Σε ένα θεατρικό πλαίσιο που συνδυάζει την παράδοση του αρχαίου δράματος με τα μυστηριακά τελετουργικά, Διόνυσος και Πενθέας συζητούν το ρόλο της μάσκας ως ψυχολογικό και εκπαιδευτικό εργαλείο. Ο διάλογος που ακολουθεί, είναι υποθετικός και πρωτότυπος· εμπνευσμένος από την παράδοση του αρχαίου Ελληνικού θεάτρου και των μυστηρίων, χωρίς να βασίζεται σε συγκεκριμένο αρχαίο κείμενο.
Διόνυσος:
Πενθέα, κοίτα· μασκαρεύομαι για να γίνω πολλαπλός.
Πενθέας:
Ω Διόνυσε, πώς η μάσκα σου σε πολλαπλασιάζει; Δεν σε κρύβει μονάχα, αλλά σε μεταμορφώνει;
Διόνυσος:
Ακριβώς. Στο θέατρο, η μάσκα δεν είναι απλώς πρόσωπο· είναι ψυχή σε βάθος. Μέσω της μάσκας, ο ηθοποιός εκπαιδεύεται να νιώθει συναισθήματα που δεν του είναι φυσικά, να κατανοεί τον άλλον.
Πενθέας:
Εκπαιδευτική; Ο στρατός και οι πολιτικοί ίσως εκπαιδεύονται με λόγια, αλλά εσείς οι θεατρίνοι με ξύλο προσώπου;
Διόνυσος:
Η μάσκα διδάσκει· διδάσκει κατανόηση και συγχώρηση. Όποιος ντύνεται με μαντήλα γέροντα, βιώνει τον τρόπο της σκέψης του γέρου· μαθαίνει να σέβεται τον χρόνο. Και όταν ντύνεται θεός, αντιλαμβάνεται το βάρος της θεϊκής θέσης.
Πενθέας:
Και στα μυστήρια, όπως τα Ελευσίνια ή τα Διονυσιακά, γιατί φοριούνται οι μάσκες;
Διόνυσος:
Στα μυστήρια, η μάσκα επέτρεπε στον μυημένο να παύσει να φοβάται τον θάνατο, να αισθανθεί την αναγέννηση. Είναι εργαλείο ψυχολογικής μετάβασης — σταδιακά ξεγυμνώνει τον άνθρωπο από τον εγωκεντρισμό του.
Πενθέας:
Τώρα κατάλαβα· η μάσκα είναι κάποτε φυλακή και κάποτε απελευθέρωση.
Διόνυσος:
Και αυτή η διφορούμενη φύση της σε διδάσκει: άλλοτε φυλακίζει τον εγωισμό· άλλοτε απελευθερώνει την ψυχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου