Έμπνευση και συλλογικό ασυνείδητο

Οποιοσδήποτε αποτυπώνει τις  σκέψεις του σε χαρτί, γνωρίζει πως από ένα σημείο και μετά  ουσιαστικά ο ίδιος γίνεται μία « ανοικτή πύλη»,  για αυτό   που θα δημιουργήσει, και το οποίο δεν ελέγχει πλήρως, όσον αφορά την τελική μορφή του. 

Σε ένα μεγάλο βαθμό, ο συγγραφέας  γίνεται ο « φορέας»,  το «κανάλι», έμπνευσης και σκέψεων  οι οποίες  «εισέρχονται» ασυναίσθητα  στο νου του, έτσι ώστε ουσιαστικά το «έργο»  χτίζεται μόνο του από ένα σημείο και μετά. Η «μυστικιστική» αυτή πηγή έμπνευσης, για τους  αρχαίους Έλληνες   προερχόταν από  τις  Μούσες.

Με ψυχολογικούς όρους, από την στιγμή που η έμπνευση προέρχεται από το συλλογικό ασυνείδητο, και εφόσον το συλλογικό ασυνείδητο προέρχεται από τις σκέψεις ανθρώπων μικρών ή μεγαλυτέρων  ομάδων οι οποίοι έχουν κοινές σκέψεις, αυτό που συμβαίνει  στην πραγματικότητα  είναι, πως  αυτά που μεταφέρονται στο χαρτί,  είναι σκεπτομορφές  που ανέμεναν να έρθουν  στην επιφάνεια,  ώστε να γίνουν  κτήμα  περισσοτέρων ομάδων  ανθρώπων. 

Οι σκεπτομορφές είναι αρχετυπικά  δημιουργήματα τα οποία  κατευθύνονται συνειδητά ή ασυνείδητα  από  φορείς και κανάλια, για την πραγματοποίηση κάποιου σκοπού. Οι σκεπτομορφές «πλανώνται « σε ένα νοητικό ωκεανό γύρω μας όπως και τα συναισθήματα, δονούν και αποτυπώνουν τον χώρος, γεννώντας νοητικά  ρεύματα που χρησιμεύουν ως αφυπνιστές της ανθρωπότητας».