Τα τείχη δεν φρόντισαν να τα χτίσουν οι εκάστοτε κυβερνήτες της μίζερης ετούτης χώρας, ενώ η Kερκόπορτα αφορά όλους εμάς, και την νοοτροπία που κουβαλάμε.
Χάρισμα μας λοιπόν μία καμένη χώρα. Τα παιδία μας θα παραλάβουν καμένη γη, από τον εσωτερικό όμως αυτή την φορά εχθρό, εμάς τους ίδιους την αδιαφορία τις παραλείψεις και τις επιλογές μας..!!
Είμαστε όμως κατά τα άλλα, μία τυχερή γενιά. Γεννηθήκαμε σε περίοδο ειρήνης και υλικής ευμάρειας, σε αντίθεση με τις προηγούμενες γενιές - των γονιών μας -, που πέρασαν στην πλειοψηφία τους δύσκολα παιδικά χρόνια δίχως ανέσεις. Μέσα όμως από τις συμπληγάδες του εμφυλίου, της μετανάστευσης, της ψωροκώσταινας και της δικτατορίας, η φωνή της Ελλάδος έδωσε το παρόν δια μέσου των αγώνων του λαού της για δημοκρατία, παρήγαγε και πάλι πολιτισμό δια μέσου των γραμμάτων και της τέχνης, με ανθρώπους όπως ο Θεοδωράκης, ο Καζαντζάκης, ο Σεφέρης , ο Παλαμάς και τόσοι άλλοι..
Τα πράγματα όμως άλλαξαν, εδραιώσαμε την δημοκρατία, ο κόσμος βολεύτηκε σε ένα γραφειοκρατικό και απρόσωπο κράτος, ο ευημερισμός εδραίωσε το σύνδρομο του «ωχαδελφισμού», και το παν μέτρων άριστον, παραφράστηκε σε «παν ωφέλιμων «άριστον». Ο πολιτισμός μας περιορίστηκε στο σπάσιμο των πιάτων, που εξελίχθηκε σε λουλουδοπόλεμο στολίζοντας στα «μπουζούκια» τα κεφάλια μας, και τα πόδια των νέο βάρδων, ενώ το διονυσιακό πνεύμα κορυφώθηκε στους ρυθμούς του Τσιφτετελιού.
Και ενώ τα πάντα κινούνται πέριξ της Ελλάδος, - μόνον για εμάς βέβαια - , έρχονται οι καταγγελίες από την Ευρωπαϊκή ένωση, που μιλούν για διαφθορά, και κατασπατάληση των χρημάτων που δίνονταν για τις υποδομές. Και δεν φτάνει μόνον αυτό, ενώ είμαστε οι καλύτεροι Bon viver, έχουμε τα περισσότερα ακριβά αυτοκίνητα, προσπαθούν να μας πείσουν ταυτόχρονα ότι είμαστε και οι πιο φτωχοί. (ευτυχώς μόνο στους 15, μιας και μπήκαν πιο φτωχοί μετά την διεύρυνση).
Μα καλά δεν γνωρίζουν ιστορία αυτοί οι Ευρωπαίοι... (Να την ξαναγράψουμε μήπως;...). Πως μας διαβάλουν έτσι; Από που πήρε το όνομα της αυτή η ήπειρος όταν αυτοί ακόμη έτρωγαν βελανίδια. Από την δική μας την Ευρώπη που απήγαγε ο ερωτιάρης Δίας, του οποίου τα γονίδια βέβαια κληρονομήσαμε....
Αυτοί λοιπόν πρέπει απλώς να έρχονται στις παραλίες μας, να μας αφήνουν τα χρήματα τους από τα αγαθά που παράγουν, για να μπορούμε και εμείς με την σειρά μας να αγοράζουμε τα προϊόντα τους, αφού τα δικά μας - λίγα αλλά καλά βέβαια - εξαγώγιμα προϊόντα όπως π.χ το φραπέ, δεν μας αποφέρουν πολλά. Τώρα όμως τι γίνεται . Ποιος ψευτο Ευρωπαίος θα έρθει να δει καμένη γη? - Και αν καεί και η αρχαία Ολυμπία ποιος μας σώνει - Μόνοι μας θα πίνουμε φραπέ;
Ίσως βέβαια εάν τελικά μείνουμε μόνοι μας, να έχουμε τον χρόνο να ενδοσκοπήσουμε να δούμε τι κάναμε λάθος βρε αδελφέ, αφού μάλλον κάτι δεν πήγε καλά.
Μήπως φταίνε οι 300 (όχι αυτοί του Λεωνίδα, αυτοί είχαν τάσσεις αυτοκτονίας) αντιπρόσωποι μας στην βουλή; Μα καλά δεν ισχύει ότι ο κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει; Όχι δεν μπορεί να κάνανε τόσες γενιές λάθος. Συνεπώς ίσως να πρέπει να καταργήσουμε τις εκλογές. Στην κληρονομική δημοκρατία δεν χρειάζεται να ξοδεύουμε χρήματα. Οι πολιτικές φαμίλιες που γνώρισε ο παππούς μου και που τροφοδοτούν το σύστημα εξουσίας, θα πρέπει να συνεχίσουν εκ περιτροπής, να κυβερνούν δίχως διαξιφισμούς για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.
Κάτι ακόμη όμως δεν πάει καλά, η Ελλάδα λέει γερνάει. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν χρήματα να καλύψουν τα γερόντια, θα δουλεύουν συνεπώς – όσοι επιβιώσουν- μέχρι τα βαριά γεράματα....
Και δεν φτάνει μόνο ότι ο πληθυσμός γερνάει συρρικνώνεται δραματικά ταυτόχρονα κιόλας, μια με τα τροχαία δυστυχήματα, - παρόλο το άρτιο οδικό σύστημα που έχουμε - , βάλτε τους σεισμούς, τις πλημμύρες, την ξηρασία, τις φωτιές - καινούργια αυτά - , έχουμε και σε περίοδο ειρήνης απώλειες στις ένοπλες δυνάμεις, τόσο πιλότων όσο και πολιτών (βλέπε Ισσάκ και Σολωμό).
Ευτυχώς δεν είχαμε απώλειες από την αντίπαλη πλευρά, γιατί τότε τα 6 μίλια θα είχαν γίνει 3, και ίσως αναγκαζόμαστε να δώσουμε και ως αποζημίωση και κανένα νησάκι... Από την άλλη βέβαια ίσως να γλίτωνε το κάψιμο...
Για να σοβαρευτούμε τώρα, είναι φανερό όπως ότι κάτι πρέπει να αλλάξει, και αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε χώρα, πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Όχι αλλά λόγια εκ των υστέρων , δράσεις εκ των προτέρων απαιτούσαμε. Το αύριο των παιδιών μας βιάστηκε από το χθες και το σήμερα. Είναι η ώρα της αφύπνισης, και της δράσης χωρίς πολλά λόγια και υποσχέσεις.
Η τύχη της Ελλάδος βρίσκεται στα χέρια μας.
