέρια της τον τεράστιο αυτό πλούτο αναζήτησης , φαντασίας και ψυχής (φιλοσοφίας - μυθολογίας), με τον νού, τη σμίλη, με το χρώμα, με το στίχο, τότε αναβλύζει αβίαστα μια νέα θαυμαστή πολιτιστική και καλλιτεχνική αναγέννηση, όπως ακριβώς έγινε στον Δυτικό πολιτισμό (πλήν της Ελλάδος) κατά την αναγέννηση.

Είναι δυστύχημα εμείς οι Έλληνες οι συνεχτιστές αυτής της πολιτισμικής και μυθολογικής παράδοσης, - ίσως της πλουσιότερης στον κόσμο -, να έχουμε αποκοπεί σχεδόν πλήρως από αυτήν. Από την στιγμή που η ψυχή και το πνεύμα μας θα καταφέρει να μπολιάσει αρμονικά το παρελθόν με τον παρόν με την παράδοση αυτή, τότε μπορεί υπό προυποθέσεις να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε εκ νέου μια νεά γόνιμη πολιτισμική ταυτότητα, αξιοποιόντας και αναδυκνείοντας εκ νέου παναθρώπινες άυλες αξίες, όπως ακριβώς  δίδαξαν οι πρόγονοι μας.

Kαι μιας και βρισκόμαστε στην άνοιξη, ας μην ξεχνάμε να φυτεύουμε στην ψυχή (συμβολικά), και στο στήθος της μητέρας Γης, λουλούδια ώστε συν το χρόνω να ανθίσουμε, ομορφαίνοτας τόσο τόσο εμείς εσωτερικά, όσο και ο κόσμος ολάκερος γύρω μας ...!