O καθημερινός άνθρωπος, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί και να κατανοήσει τους αόρατους δεσμούς της ύπαρξης του με την πνευματική "φύση του", η οποία είναι ομοούσια της φύσης, της οποίας αποτελεί τέκνο." Γης παις ειμί και ουρανού αστερόεντος, αυτάρ εμοί γένος ουράνιον" (αρχικά ο νεαρός Θησέας δεν γνωρίζει πως είναι γιος του βασιλικής γενιάς. Εικάζεται επίσης πως ο Θησέας δεν ήταν γιος του Αιγέα, αλλά του Ποσειδώνα- θεϊκή γενιά ).
Aυτό αρχίζει να συμβαίνει, όταν το άτομο όντας ταλαιπωρημένο από τις δοκιμασίες (ο μυητικός δρόμος του προς την Αθήνα), τις θλίψεις και τις απογοητεύσεις του βίου (εκ της βίας - όπως παραπάνω, σκέψου επίσης Θησέας εναντίων Μινώταυρου), βυθομετρώντας τις επιθυμίες και τις επιδιώξεις του, στρέφεται σε υψηλότερες και πνευματικότερες αναζητήσεις (κάθοδος στον Λαβύρινθο).
Tότε, αναζητώντας απαντήσεις και λύσεις, ανακαλύπτει την άκρη ενός αόρατου πνευματικού μίτου (βλέπε Αριάδνη ), η οποία σταδιακά τον οδηγεί προς την εσωτερική του πνευματική πραγματικότητα (κάθοδος και έξοδος από τον Λαβύρινθο).
Tότε αρχίζει να αναγνωρίζει μια πνευματική τάξη η οποία φθάνει την ανθρώπινη αντίληψη ως ηθική, και τότε συνειδητά επιλέγει ανάμεσα στο προσωρινό που είναι το κακό και το καλό, που είναι το αιώνιο.
Aρχίζει να επιλέγει ανάμεσα σε εκείνο που εξυπηρετεί το Eγώ του και σε εκείνο που εξυπηρετεί το σύνολο (τον λαό της Αθήνας το βασίλειο του, το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα του).
Aρχίζει να οριοθετεί τον εαυτό του με πνευματικές ιδέες, που είναι η αυταπάρνηση και η ανιδιοτέλεια,ενώ περιορίζοντας την ασταμάτητη επιθυμία και την απληστία, αποστασιοποιείται από οτιδήποτε χωρίζει και ξεστρατίζει τους ανθρώπους από την ενότητά τους (η ένωση των δήμων της Αθήνας - Αι αθήναι).
Σε αυτή την καμπή που είναι η συνειδητοποίηση του σκοπού της ανθρώπινης ύπαρξης, στέκει το δικαίωμα να επιλέξει ο αναζητής την ατραπό μέσω της οποίας θα πορευτεί για την πνευματική του μετάλλαξη...
* Βλέπε παλαιότερα σχετικά άρθρα Μυσταγωγίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου