Το μονοπάτι της αλήθειας..

«Ο νους του αρχάριου έχει πολλές δυνατότητες αλλά ο νους του ειδικού έχει λίγες»...

Shunryu Suzuki (Δάσκαλος Ζεν 1904 -1971)

Μετά από τόσα χρόνια στην αναζήτηση, κατέληξα στο συμπέρασμα πως οι «ψαγμένοι υποτίθεται άνθρωποι», είναι τελικά και οι πιο δογματικοί. Ο δογματισμός είναι η εμμονή διαφόρων ανθρώπων στην δική τους εκδοχή της αλήθειας. Η λέξη δόγμα προέρχεται από το δοκέω που θα πει: σκέπτομαι, υποθέτω, νομίζω, φαντάζομαι, επομένως σημαίνει απόφανση κατόπιν υπόθεσης, μια γνωμοδότηση πάνω στα πράγματα.

Η υπερβολική σιγουριά οδηγεί στην αλαζονεία, η οποία αποτελεί τροχοπέδη στην πνευματική - και όχι μόνο- εξέλιξη. Αν θέλετε να διαπιστώσετε το «ποιόν» ενος ανθρώπου, παρατηρήστε τον στην καθημερινότητα του. Υπάρχει συμφωνία λόγων και έργων; Ακολουθήστε όσους  ταπεινά αναζητούν την αλήθεια, αμφισβητήστε όσους υποστηρίζουν πως την βρήκαν. 

Ό Τζίντου Κρισναμούρτι (Jiddu Krishnamurti 1895 – 1986, Ινδός στοχαστής, φιλόσοφος, ομιλητής και πνευματικός δάσκαλος), αναφέρει σχετικά:

«Η πίστη είναι άρνηση της αλήθειας, η πίστη εμποδίζει την αλήθεια. Η αλήθεια είναι μια χώρα δίχως μονοπάτι. O άνθρωπος δεν μπορεί να τη φτάσει μέσα από οργανώσεις, μέσα από κάποια πίστη, μέσα από δόγματα, ιερωμένoυς ή τελετουργίες, ούτε και μέσα από κάποια φιλοσοφική γνώση ή ψυχολογική τεχνική.

Πρέπει να τη βρει μέσα από τoν καθρέφτη των σχέσεων, μέσα από την κατανόηση τoυ περιεχομένου τoυ νoυ τoυ, με την παρατήρηση και όχι με διανoητική ψυχανάλυση ή ενδoσκοπική αυτοανάλυση.

Δυστυχώς, άνθρωποι που έχουν δύναμη, εξουσία, σε αυτοεπονομαζόμενες φιλοσοφικές ή πνευματικές οργανώσεις εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους λέγοντας ότι υπάρχουν διαφορετικά μονοπάτια, τα απόκρυφα, τα μυστικιστικά και ούτω καθεξής.

Η αυθεντία συνεπάγεται φόβο και αν πειθαρχεί κανείς από το φόβο μήπως δε κερδίσει όσα του λέει ο εκμεταλλευτής του στο όνομα της αλήθειας ή κάποιας υπερβατικής εμπειρίας, αυτό σημαίνει ότι αρνιέται την ίδια του την διαύγεια και την εντιμότητά του. Όταν ακολουθείτε κάποιον, τον καταστρέφετε. Ο μαθητής καταστρέφει τον δάσκαλο και ο δάσκαλος καταστρέφει τον μαθητή.

Από τη στιγμή που κάποιος τα καταλάβει όλα αυτά ανακαλύπτει από μόνος του ότι δεν υπάρχουν μονοπάτια για την Αλήθεια. Αλήθεια είναι το άγνωστο, κι ένας νους που αναζητά την αλήθεια δεν θα τη βρει ποτέ, γιατί ο νους είναι φτιαγμένος από το γνωστό, είναι το αποτέλεσμα του παρελθόντος, το αποτέλεσμα του χρόνου – πράγμα που μπορείτε να το παρατηρήσετε από μόνοι σας.

Όταν ο νους αναζητά την αλήθεια, αναζητά μία προβολή του ίδιου του του εαυτού, όχι την αλήθεια. Σε τελευταία ανάλυση ένα ιδανικό είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας• είναι πλασματικό, εικονικό.

Η αλήθεια μπορεί να έρθει μόνο στο νου που είναι άδειος από το γνωστό. Έρχεται μέσα σε μια κατάσταση του νου στην οποία το γνωστό απουσιάζει, δεν λειτουργεί.Δεν υπάρχει, λοιπόν, μονοπάτι προς την Αλήθεια, γιατί η Αλήθεια πρέπει να ανακαλύπτεται κάθε λεπτό.

Η πίστη είναι άρνηση της αλήθειας, η πίστη εμποδίζει την αλήθεια. Θ’ άξιζε τρομερά να δει κανείς αν μπορεί να είναι φως για τον εαυτό του, ένα φως που να μην εξαρτάται από κάτι άλλο και που να είναι εντελώς ελεύθερο.»

Ο Όσσο (Bhagwan Shree Rajneesh, 1931-1990, Ινδός φιλόσοφος)  συμπληρώνει:

«Φυλάξου από όλες τις φιλοσοφίες, επειδή η βάση τους είναι ίδια. Εξαρτώνται από λέξεις, ενώ η πραγματικότητα δεν είναι μια λέξη. Κινήσου προς το αληθινό. Εσύ είσαι αληθινός, η ύπαρξη είναι αληθινή. Μη δημιουργείς ένα τοίχο από λέξεις ανάμεσα σε σένα και στην πραγματικότητα.

Οι παπάδες χρησιμοποιούν τόσο ειδική φρασεολογία, χρησιμοποιούν τέτοιους τεχνικούς όρους, που δεν μπορείς να καταλάβεις για τι πράγμα μιλούν. Και όταν δεν μπορείς να καταλάβεις, νομίζεις πως είναι πολύ βαθυστόχαστοι. Όποτε δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι, νομίζεις πως είναι πολύ βαθυστόχαστο. Είναι πέρα από μένα.

Να θυμάσαι αυτό: Ο Βούδας μιλάει σε μια πολύ συνηθισμένη γλώσσα, η οποία μπορεί να γίνει κατανοητή από τον καθένα. Δεν είναι η γλώσσα των παπάδων. Ο Ιησούς μιλάει με μικρές παραβολές, που μπορεί να τις καταλάβει οποιοσδήποτε αμόρφωτος άνθρωπος. Δεν χρησιμοποιεί ποτέ ειδική φρασεολογία. Ο Μαχαβίρας μιλάει, δίνει τις τεχνικές του, στη γλώσσα των πιο συνηθισμένων και καθημερινών ανθρώπων.

Αν ο καθημερινός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει, μόνο τότε μπορούν να επιβιώσουν οι παπάδες. Αν ο καθημερινός άνθρωπος καταλαβαίνει τι λένε, τότε εκείνοι χάνουν, επειδή δεν λένε τίποτα.

Ο έξυπνος έχει πάντοτε εκμεταλλευτεί τον καθημερινό άνθρωπο. Γι' αυτό ο Βούδας, ο Ιησούς και ο Μαχαβίρας δεν έγιναν ποτέ σεβαστοί από τους βραχμάνους, τους λόγιους και τους έξυπνους, επειδή ήταν επιβλαβείς. Κατέστρεφαν τις δουλειές τους Κάθε είδος εξάρτησης είναι σκλαβιά και η πνευματική εξάρτηση είναι η χειρότερη από όλες.

Ο αληθινός άνθρωπος παραμένει συνηθισμένος, εντελώς συνηθισμένος. Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι, κανένας δε ξέρει τι θησαυρό κουβαλάει μέσα του. Ποτέ δεν διαφημίζει, ποτέ δεν προσπαθεί να προβάλει. Η ζωή δεν είναι ένας γρίφος για να τον λύσεις. Η ζωή είναι ένα μυστήριο για να το ζήσεις.

Ο Λάο-τσε, ο Γκωντάμα Βούδας, ο Σωκράτης δεν ακολούθησαν κανέναν. Αναζήτησαν από μόνοι τους, ρισκάροντας, επειδή απομακρύνονται από το πλήθος, πάνω σε ένα μοναχικό μονοπάτι, χωρίς να γνωρίζουν πού τελειώνει αυτό το ταξίδι, αλλά εμπιστεύονται την καρδιά τους, βιώνοντας μικρές ενδείξεις ότι η ειρήνη μεγαλώνει, ότι η αγάπη ανθίζει, ότι ένα καινούργιο άρωμα έχει έρθει στην ύπαρξη τους. ότι το μάτια τους δεν είναι πια γεμάτα από τη σκόνη του παρελθόντος – μια τρομερή διαύγεια και διαφάνεια.. Και γνωρίζουν ότι βρίσκονται στο σωστό μονοπάτι.

Επί χιλιάδες χρόνια, ο άνθρωπος είχε τη φαντασίωση ότι μπορεί να φτάσει στη γνώση, συσσωρεύοντας σκέψεις άλλων ανθρώπων. Αυτό είναι απολύτως ψεύτικο και λανθασμένο. Ποτέ κανένας δεν μπόρεσε να φτάσει στη γνώση, συσσωρεύοντας σκέψεις άλλων ανθρώπων. Η γνώση έρχεται από μέσα και οι σκέψεις έρχονται απ' έξω. Η γνώση είναι δική σου και οι σκέψεις είναι πάντοτε των άλλων, είναι πάντοτε δανεικές. 

Η γνώση είναι ζωντανή μόνο όταν τη γνωρίζεις εσύ ο ίδιος, όταν είναι άμεση εμπειρία. Όταν όμως την ξέρεις από τους άλλους, δεν είναι ζωντανή εμπειρία, δεν είναι γνώση, είναι απλώς μνήμη. Η φιλοσοφία είναι μια στάση απέναντι στη ζωή. Στάση σημαίνει επιλογή. Και η επιλογή μπορεί να είναι μονάχα αποσπασματική. Ένας μύστης ποτέ δεν επιλέγει. Βλέπει το όλο χωρίς καμία επιλογή από τη πλευρά του. Αν επιλέγεις, αμέσως δημιουργείται πρόβλημα, επειδή η ζωή είναι γεμάτη αντιθέσεις. Δεν επιλέγεις ποτέ και μη γίνεις φιλόσοφος.»