Η προέλευση του πρωταπριλιάτικου ψέματος..

Στους αρχαίους παγανιστικούς πολιτισμούς, αρχή του νέου έτους θεωρούνταν, ο Μάρτιος έως την πρώτη του Απρίλη, καθώς ήταν η εποχή της αναγέννησης, της άνθησης των λουλουδιών, και της φύτευσης των νέων σοδειών .

Αργότερα   όταν προστέθηκαν δύο μήνες στο ημερολόγιο των Ρωμαίων  (ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος),  το 153 π.Χ., η Ρωμαϊκή σύγκλητος αποφάσισε,  το Ρωμαϊκό πολιτικό έτος να αρχίζει την 1η Ιανουαρίου.

Με την επικράτηση του Χριστιανισμού (*)  ορίστηκε ως ημερομηνία πρωτοχρονιάς η 25η Μαρτίου, ώστε να συμπέσει με την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Το γεγονός αυτό είχε αρκετά τραγελαφικά αποτελέσματα, αφού η ημερολογιακή αρχή της χρονιάς κατέληξε να διαφέρει ακόμη από περιοχή σε περιοχή. Αλλού εορτάζονταν την 1η Ιανουαρίου, και αλλού την 25η Μαρτίου.

Το έθιμο του «πρωταπριλιάτικου ψέματος», έχει τις ρίζες του σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, στην αλλαγή αυτή. Πιο συγκεκριμένα το «πρωταπριλιάτικο ψέμα», το οφείλουμε όπως πιστεύεται, στους Γάλλους και στον βασιλιά Κάρολο τον 9ο . Επί της βασιλείας του (1564 μ.χ ), και με την υιοθέτηση του Ιουλιανού ημερολογίου (από το Γρηγοριανό), αποφασίστηκε η πρώτη ημέρα του χρόνου να εορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Έως τότε το νέο έτος εορταζόταν την 1η Απριλίου.

Πολλοί όμως δεν δέχθηκαν την αλλαγή αυτή της ημερομηνίας του εορτασμού κυρίως οι άνθρωποι της υπαίθρου , συνεχίζοντας να εορτάζουν ως ημέρα αλλαγή του έτους και να στέλνουν δώρα την πρώτη του Απρίλη.

Αυτό προκάλεσε τον χλευασμό των αστών, οι οποίοι τους αποκαλούσαν «παλαιομοδίτες», και τους έστελναν δώρα και προσκλήσεις σε ανύπαρκτες γιορτές.

Το έθιμο της «κοροϊδίας» μεταφέρθηκε και στην Αγγλία του 18ου αιώνα και από κει στην Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι το έθιμο της πρωταπριλιάς καθιερώθηκε σ' όλο τον κόσμο ως μια ευκαιρία για φάρσες και ψέματα.

 ( * ) Η Ανατολική εκκλησία υιοθέτησε την 1η Ιανουαρίου έως ημέρα εορτασμού του νέου έτους το 1924μ.Χ,  και η Ρωσία το 1927 μ. Χ. (Το πρόβλημα του ημερολογίου έχει δημιουργήσει «σχίσμα» στην Ορθόδοξη εκκλησία, δημιουργώντας δύο εκκλησίες, την παλαιά (παλαιο-ημερολογήτες) που ακολουθεί το «παλαιό» Ιουλιανό ημερολόγιο και την «επίσημη» που ακολουθεί το «νέο» Γρηγοριανό).