🌾 Δεικνύμενα, Ιάκχος, εποπτεία.

📜 Ελευσίνια μύηση. Μέρος δεύτερο.

✍️ Σύγχρονη Μυστηριακή Ελευσίνια Δραματουργία (σε μορφή δοκιμίου).

🎥 Σκοτάδι βαθύ — πιο πυκνό από κάθε νύχτα. Οι δάδες σβηστές· οι ιέρειες σχηματίζουν κύκλο και ψάλλουν χαμηλό, μονοφωνικό άσμα. Ο Δημοφώντας στέκει με το κηρύκειο· η Διοτίμα κρατά το ιερό λίκνο.

Ακούγονται βροντές· κραυγές γυναίκας σε τοκετό — πόνος, ρυθμικός σαν αρχέγονη μνήμη.

Ξάφνου, κλάμα μωρού αντηχεί ανάμεσα στις κολώνες.

📌 Ιέρειες της Δήμητρας (ψάλλουν):

Σκότος — γέννα — φως. Μήτρα — σπόρος — άνοιγμα.

🎥 Σιωπή. Το σκοτάδι βαθαίνει κι άλλο· ξαφνικά οι δάδες ανάβουν όλες μαζί· φλόγες στροβιλίζονται. Το κλάμα γίνεται γέλιο.

📌 Ιέρειες της Δήμητρας: 

Γέννα — θρήνος — χαρά! Ο θάνατος γίνεται σπόρος· ο σπόρος φως!

🎥 Από το κέντρο της φλόγας αναδύεται η Βαυβώ: γυμνή, προκλητική, με θρασύ γέλιο· γέρνει προς τα εμπρός και δείχνει στο φως. Εκεί, μέσα στη λάμψη, εμφανίζεται ένα βρέφος — ο Ἴακχος.

📌 Βαυβώ (κραυγάζει):

 Ιάκχε! Ιάκχε! Δες το φως! Δεν είναι ήλιος· δεν είναι άστρο· είναι η Ψυχή του Κόσμου! Το άνεσπερο φως που ζει μέσα σε όλους!

📌 Διοτίμα:

Ο Ίακχος γεννιέται όταν ο άνθρωπος παίρνει την ευθύνη· το θείο χαμογελά· το άνοιγμα είναι τώρα.

🎥 Η Βαυβώ κρατά κόκκινο κύπελλο με οίνο· μάτια που σπινθηρίζουν.

📌 Βαυβώ:

Πιείτε οίνον! — η πρώτη μέθη, η πνοή της ζωής!

🎥 Ο Δημοφώντας οδηγεί τον μύστη στην εστία. Η Διοτίμα προβάλλει την κίστη του κυκεώνος — κριθάρι, νερό, φλισκούνι.

📌 Δημοφώντας: 

Ιδού το Μυστήριο! Το στάχυ — αναγέννηση. Η παπαρούνα — λήθη. Το ρόδι — αιώνια ζωή.

📌 Διοτίμα:

Ο κυκεώνας δεν είναι μέθη· είναι ένωση.

🎥 Ο Δημοφώντας παίρνει το κύπελλο από τη Βαυβώ.

📌 Δημοφώντας:

Πρώτα μια γουλιά οίνου για τον Διόνυσο· μετά ο κυκεώνας της Δήμητρας. Η επιλογή είναι δική σου.

🎥 Ο Μύστης πίνει λίγο κρασί· ύστερα βουτά τον άρτο στον κυκεώνα. Σιωπή βαριά· οι ιέρειες ψάλλουν:

📌 Ιέρειες της Δήμητρας:

Οἶνος = πνευματική ζωή. Ἄρτος = σάρκα. Ἐμβάπτισμα = μέθεξις.

🎥 Η Διοτίμα ραίνει τον μύστη με σπόρους· φως σαν βροχή.

📌 Διοτίμα:

Ο σπόρος τρέφει σώματα και ψυχές. Πεθαίνει στη γη — ανασταίνεται στάχυ. Κι εσύ θα πεθάνεις στον παλιό σου εαυτό· θα αναστηθείς φωτεινός.

🎥 Οι ιέρειες ψάλλουν τον Ύμνο της Αναγέννησης:

📌 Ιέρειες της Δήμητρας:

Φέρτε το φως στο σκοτάδι· φέρτε τη σοφία στη λήθη. Όποιος τρώει το στάρι της Δήμητρας, λυτρώνεται από τον κύκλο του χρόνου.

🎥 Ο Δημοφώντας βάζει το δάχτυλο στα χείλη· σιωπή. Η Διοτίμα χαμηλώνει το χέρι του· κάνει νόημα στον μύστη να μιλήσει.

📌 Μύστης:

Ήπια τον οίνο· ο άρτος εβαπτίσθη· η σάρκα έγινε πνεύμα. Και μέσα μου κάτι χαμογέλασε.

📌 Ιέρειες της Δήμητρας:

Φως στο σκοτάδι! Σοφία στη λήθη! Ιάκχε! Βάκχε! Εὐάν!

📌 Δημοφώντας:

Κλείσε τα μάτια· άνοιξε το εσωτερικό βλέμμα. Αυτό είναι η εποπτεία· όχι να την αποδείξεις, αλλά να τη ζήσεις.

📌 Μύστης (τρεμάμενος):

Βλέπω την Κόρη που κατεβαίνει και ανεβαίνει· το κλάμα έγινε γέλιο· το γέλιο είναι σινιάλο: «Άνοιξη».

📌 Ιέρειες της Δήμητρας:

Ἰάκχε — μέθεξις — ἐποπτεία!

🎥 Η Διοτίμα αγγίζει το λίκνο· άνεμος περνά· το φως του Ίακχου διαλύεται, αφήνοντας σπινθήρα στην καρδιά του μύστη.

📌 Διοτίμα (ψιθυρίζει):

Φύλαξε το θέαμα· μη το δώσεις σε αδαείς. Η εποπτεία δεν είναι λόγια· είναι πράξη.

📌 Δημοφώντας:

Σήμερον γεννήθηκες εκ νέου. Πήγαινε, σπείρε· κάθε πράξη σου είναι σπόρος. (Του προσφέρει πορφυρή ζώνη.)

📌 Μύστης:

Ορκίζομαι· θα φυλάξω· θα σπείρω· δεν θα λησμονήσω.

🎥 Η Διοτίμα στεφανώνει τον μύστη με στάχυα.

📌 Ιέρειες της Δήμητρας:

Ἐνδον σκάπτε· Ἰάκχε — μέθεξις — ἐποπτεία — Ζωή.

🎥 Ο Μύστης φεύγει κρατώντας έναν κόκκο σιταριού. Η Διοτίμα και ο Δημοφώντας μένουν με τις ιέρειες·ο σπόρος έμεινε στην καρδιά· και η νύχτα υποχώρησε μπροστά στην πρώτη αχτίδα.