Ο διάλογος που ακολουθεί αποτελεί ένα πρότυπο δοκίμιο, το οποίο ενσωματώνει αρχαίες παραδόσεις από την Μινωϊκή τέχνη, τον Αρκαδικό κύκλο, την Σαπφώ, τον Πίνδαρο, θέσεις (Εμπεδοκλής, Αριστοτέλης) και λατρευτικά έθιμα (Αρκαδία, λατρεία Νέου Φεγγαριού), ενώ εξηγεί τη συμβολική σύνδεση Σελήνης – γυναικείου κύκλου με τρόπο σαφή και βιωματικό.
🌘 Σκηνή Πρώτη: Μια ήσυχη άνοιξη, κάτω από το γεμάτο φεγγάρι. Σε μια αυλή, μία Μητέρα η Γαία, και η Κόρη της Γαλάτεια, κάθονται πλάι–πλάι, ατενίζοντας το φεγγάρι και τον νυχτερινό ουρανό.🌙
Γαία : Κόρη μου, αν επιθυμείς να ξαναβρείς την αρχέγονη θηλυκή δύναμη, πρέπει πρώτα να καταλάβεις πως στο δικό μας κόσμο η Σελήνη δεν αποτελεί απλώς ένα φωτεινό ουράνιο σώμα.
Γαλάτεια: Τι εννοείς μητέρα; Τι σημαίνει για εμάς η Σελήνη;
Γαία : Για εμάς αποτελεί μια συμπληρωματική έκφανση της Μεγάλης Μητέρας, μία από τις ύψιστες δυνάμεις που υφαίνουν τη ζωή. Το φως του γεμάτου φεγγαριού μεγαλώνει τη βλάστηση, ρυθμίζει τα νερά και καθοδηγεί τη γονιμότητα της γης, αλλά και του σώματός σου.
Γαλάτεια: Έχει σχέση με τα σκαλίσματα στα Μινωικά ιερά; Γυναίκες μπροστά στο δέντρο της ζωής, με το σεληνιακό δίσκο να τους φωτίζει το πρόσωπο.
Γαία : Ακριβώς. Για αυτό βλέπουμε σε αυτά γυναίκες να στέκονται σε τελετουργική στάση μπροστά στη σελήνη:
«Πλήρης μεν εφαίνετ’ α Σελάννα, αἱ δ’ ὡς περὶ βωμὸν ἐστάθησαν». Οι άντρες προσεύχονταν στον Ήλιο, οι δε γυναίκες στη Σελήνη.
Γαλάτεια: Κι η εμμηνόρροια; Πώς συνδέεται με το σεληνιακό κύκλο;
Γαία : Σύμφωνα με την αρχέγονη παράδοση μας που περνά από μήτεραε σε κόρη, ο περιοδικός κύκλος της γυναίκας έρχεται με τον κύκλο του φεγγαριού. Κάποιοι μύστες ισχυρίζονται πως με το τέλος κάθε σεληνοφαινομένου ξεκινούσε η εμμηνορροή – μια μικρή “γέννηση” μέσα μας.
Γαλάτεια: Μικρή γέννηση;
Γαία : Ναι· θεωρούσαμε το κατακρατημένο αίμα ως πρώτο “έμβρυο”. Έτσι, κάθε σεληνιακή φάση θεμελίωνε τόσο την εμμηνόρροια όσο και την εγκυμοσύνη – καρποί της ίδιας θείας πηγής γονιμότητας.
Γαλατέα : Μητέρα… Το φεγγάρι αλλάζει πρόσωπα. Άλλοτε νέο και σκιερό, άλλοτε μισό, και άλλοτε ολόφωτο. Υπάρχει κάποιος συμβολισμός σ’ αυτές τις όψεις;
Γαία: Πολύ καλά ρωτάς. Οι τρεις όψεις της Σελήνης καθρεφτίζουν και τις τρεις όψεις της γυναίκας, όπως η Μεγάλη Θεά τιμούνταν σε τρεις μορφές:
– Η Νέα Σελήνη είναι η Παρθένα — αρχή, σπέρμα δυνατότητας, εσωτερική σιγή. Εκεί κατοικεί η νεαρή ψυχή που δεν έχει ακόμη φανερώσει τον σκοπό της.
– Η Ημισέληνος – ιδίως η αυξάνουσα – είναι η Μητέρα, η ώριμη, γεννήτρια μορφή. Είναι η γυναίκα που φέρει ζωή, δημιουργία, φροντίδα, έρωτα και σοφία που ρέει σαν το αίμα της εμμηνόρροιας και του τοκετού.
– Η Πανσέληνος είναι η Γραία, η παλαιά και σοφή. Το φως της δεν είναι πλέον σπορά αλλά συγκομιδή. Αυτή η όψη της Σελήνης κρατά τη μνήμη όλων των γυναικών που υπήρξαν πριν από εμάς.
Γαλατέα: Και όλες αυτές οι όψεις είναι μέσα μας;
Γαία: Ναι, κόρη μου. Η γυναίκα είναι κύκλος, όχι γραμμή. Κάθε μήνας μάς επιστρέφει στις ίδιες τρεις μορφές: η κόρη που ονειρεύεται, η μητέρα που δίνει, η γραία που θυμάται. Και κάθε αιμορροϊκή φάση είναι πέρασμα, όπως λέγαν στην Αρκαδία: «Οὐδὲν παρὰ φύσιν, ἀλλ᾽ ἔνθεον τὸ κυκλοῦν.»
Γαλατέα: Δηλαδή, η κάθε γυναίκα φέρει τη Σελήνη μέσα της… σε όλες της τις μορφές.
Γαία: Ακριβώς. Και όταν μια γυναίκα αναγνωρίσει και συμφιλιωθεί με τις τρεις της όψεις—την παρθενικότητα, τη γονιμότητα και τη σοφία της ηλικίας—τότε είναι έτοιμη να γίνει φορέας Μυστικής Παράδοσης. Και τότε, μπορεί να σταθεί κι εκείνη σε νύχτα γεμάτης Σελήνης και να ψιθυρίσει:
- «Εἰμὶ Παρθένα, Μήτηρ, Γραία· καὶ ἐν παντὶ κύκλῳ φέρω τὸ Φῶς.»
Γαλάτεια: Μητέρα τώρα καταλαβαίνω γιατί μου είπες πως το μυητικό μου όνομα θα είναι Ελένη.
Γαία: Ναι, κόρη μου.Το όνομα Ελένη σημαίνει “η φέρουσα το φως” ή “η λαμπερή”.Γιατί μέσα σου γεννιέται το Φως, σε κάθε σκοτάδι. Είσαι αυτή που φέρει τη Σελήνη μέσα της—και τη φανερώνει. Μπορείς πλέον να λες: «Εἰμὶ Ἑλένη: τὸ Φῶς τοῦ κύκλου, ἡ μύηση, ἡ μνήμη.»
Και έτσι, κόρη μου, οδεύουμε μαζί στο μονοπάτι Μύησης: από μάνα σε κόρη, από φως σε σκότος, από σκότος σε νέο φεγγάρι .
📜 Σκηνή δεύτερη/τρίτη.
🌙 Νύχτα Νέας Σελήνης – Άλσος Ιερό, κύκλος γυναικών. Η Γαλάτεια Μυεί την Κόρη της Ινώ, εγγονή της Γαίας.🌘
Σκοτάδι πυκνό. Η Νέα Σελήνη κρύβεται πίσω από το πέπλο του ουρανού. Το δάσος ψιθυρίζει, μέσα από το θρόισμα των φύλλων, τους ήχους των τριζονιών, και το κάλεσμα των κούκων. Η γη ανασαίνει αόρατα.
Στο κέντρο του Κύκλου στέκεται η Γαλάτεια, ντυμένη με άσπρο χυτώνα, ακουμπά την παλάμη της στο χώμα, κλείνει τα μάτια και σιωπά. Σηκώνεται Η αργά και οδηγεί την κόρη της Ινώ προς τον κύκλο των γυναικών που την περιμένουν. Η Ινώ, κρατά ένα αγγείο με κρασί και ροδοπέταλα, όπου καθρεφτίζεται το ισχνό φως από το φεγγάρι.
Γαλάτεια: Δεν βλέπεις το ήλιο, μα είναι εδώ, μέσα από το φως του φεγγαριού. Το φεγγάρι, δεν έχει δικό του φως, αλλά δανείζεται αυτό του ήλιου. Έτσι, και η Παρθένα ψυχή σου, κρύβεται στην άκρη της παιδικότητας, έτοιμη να γεννηθεί ξανά.
Ινώ: Τι καλούμαι να μάθω απόψε;
Γαλάτεια (αγγίζοντας το αγγείο): Να θυμηθείς ποια είσαι. Τρεις οι όψεις σου, κόρη. Άγρια, Γόνιμη, Ερωτική – μα όλες Εσύ. Η Άρτεμις, η Δήμητρα, η Αφροδίτη – τρεις όψεις της μίας Θεάς. Κάθε μία σου χαρίζει ένα κλειδί.
Ο Χορός των Γυναικών απαγγέλλει κρατώντας δάδες:
«Ἐν νυκτὶ ἡ Μήτηρ ἐνσπείρει τὸ φῶς ἐν τῷ σκότει.»
Γαλάτεια: Η πρώτη είναι η Άγρια, της Άρτεμης.Η κόρη που τρέχει σε βουνά και δάση, που δεν υπακούει νόμους ανθρώπινους, αλλά μόνο την εσωτερική της πυξίδα.Πριν από κάθε γάμο, πριν από κάθε δεσμό, υπήρξες άγρια – όπως το τοπίο πριν τη σπορά.
Ινώ:Τη φοβούνται αυτή τη γυναίκα…
Γαλάτεια: Τη σέβονται και την φοβούνται, γιατί εκεί που τελειώνει το εγώ αρχίζει το έργο της θεάς. Τη τιμούν στην Βραβρώνα, ως άρκτους, όταν τα κορίτσια μεγαλώνουν και ετοιμάζονταν να δεχτούν το σώμα τους ως ιερό.
Η Ινώ στέκεται μπροστά σε τρεις γυναίκες. Η καθεμιά της δίνει ένα σύμβολο: βέλος, στάχυ, τριαντάφυλλο.
Γαλάτεια: Έπειτα, γίνεσαι Γόνιμη – η Δήμητρα σε καλεί. Αυτή είναι η γυναίκα-γη. Η καλλιεργήτρια της αγάπης, η μάνα των πάντων. Παντρεύεται, καρπίζει, υφαίνει τη ζωή.
Χορός: «Τίμα τη ζωή σε όλες τις μορφές της Μεγάλης Μητέρας.Καμιά μορφή δεν είναι μικρότερο σημαντική από μία άλλη.»
Γαλάτεια: Γνώριζε πως η Μητέρα-Γη είναι η μήτρα όλων των πραγμάτων, και εσύ η ιέρεια της. Είσαι η κόρη και ο καρπός της. Ο άνθρωπος δεν είναι ξεκομμένος· από αυτή είναι κρίκος στην αλυσίδα της εξέλιξης. Όλα τα όντα υπηρετούν έναν σκοπό, όλα έχουν θέση. Τίποτα δεν γεννήθηκε τυχαία.
Ινώ: Νιώθω το σώμα μου να ξυπνά.Και κάτι παλαιό με οδηγεί…
Γαλάτεια: Αυτό είναι το κάλεσμα της Ουράνιας Αφροδίτης. Όχι αυτή που υπηρετεί την επιθυμία του άλλου,αλλά αυτή που ακτινοβολεί την επιθυμία της Ψυχής. Αυτή που ευωδιάζει μυρτιά, λεβάντα και ρόδο. Εκείνη που γνωρίζει πώς ο Έρωτας ανοίγει τις Πύλες του Θείου.
Χορός: " Όλα είναι Ένα. Η Άρτεμις σου δίνει Ελευθερία, Η Δήμητρα σου δίνει Ρίζες. Η Αφροδίτη σου δίνει Φλόγα. Νέα Σελήνη παρθένα, ημισέληνος, μάνα, πανσέληνος Γραία . Το τέλος του κύκλου είναι και η αρχή του".
Η Ινώ ραντίζει το μέτωπό της με κρασί και ροδοπέταλα. Η φωνή της τρέμει.
Ινώ: Αλλάζει κάτι μέσα μου. Πονάει αλλά και λυτρώνει.
Γαλάτεια: Μην αντισταθείς. Η μεταμόρφωση είναι Ιερή.Είσαι γυναίκα τώρα. Και θα περπατήσεις τον δρόμο σου με τις τρεις θεές στο πλευρό σου.
🌙 Σκηνή Τρίτη – Φθίνων Φεγγάρι.🌘
Ήσυχη νύχτα, στο ίδιο άλσος. Η Γαλάτεια, ηλικιωμένη, κάθεται δίπλα σε δέντρο. Η Ινώ οδηγεί τη δική της πλέον νεαρή κόρη.
Γαλάτεια :Έζησα τον Κύκλο.Ήμουν Παρθένα – δεν ήξερα, αλλά ονειρευόμουν. Ήμουν Μητέρα – έσπειρα, προστάτεψα.Είμαι Γραία – κρατώ τη γνώση που θρέφει το αύριο.
Ινώ: Μητέρα, θα είσαι εκεί;
Γαλάτεια : Θα είμαι η φωνή μέσα στα φύλλα.Θα με βρεις στα βήματα της κόρης σου. Γιατί ο Κύκλος δεν τελειώνει – παραδίδεται. Όπως το φως της Σελήνης περνά από μάτια σε μάτια.
Η Ινώ οδηγεί την δική της νεαρή κόρη, στο Κέντρο του Κύκλου.
Κόρη μου: Να θυμάσαι: Η Μητέρα-Γη είναι και δική σου Μητέρα.Ό,τι γεννιέται, γεννιέται εν σοφία. Και κάθε γυναίκα που θυμάται, θεραπεύει ολόκληρο τον κόσμο.
Η Ινώ ραντίζει το μέτωπό της κόρης της με κρασί και ροδοπέταλα.
Ο χορός τραγουδά: «Τρεις οι μορφές σου, Σελάννα: ένα το φως, μία η ρίζα, μία η καρδιά.»
Θυμήσου τις τρεις όψεις, κόρη μου συμβουλεύει η Ινώ την νεαρή κόρη της τέταρτη στην διαδοχή:
Η Παρθένα δεν είναι παιδικότητα – είναι ανεξαρτησία. Η Μητέρα δεν είναι μόνο η μήτρα της ζωής, – είναι δημιουργία. Η Γραία δεν είναι γήρας – είναι σοφία. Μέσα σου κατοικούν και οι τρεις. Πορεύσου με αγάπη, καρτερικότητα, σοφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου