Ετυμολογία και Περιγραφή.
Το όνομα «Ελίχρυσος» προέρχεται από τις λέξεις «ήλιος» και «χρυσό» ή το αρχαϊκό «ελίσσω» (στρέφομαι), αναφερόμενο στο έντονο, χρυσαφί χρώμα και στο ελικοειδές σχήμα των πετάλων του. Θεωρείται φυτό με μοναδική ομορφιά: ακόμη κι αν κοπεί και αποξηρανθεί, διατηρεί το χρώμα του για χρόνια, γι’ αυτό και συχνά αποκαλείται «αμάραντο» ή «αθάνατο». Η επιστημονική του ονομασία είναι Helichrysum italicum· φύεται κυρίως στις μεσογειακές περιοχές.
Ιστορική Χρήση στην Αρχαία Ελλάδα.
Από την αρχαιότητα, οι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα άνθη του ελίχρυσου για να πλέξουν στεφάνια και διαδήματα προς τιμήν των θεών — ιδιαίτερα της Αφροδίτης —· τα χρυσαφένια πέταλά του συμβόλιζαν τον ήλιο και την αιώνια νεότητα. Ταυτόχρονα, ήταν γνωστό για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες: αντιφλεγμονώδες, αιμοστατικό και επουλωτικό, με ισχυρή κυτταρο-αναπλαστική δράση.
Ο Μύθος: Πάρης, Ελένη και ο Ελίχρυσος.
Όταν ο Πάρης απήγαγε την ωραία Ελένη από τη Σπάρτη και έπλευσε προς την Τροία, έκαναν στάση στα Κύθηρα για να ευχαριστήσουν τη θεά Αφροδίτη που τους προστάτευε. Εκεί, ανάμεσα σε θυμιατήρια και ειδυλλιακά τοπία, άνθισε ο ελίχρυσος ως σύμβολο της αγάπης τους.
Διάλογος Πάρη και Ελένης.
📌 Ελένη (παρατηρώντας τα χρυσά άνθη του ελίχρυσου):
- «Πάρη, αυτά τα πέταλα λάμπουν σαν τον πρώτο φωτισμό της αυγής. Θα έρθει ποτέ η ώρα που το δικό μου φως θα σβήσει;»
📌 Πάρης (κρατώντας ένα κλωνάρι ανάμεσα στα δάχτυλά του):
- «Ποτέ, αγάπη μου, τα μαλλιά σου φέρουν το χρυσαφί του χρώμα, ο μίσχος του μοιάζει με τη γραμμή του κορμιού σου και η απαλότητά του θυμίζει το δέρμα σου. Όπως ο ελίχρυσος αντέχει τον χρόνο, έτσι θα αντέξει και η ομορφιά σου.»
Αργότερα, όταν έφτασαν στην Τροία, η ωραία Ελένη παραπονέθηκε κάποια στιγμή στον Πάρη πως γερνάει και τον ρώτησε, όπως ρωτούν πάντα οι γυναίκες τους άντρες:
- «Θα με αγαπάς ακόμα και όταν γεράσω και γίνω άσχημη;»
Ο Πάρης γέλασε, την αγκάλιασε και της αποκρίθηκε:
- «Αγάπη μου, στο ξαναείπα· η ομορφιά σου είναι σαν τον ελίχρυσο· όσα χρόνια κι αν περάσουν από πάνω σου, η ομορφιά σου πάντα θα λάμπει.»
📌 Ελένη (με νάζι και παράπονο):
- «Για να με παρηγορήσεις τα λες αυτά! Ο ελίχρυσος ανθίζει κάθε άνοιξη· η δική μου άνοιξη έχει περάσει πια!»
📌 Πάρης (τρυφερά):
- «Κάθε άνοιξη ξυπνά στα μάτια μου η ομορφιά σου· για μένα δεν υπήρξε ποτέ άλλη άνοιξη πέρα από σένα. Μέχρι την τελευταία μας ημέρα, τα βάζα σου θα είναι γεμάτα ελίχρυσο, για να σου θυμίζουν πως σε λατρεύω και θαυμάζω την ψυχή και το σώμα σου.»
Όπως λέει ο θρύλος, μέχρι την πτώση της Τροίας ο Πάρης φρόντιζε να μην λείπει ποτέ ελίχρυσος από τα διαμερίσματα της Ελένης, σύμβολο αδιάλειπτης στοργής και θαυμασμού.
Σημείωση: Ο διάλογος μεταξύ Πάρη και Ελένης αποτελεί πρωτότυπη σύγχρονη σύνθεση από τον γράφοντα, εμπνευσμένη από τη μυθολογία.
Παραπομπή:
Φαρμακευτικά, ο ελίχρυσος έχει άριστες επουλωτικές ιδιότητες, επαναφέρει το δέρμα σε πιο υγιή κατάσταση και καθυστερεί τη γήρανση χάρη στην ισχυρότατη κυτταρο-αναπλαστική του δράση. Είναι αντιφλεγμονώδης, αντιλοιμώδης και αιμοστατικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου