🌕 Ο χώρος είναι υπόγειος, σκοτεινός. Στο βάθος τρεμοπαίζει φως από δάδες και λύχνους. Από ψηλά στο κέντρο του Αιθρίου του ιερού διακρίνονται τ' άστρα και το φεγγάρι. Στο κέντρο του κύκλου: στάχυα, νερό που τρέχει σε πέτρινη λεκάνη, σπόροι ρόδιου πάνω σε άσπρο ύφασμα. Ακούγεται χαμηλό βουητό, σαν ανάσα γης.
📜 Στάδιο 1ο — Κάθοδος.
🎥 Ο Ιεροφάντης Δημοφώντας μπαίνει από το φρέαρ στο κέντρο του ιερού τελεστήριου. Κρατάει χρυσό κηρύκειο με δύο τυλιγμένα φίδια — σύμβολο συμφιλίωσης των αντιθέτων. Ο μανδύας του άσπρος με ασημένια χείλη. Στη μέση πορφυρή ζώνη. Γονατίζει στο χώμα, ακουμπά το κηρύκειο στο έδαφος. Εμφανίζονται τριγύρω μέσα από το σκοτάδι, κρατώντας ιερές δάδες, οι ιέρειες της Δήμητρας, σχηματίζοντας ιερό κύκλο γύρω από τον ιεροφάντη.
📌 Δημοφώντας:
Ενδον σκάπτω.Μα οι Φόβοι με σκεπάζουν· οι αναμνήσεις με δένουν· οι επιθυμίες με παγώνουν σαν το βλέμμα της Μέδουσας. Η ψυχή μου κατεβαίνει στον Άδη σαν την Κόρη· όποιος δεν έχει βιώσει τον μυητικό θάνατο, δεν γνωρίζει την επερχόμενη ζωή.
🎥 Οι ιέρειες της Δήμητρας σηκώνουν τα χέρια τρεις φορές. Φοράνε πέπλα στα κεφάλια και διάφανα μαύρα χιτώνα. Σιωπή· μετά ξεκινά ένας χαμηλός ύμνος, με κίνηση μπρος-πίσω, σαν κύμα.
📌 Ύμνος Ιερειών:
Σκοτάδι· σπόρος· σιωπή. Μήτρα· θάνατος· αναμονή. Η γη κρατά· η γη σκεπάζει· η γη προετοιμάζει το θαύμα. Αναγέννηση.
📜 Στάδιο 2ο — Διδασκαλία.
🪔 Ανάβει ένας λύχνος. Εμφανίζεται η ιέρεια της Δήμητρας Διοτίμα, με στέμμα από στάχυα και πράσινο πέπλο. Στο ένα χέρι κλαδί ροδιάς, στο άλλο σπόρους από στάρι και παπαρούνες. Πλησιάζει αργά τον Δημοφώντα, που σηκώνει το βλέμμα του. Ρίχνει τους σπόρους πάνω από το κεφάλι του. Τον χτυπά απαλά στο στήθος με το κλαδί της ροδιάς.
📌 Διοτίμα:
Μη φοβάσαι το σκοτάδι, Δημοφώντα. Η φύση μιλάει με κύκλους. Ο σπόρος που χάνεται γεννά το θαύμα της Αναγέννησης. Έτσι και η ψυχή· μέσα στον πόνο βρίσκει φως, μέσα στο θάνατο αναγέννηση. Ήρθε η ώρα να θερίσεις ό,τι έσπειρες. Αποθήκευσε το σπόρο της ζωής — θα τον χρειαστείς. Η Κόρη θα δώσει τον πλούτο της ανάγκης.
🎥 Οι ιέρειες κινούνται κυκλικά γύρω τους· με κάθε βήμα σκορπίζουν σπόρους στο χώμα. Ο ήχος μοιάζει με βροχή. Καθώς κινούνται, ψάλλουν με ρυθμό αναπνοής.
🪔 Ύμνος Ιερειών:
Σπέρμα· χώμα· μυστήριο. Ρίζα· βλαστός· άνοδος. Η νύχτα φέρνει την ημέρα· ο θάνατος κρύβει τη ζωή. Η Κόρη θα δει ξανά τη μητέρα, η Μητέρα Γη θα χαμογελά μέσα από τα λουλούδια.
📜 Στάδιο 3ο — Ιερογαμία.
🎥 Σχηματίζεται κύκλος από στάχυα. Η Διοτίμα στέκεται στη μία πλευρά, ο Δημοφώντας στην άλλη. Σηκώνουν τα χέρια στον νυχτερινό ουρανό, κάτω από το φως του φεγγαριού και των άστρων· μετά τα ενώνουν. Οι ιέρειες χορεύουν τον κυκλικό χορό των άστρων και των εποχών γύρω από το ζευγάρι των Ιεροφαντών.
📌 Δημοφώντας:
Μέσα μου ακούω την καρδιά· χτυπά στον ρυθμό των άστρων, των εποχών, στον κύκλο του φεγγαριού. Είμαι γέφυρα: χώμα και ουρανός, σώμα και πνεύμα. Μα πες μου, Διοτίμα, πώς να αγαπώ τη φύση;
📌 Διοτίμα:
Ν’ αγαπάς τη φύση όπως αγαπάς ένα αγαπημένο πρόσωπο. Όχι για ό,τι σου δίνει, αλλά για το πώς σε καλεί να γίνεις. Τότε κάθε άγγιγμα γίνεται τελετή, κάθε βήμα δέηση, κάθε σιωπή προσευχή.
🎥 Φεγγαρόφως χύνεται από ψηλά. Οι ιέρειες ψάλλουν σε αργό ρυθμό, αγγίζοντας γη και ουρανό με ανοιχτές παλάμες.
🪔 Ύμνος Ιερειών Δήμητρας:
Γη και ουρανός· σπέρμα και μήτρα· άνθρωπος και φύση· πνεύμα και σώμα. Ένα γίνονται, ένα ζεί· Ιερογαμία, ανάσα της ζωής.
📜 Στάδιο 4ο — Αναγέννηση.
🎥 Ο Δημοφώντας σηκώνει το κηρύκειο ραβδί προς το φως· η Διοτίμα κρατά στάχυα και τα υψώνει. Οι ιέρειες στέκονται όρθιες σε κύκλο, πλέκουν τις παλάμες σχηματίζοντας έναν κύκλο, περικυκλώνοντας το ζευγάρι. Οι δεμένες παλάμες κινούνται ρυθμικά πάνω-κάτω, ακούγεται η φράση: «Υε-Κυε» (Βρέχε-Καρποφόρησε).
📌 Δημοφώντας:
Τώρα όλα ενώνονται μέσα μου. Το παρελθόν και το μέλλον συναντιούνται στο παρόν που αναπνέει. Η νύχτα θεμελιώνεται με φως· η ρίζα μου γίνεται φωνή· κι εγώ δεν φοβάμαι πια.
📌 Διοτίμα:
Όπως η Περσεφόνη αναδύεται από το σκοτάδι, κι η Δήμητρα γεμίζει τη γη με στάχυα, έτσι κι εσύ γίνεσαι μάρτυρας του κύκλου, της ζωής της αμετακίνητης ανάγκης. Μέσα στο θάνατο κρύβεται η ζωή, μέσα στη σιωπή η προσευχή, μέσα στον άνθρωπο η αιωνιότητα.
🎥 Οι ιέρειες κινούνται αντικριστά, σχηματίζοντας σπείρα που αγκαλιάζει το ζευγάρι. Καθώς ενώνονται στον κύκλο, ο ύμνος κορυφώνεται.
📌 Ύμνος Ιερειών:
Ενδον σκάπτε, πάντα είσω· φως στο σκοτάδι. Ένδον σκάπτε· σχισμή στο θάνατο. Ένδον σκάπτε· η ψυχή γίνεται αιώνια. Πνεύμα και Γη, Ήλιος και Σελήνη, Άρρενας και Θήλυ, Ιερογαμία· Ιερογαμία· Ζωή! Εν το παν!
✨ Φως πλημμυρίζει το χώρο· απόλυτη σιωπή. Θα γεννηθεί το ιερό παιδί, ο μυστικός Ιάκχος.
Η ψυχή δεν μαθαίνεται, βιώνεται. Ο λόγος δεν ακούγεται με τα αυτιά, γίνεται εμπειρία, μακριά από τους βεβήλους. Το μυστικό όραμα μένει ανείπωτο. 🙏
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου