Η αρχαία Ελληνική θρησκεία είναι φυσιολατρική. Η Γαία αποτελεί την πρώτη θεότητα, και αποτελεί την μήτρα καταγωγής, ζωοδότη και συντηρητή της ζωής, όλης της βιόσφαιρας. Ως μητέρα όλων των υπάρξεων είναι γένους θηλυκού, καθώς ο άνθρωπος την ταύτισε με μία γυναικεία ύπαρξη, την μεγάλη μητέρα.
Το σύμπαν στην συνείδηση του αρχαίου Έλληνα, αποτελεί ένα αέναο, αυτοσυντηρουμένο και αυτοεξελισσόμενο έμβιο οργανισμό Ον όπου τα πάντα έχουν μια συνάφεια και μία σύνδεση μεταξύ τους.Η σύνδεση αυτή αποτυπώνεται υπέροχα στο επόμενο απόσπασμα του Στωικούς αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου (εις αυτόν):
" Σκέψου διαρκώς το σύμπαν ως ένα ενιαίο ζωντανό ον, που αποτελείται από μια ενιαία ουσία και μια ενιαία ψυχή- και πώς όλα τα πράγματα πηγάζουν από την ενιαία αντίληψη αυτού του όντος, του σύμπαντος. Και πώς το σύμπαν ολοκληρώνει όλα τα πράγματα μέσω ενός ενιαίου παλμού. Και πώς όλα τα πράγματα στον κόσμο και στο σύμπαν συνεργάζονται για να προκαλέσουν όλα όσα γεννιούνται, και πόσο περίπλοκο και πυκνά υφασμένο είναι το ύφασμα που σχηματίζεται από την συνύφανση τους".
Οι φυσικές δυνάμεις προσωποποιούνται με ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά, καθώς ο Έλληνας προσπαθεί μέσα από τις περιορισμένες αισθήσεις του και τις αντιληπτικές του δυνατότητες, να κατανοήσει το σύμπαν.
Η άποψη αυτή εκφράζεται στο γνωστό ρητό του Πρωταγόρα:
"πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος".
Τα χρήματα στη φράση του Πρωταγόρα, δεν σημαίνουν τις νομισματικές αξίες, αλλά, γενικά, τις ποιότητες, τις πεποιθήσεις, τις αρχές, την εσωτερική συγκρότηση με άλλα λόγια, και την ικανότητα κάθε ανθρώπου, χωριστά, να αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο αυτό που είναι κοινό, μόνο κατ΄ όνομα, για όλους τους ανθρώπους.
Ο αρχαίος Έλληνας κατανοεί πως ο ίδιος (ο άνθρωπος) αποτελεί μέτρο της αλήθειας και της γνώσης και γι' αυτό κάθε υποκειμενική άποψη για κάποιο θέμα έχει την άξια της.
Έλλείψη επιστημονικών δεδομένων χειρίζεται τις συμπαντικές δυνάμεις διαισθητικά η ενορατική δίνοντας τους την μορφή που αποτελεί κορωνίδα της νόησης στον πλανήτη, τον άνθρωπο ο οποίος μαζί με την φύση αποτελεί τον μέγα μεγαποιητή του φυσικού περιβάλλοντος.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι Θεοί του Έλληνα λαμβάνουν ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά, καθώς ο Έλληνας προσπαθεί να συσχετίσει τόσο την έλλειψη κατανόησης του, όσο και την συσχέτιση της δικής του ζωής με το σύνολο του σύμπαντος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι απεικόνιση των Νυμφών οι οποίες ως κόρες της Γαίας είναι γένους θηλυκού, καθώς σχετίζονται με την ομορφιά της φύσεως, αλλά με δυνάμεις της Γης που αναπτύσσουν την ζωή.
Τόπος δράσης τους είναι στις κρήνες, τα ποτάμια (Ναϊάδες), την θάλασσα (Νηρηίδες), στην πρωινή δροσιά, την βροχή (Υάδες), αλλά και στο βλαστικό βασίλειο, τόσο στα δέντρα όσο και τα δάση (Δρυάδες ή Αμαδρυάδες).
Ήταν αιθαίριες υπάρξεις, η χαρά της ζωής που χορεύουν με τις μούσες και τον Πάνα. Οι πρόγονοι μας φαντάζονταν να στροβιλίζονται στα δροσερά νέφη υδρατμών των πηγών ή των ποταμών, σχηματίζοντας μικρά ουράνια τόξα.
Για αυτό σχετίζονταν κυρίως με το υγρό στοιχείο (και όχι μόνο), καθώς το νερό διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη των μορφών της ζωής.
Χωρίς το νερό αυτό ούτε βλάστηση, ούτε γονιμότητα υπάρχει. Μέσω λοιπόν της ζωογόνου δύναμης του νερού οι Νύμφες εξαπλώθηκαν στα βουνά και στα δάση και συνδέθηκαν με την βλάστηση.
Ακόμη και σήμερα όταν βρισκόμαστε δίπλα από πηγές με τρεχούμενο νερό, υπάρχει μία σωματική ψυχική και πνευματική, αναζωογόνηση καθώς όχι μόνο υπάρχει ενέργεια λόγω της κίνησης του υγρού στοιχείου, αλλά διότι ο χώρος πέριξ των πηγών σφύζει από ζωή, ενώ οι αισθήσεις πλημυρίζουν από τα αρώματα και τα χρώματα που μεγιστοποιούνται από την υγρασία.
Αν υπάρχουν κάποια μέρη όπου μπορείς να αισθανθείς την ενέργεια της φύσης να διεγείρει κάθε σου κύτταρο, σίγουρα μία πηγή, ένα ποτάμι, ένας καταρράκτης ή ένα δάσος αποτελούν μία εξαιρετική επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου