Περιπέτειες στον Όλυμπο, Δίας και Ευρώπη

Μέρος Τρίτο, Ευρώπη και Δίας

To  ευθυμογράφημα  που ακολουθεί, βασίστηκε στον σατιρικό τρόπο γραφής του Λουκιανού του Σύρου (125 - 180 μ.Χ.). Ο Λουκιανός ήταν ρήτορας και σατιρικός συγγραφέας, δημιουργός του σατιρικού διαλόγου, και από τους σημαντικότερους Αττικιστές συγγραφείς της Δεύτερης σοφιστικής. Ο λόγος του Λουκιανού είναι αιχμηρός και διεισδυτικός, και χρησιμοποιεί κατά κόρον τον διάλογο για να σατιρίσει, να καυτηριάσει και να αναπτύξει τα θέματα που της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας. Η προσπάθεια που ακολουθεί, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκριθεί με την πρωτοτυπία και την αξία των έργων του Λουκιανού ή οποιουδήποτε άλλου αρχαίου Έλληνα συγγραφέα. Αποτελεί  απλώς ένα σατιρικό κείμενο το οποίο αντλεί την έμπνευση του, από την μαγευτική και ανεξάντλητη αρχαία Ελληνική μυθολογία.  Οι αναγνώστες του κειμένου θα πρέπει να το εκλάβουν ως τέτοιο και μόνο. Το κείμενο θα αναρτάται σε συνέχειες.

Αυτό τον καιρό είχε μαθευτεί πως ο Δίας είχε βάλει στο «μάτι», μία ξακουστή για την ομορφιά της  πριγκίπισσα, με τεράστια αμυγδαλωτά μάτια, την Ευρώπη, κόρη του βασιλιά Αγήνορα, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Τύρου της Φοινίκης. Η Ευρώπη ήταν ξακουστή για την ομορφιά της και όπως είναι φυσικό,  ο Δίας  βάλθηκε να την αποκτήσει καταστρώνοντας σχέδιο απαγωγής της.  

Το βράδυ πριν την απαγωγή της, η Ευρώπη είδε ένα παράξενο όνειρο, τυχαίο; Μάλλον όχι, αλλά η Ευρώπη δεν το γνώριζε... Στο όνειρο,  αυτό βρισκόταν λέει η Ευρώπη  ανάμεσα σε δύο μεγάλης ηλικίας άγνωστες σε αυτήν  γυναίκες, οι οποίες εκπροσωπούσαν  δυο ηπείρους, με την απέραντη θάλασσα να τις χωρίζει.. Τη μια τη γνώριζε, ήταν η Ασία, η ήπειρος όπου κατοικούσε, η άλλη όμως, της ήταν άγνωστη. Οι δυο γυναίκες μαλλιοτραβιόντουσαν και τσίριζαν μανιασμένα για το ποια θα έπαιρνε στην μεριά της την όμορφη   Ευρώπη. Στο τέλος με τη βοήθεια του Δία νίκησε η άγνωστη γυναίκα, η αντίπαλος της Ασίας.

Η Ευρώπη ξύπνησε τρομαγμένη από τον εφιάλτη, και  αργότερα μαζί με φίλες της  πήγαν να μαζέψουν λουλούδια σε ένα  λιβάδι. Ξάφνου και ενώ οι όμορφες κοπέλες μάζευαν λουλούδια, χόρευαν και τραγουδούσαν ξαφνικά σκάει μύτη από το πουθενά, ένας ήμερος υπέροχος άσπρος  ταύρος,  με   χρυσά κέρατα. Ομορφιά, χρυσός και δύναμη, τι άλλο θέλουν οι γυναίκες.. Τρέχουν λοιπόν όλες οι τσούπρες κουνάμενες και σεινάμενες, για να θαυμάσουν και να χαϊδέψουν τον επιβήτορα. Ο μεταμορφωμένος Δίας  είχε μάτια  μόνο για την Ευρώπη, πλησιάζει λοιπόν την Ευρώπη και ξαπλώνει στα πόδια της, τρίβοντας την μουσούδα του στην μέση της, ωθώντας την να ανέβει στην ράχη του. 

Ο Διό - ταυρος τότε πετάχτηκε επάνω  και καλπάζοντας  προς την θάλασσα, πέταξε προς τις  ακτές της Κρήτης εκεί όπου, είχε κρυφά μεγαλώσει στο «Δικταίον άντρον». Και είχε μεγαλώσει κρυφά διότι ο Πατέρας ο Κρόνος κατάπινε όσα παιδιά γεννούσε η σύζυγός του Ρέα, καθώς φοβόταν ο έρμος,  ότι θα  πραγματοποιηθεί η προφητεία του πατέρα του, του Ουρανού, η οποία έλεγε ότι κάποιο από τα παιδιά του θα του έπαιρνε το θρόνο. Και επειδή η Ρέα δεν μπορούσε να αλλάξει τη γνώμη του Κρόνου, ζήτησε τη συμβουλή των γονέων της.  Οι γονείς της την συμβούλεψαν να πάει  στην πόλη Λύκτο της Κρήτης όπου εκεί στο όρος Δίκτη, στο Δικταίο άντρο, γέννησε κρυφά το Δία. 

Την ανατροφή του νεογέννητου Δία οι κόρες του Κουρήτη Μελισσέα, η Ίδη και η Αδράστεια, οι καλούμενες και ιερές Μητέρες. Η Ίδη μάλιστα του χάρισε το πρώτο του παιχνίδι. Μια κρυστάλλινη σφαίρα που όταν την πετούσε ψηλά άφηνε λαμπρές πολύχρωμες γραμμές στον αέρα, όπως τα άστρα του ουρανού.
.

Ο Δίας μεγάλωνε πίνοντας γάλα από μια αίγα (κατσίκα), την καλούμενη Αμάλθεια και τρώγοντας μέλι από τα μελίσσια που υπήρχαν εκεί και επίσης με αμβροσία και νέκταρ, δηλαδή με το φαγητό και το ποτό των αθανάτων, που κουβαλούσαν ολόλευκα περιστέρια και ένας αετός. Κάποια μέρα ο Δίας από απροσεξία και επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει τη θεϊκή του δύναμη, έσπασε ένα κέρατο της Αμάλθειας. Λυπήθηκε τόσο πολύ το ζημιάρικο το βρέφος που για να παρηγορήσει το ευλογημένο ζώο, έδωσε το κέρατο στη Νύμφη Αμάλθεια, αφού πρώτα το προίκισε με μαγικές ιδιότητες. Αυτός που το είχε, αρκούσε μόνο να κάνει μια ευχή και αμέσως εμφανίζονταν μπροστά του όλα τα καλά του κόσμου. Από τότε έμεινε γνωστό ως «κέρας της Αμάλθειας» ή «κέρας της Αφθονίας». 
 .
Όταν η κατσίκα γέρασε και πέθανε από το δέρμα της έφτιαξε την παντοδύναμη «αιγίδα του», που ήταν το πιο σημαντικό όπλο του στην Τιτανομαχία. Την προστασία του Δία είχαν αναλάβει οι Ιδαίοι Δακτύλοι, οι οποίοι αργότερα μετονομάστηκαν σε Κ(ου)ρήτες –Κρήτες. Οι Κουρήτες, για να αποφύγουν κάποια ανεπιθύμητη επίσκεψη του Κρόνου εξαιτίας του κλάματος του βρέφους, κάθε φορά που ο Δίας έκλαιγε, χόρευαν και συνάμα χτυπούσαν με τα δόρατα ή τα σπαθιά τους τις ασπίδες τους,  και έτσι ο Κρόνος δεν μπορούσε να ακούσει το κλάμα του μωρού

Όταν η Ρέα επέστρεψε στον Όλυμπο, ο σύζυγό της ο Κρόνος, επειδή είχε μάθει τα καθέκαστα, της ζήτησε να δει το παιδί,  και εκείνη του έδωσε μια πέτρα τυλιγμένη στα σπάργανα, σαν να ήταν το παιδί του και εκείνος την καταβρόχθισε και την οποία μετά ξέρασε στον Παρνασσό. Έτσι λοιπόν την γλύτωσε ο Δίας, αλλά όλα εδώ πληρώνονται. Η ίδια προφητεία που έκανε τον Κρόνο να καταπίνει τα παιδιά του, ίσχυε και για το Δία, γι’ αυτό όπως είδαμε στην αρχή της ιστορίας μας ο Δίας κατάπιε την Μήτιδα, και γέννησε την Αθηνά μονάχος του. 

Ο Διό – ταύρος λοιπόν με την έντρομη Ευρώπη γαντζωμένη από τον φόβο της απρόσμενης απαγωγής,  των χαμηλών πτήσεων και των κενών αέρος, κατέληξε από την μία στην άλλη, σε μία θεϊκή ερωτική φωλιά στο Ιδαίον Άντρο. Την ερωτική φωλίτσα την είχαν φροντίσει με περίσσια τέχνη και φροντίδα, κεράκια, λουλουδάκια, κ.λ.π., οι Ώρες. Ήταν «άβγαλτη» η Ευρώπη και ήθελαν να την καλοπιάσουν. Ο Δίας έμπειρος πήρε την Θεϊκή μορφή του, την σαγήνευσε, και χωρίς να βιάζεται της αφιέρωσε ώρες, πριν κάνει την ερωτική του επίθεση. Ήξερε πολύ καλά έξαλλου πως «Αγάλι αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι».

Τρεις ημέρες χάρηκαν τον παράνομο (τουλάχιστον για τον Δία), έρωτα τους στο σπήλαιο το ζευγάρι, καθώς η Ήρα καιροφυλακτούσε. Ο Δίας έπρεπε να εγκαταλείψει την ερωτική του φωλίτσα, αλλά μη θέλοντας να αφήσει μόνη της την Ευρώπη, η οποία  ήταν ήδη  σε εν Διαφέρουσα κατάσταση από τον Δία με τρεις γιους,  τον  Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα, την πάντρεψε με τον βασιλιά της Κρήτης  Αστέριο. Της έκανε επίσης  τρία μοναδικά δώρα : έναν χάλκινο γίγαντα, τον Τάλω το πρώτο ρομπότ , για να προστατεύει τόσο την Ευρώπη, όσο και ολόκληρη την Κρήτη, ένα χρυσό σκύλο τον Λαίλαπα ή Λαίλαψ, από τον  οποίο κανένα θήραμα δεν μπορούσε να ξεφύγει,  και μια φαρέτρα με βέλη, που ποτέ δεν αστοχούσαν.  

Και όχι μόνο αυτό. Προς τιμήν της Ευρώπης όπως ο Δίας  έδωσε στην ήπειρο στην οποία ζούσε, το όνομα Ευρώπη.  Ο αναπληρωματικός θνητός σύζυγος της Ευρώπης, τον οποίο διόρισε ο Δίας να τον αντικαταστήσει καταγόταν  άμεσα από τον  μυθικό Έλληνα,  ο οποίος ήταν γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας.  Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά…

 Τέλος τρίτου μέρους. Σύνδεσμος στο πρώτο μέρος εδώ.