Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα (2010)

«Για δε την ανάδειξη στα αξιώματα της πολιτείας, προτιμώνται όχι οι πλούσιοι, αλλά εκείνοι που διακρίνονται για την προσωπική τους ευδοκίμηση και ικανότητα να πράξουν κάτι καλό για την πολιτεία, κανείς δε φτωχός λόγω του ότι είναι άσημος, δεν εμποδίζεται να υπηρετήσει την πατρίδα» 
(Θουκ Β 37)

Είναι πλέον κοινά αποδεκτό, πως βιώνουμε την εποχή μιας παγκόσμιας κρίσιμης μεταβατικής περιόδου, όπου η μόνη βεβαιότητα είναι η.... αβεβαιότητα.!!!

Η παγκοσμιοποίηση προκάλεσε συστημικές κρίσεις, οι οποίες εκδηλώνονται σχεδόν ταυτόχρονα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, με αιχμή του δόρατος στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή την οικονομική ύφεση, που έχει ως αποτέλεσμα την αποδόμηση των οικονομικών μοντέλων, και κατά συνέπεια των ανθρώπινων σχέσεων και συστημάτων.

Σε μία τέτοια δυσμενή διεθνή συγκυρία, η Ελλάδα βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα φαντάζοντας τόσο ευάλωτη όσο πότε, καθώς πέρα από τους γεωπολιτικούς κινδύνους που πάντα είχε να αντιμετωπίσει, η γενικότερη κοινωνική, θεσμική, πολιτική, και πολιτισμική αποδόμιση, είναι προ των πυλών, λόγω της οικονομικής κρίσης, - και του κινδύνου πτώχευσης - της χώρας.

Επιτηρητές, αρνητικά σχόλια στον Ευρωπαϊκό και διεθνή τύπο, διαβάστε εδώ τα επίμαχα άρθρα) κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, θίγοντας την αξιοπρέπεια του λωτοφάγου Έλληνα, που μάλλον ομφαλοσκοπεί, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια του για το ανθελληνικό παραλήρημα των πανταχού ανθελλήνων, αλλά και των εταίρων Ευρωπαίων.

Γιατί όμως το πρόβλημα μεγιστοποιήθηκε στην Ελλάδα, - παρόλες τις μόλις προ μηνών διαβεβαιώσεις - πως η χώρα μας επηρεάστηκε λιγότερο απότην οικονομική κρίση σε σχέση με τις άλλες χώρες;

Πριν επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε τις αιτίες των προβλημάτων που έκαναν επιτακτική την ανάγκη την λήψη επώδυνων μέτρων, θα πρέπει να κάνουμε μία μικρή αναφορά στην διεθνή οικονομική κρίση, και στον τρόπο λειτουργίας των αγορών, υπό τους όρους της παγκοσμιοποίησης.

Ήδη από την δεκαετία του 70 η παγκόσμια οικονομία λειτουργεί με όρους παγκοσμιοποίησης, γεγονός που προϋποθέτει την ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου στις διεθνής αγορές, και την γιγάντωση των πολυεθνικών εταιρειών, οι οποίες υποκαθιστούν σταδιακά τα εθνικά κράτη. (Με κέρδη που σε πολλές περιπτώσεις ξεπερνούν το ΑΕΠ πολλών χωρών).

Για τις πολυεθνικές οι οποίες στηρίζονται στην χρηματιστηριοποίηση της οικονομίας και στην υπερκατανάλωση που εξυπηρετείται με το χρέος, έχουν καταργηθεί τα σύνορα, υπακούουν δε, μόνο στους κανόνες της φιλελεύθερης αγοράς, η οποία αποθεώνει το κέρδος..

Μια από τις κοσμογονικές επιπτώσεις της παγοσμιοποίησης των αγορών, ήταν η κατάργηση των συνόρων πρός χάριν της αναξέλεγκτης ροής κεφαλαίων, ιδεών, γνώσεων, εμπορευμάτων, αλλά και ανθρώπων. Οι δε πρώην σoσιαλιστικές χώρες απλώς κατέρρευσαν. Υπό τις συνθήκες αυτές, η παγκοσμιοποίηση σταδιακά προκάλεσε - εκτός των άλλων - , και το τέλος των ιδιαίτερων πολιτικών, πολιτισμικών, και κοινωνικών χαρακτηριστικών που κυριαρχούσε έως πρότινος στα έθνη-κράτη.

Ενώ όμως το φιλελεύθερο δυτικό οικονομικό μοντέλο θριάμβευσε, τα τελευταία δύο χρόνια το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, βρέθηκε σε μία πρωτόγνωρη κρίση, η οποία δημιουργήθηκε όσο οξύμωρο και εάν ακούγεται, από τον τρόπο δόμησης του ίδιου του συστήματος.!!!! Αυτό συνέβη για δύο κυρίως λόγους.

Πρώτον διότι η πραγματική οικονομία υποτάχθηκε στην σφαίρα της χρηματοπιστωτικής αγοράς. Οι τράπεζες δημιούργησαν χρηματιστηριακές φούσκες στις τιμές των περιουσιακών τους στοιχείων, χρησιμοποιώντας ως πηγή χρηματοδότησης τις υποθήκες ακινήτων με βάση την άνοδο της τιμής τους, εφόσον τα χρηματοοικονομικά προϊόντα αποτελούν δικαίωμα επί της προσδοκώμενης παραγωγής). 

Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ υπολογίζεται σε 50 τρις δολάρια, η χρηματιστηριακή αγορά μετοχών, ομολόγων και τραπεζικών καταθέσεων υπολογίζεται σε 150 τρις δολάρια, και η χρηματιστική αγορά παραγώγων σε 700 τρις δολάρια περίπου. Η παγκόσμια οικονομία δηλαδή στηρίζεται κυριολεκτικά σ έναν τεράστιο πύργο από φούσκες.!!!! (1) Δείτε εδώ το σχετικό Money as Debt.

Δεύτερον διότι στον βωμό του κέρδους, της μείωσης του κόστους παραγωγής συνεπώς και του φτηνού εργατικού δυναμικού, τα κεφάλαια και η βιομηχανική παραγωγή μεταφέρθηκαν εκτός της Δύσης, άρα δημιούργηκαν οι βάσεις για να ανατραπεί η κυριαρχία των αγορών της Δύσης, και να αναδυθούν νέες Ασιατικές αγορές, όπως της Κίνας και Της Ινδίας. Το Δυτικό κεφάλαιο δημιούργησε τον ανταγωνιστή του...!!!

Στην Ελλάδα η κρίση εξελίχθηκε ραγδαία - όπως οι περισσότεροι πιστεύουν – σε σημείο κινδύνου πτώχευσης της χώρας. Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος δόμησης της Ελληνικής οικονομίας αλλά και της Ελληνικής κοινωνίας στο σύνολο της, οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια από την μεταπολίτευση και μετά, σε αδιέξοδο. 

Η Ελληνική οικονομία ακολούθησε ένα ιδιαίτερο παρασιτικό μοντέλο ανάπτυξης που οδήγησε σε μια ανεξέλεγκτη παραοικονομία, καθώς είχε προηγηθεί μία άναρχη απόδόμηση, με την σχεδόν πλήρη αποβιομηχάνιση της οικονομίας, την εγκατάλειψη της αγροτικής παραγωγής, (που σήμερα αντιπροσωπεύει μόλις το 2.5 % του Α.Ε.Π), τις κρατικές σπατάλες, την γραφειοκρατία και την διαφθορά.

Το κράτος ανέλαβε να υποκαταστήσει τις επενδύσεις του ιδιωτικού κεφαλαίου, στα πλαίσια του επιτακτικού αιτήματος για εκσυγχρονισμό της δημοκρατίας και της ελευθερίας που αναδύθηκε μετά τη μεταπολίτευση στην ελληνική κοινωνία.

Κατ΄ αυτόν τον τρόπο οι δημόσιοι υπάλληλοι σταδιακά τριπλασιάστηκαν από το 1981 και μετά, καθώς από το 4-5% περίπου του συνολικού ενεργού πληθυσμού το 1981, σήμερα να αποτελούν περίπου το 13% του συνολικού ενεργού πληθυσμού..!! (Κανείς δεν γνωρίζει πόσοι πραγματικά είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν ξεπερνούν κατά μέσον όρο το 2-2,5%).

Σε μια μόνο δεκαετία, 80 με 90, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 20% του ΑΕΠ στο 100%, ενώ οι εισαγωγές από το 20% της εσωτερικής κατανάλωσης στη δεκαετία του 1970 έφτασαν στο 35% το 1988. Η οικονομία της Ελλάδος μεταβλήθηκε σε μία οικονομία παροχής υπηρεσιών, με βασικότερους πυλώνες ανάπτυξης τις κατασκευές, (μείωση κατά 14% το 2009), τον τουρισμό και την ναυτιλία.

Ακόμα όμως και σε αυτούς τους τομείς, στον μεν Τουρισμό οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι αναντίστοιχες των υψηλών τιμών και του ανταγωνισμού, στην δε ναυτιλία, ενώ η Ελλάδα έχει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο, τα περισσότερα καράβια είναι υπό ξένη σημαία (Περιττό να αναφερθεί πως τα Ελληνικά πλοία δεν ναυπηγούνται πλέον σε Ελληνικά ναυπηγεία..).

Η Ελληνική οικονομία δεν παράγει, οι πολίτες της όμως παρότι έχουν χαμηλά εισοδήματα σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, είχαν ένα πολύ υψηλό βιοτικό επίπεδο, προερχόμενο κυρίως από τον δανεισμό (2) του κράτους και των πολιτών, αλλά και την κατάχρηση των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Ένα φτωχό κράτος με πλούσιους πολίτες.!!!

Στην δεκαετία το 90 με την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, άρχισε μία άναρχη αθρόα είσοδος μεταναστών (Αλβανών, Ρωσοπόντιων, Βούλγαρων, Ουκρανών), και αργότερα Ασιατών, οι οποίοι θα εργαστούν σε συνθήκες μαύρης εργασίας και θα αντικαταστήσουν σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων εργατών στη βιομηχανία, την οικοδομή και την αγροτική παραγωγή.

Πέρα από το πρώτο πολιτισμικό σοκ και την αύξηση της εγκληματικότητας, σε οικονομικό επίπεδο βραχυπρόθεσμα υπήρξαν οφέλη από το φτηνό εργατικό κόστος, μακροπρόθεσμα όμως θα προκύψουν σοβαρά θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων, μειονοτήτων, και ξενοφοβία, καθώς οι πρώτοι που θα θιγούν σε μία περίοδο ύφεσης είναι οι αλλοδαποί εργάτες.

Με μία κοντόφθαλμη καιροσκοπική πολιτική και παρά την φούσκα του Ελληνικού χρηματιστηρίου, η υπερκατανάλωση των Ελληνικών νοικοκυριών συνεχίστηκε, καθώς το όνειρο του κάθε νεοέλληνα είναι ένα τζιπ, ένα αυθαίρετο εξοχικό, ένα σκαφάκι αναψυχής, απεμπολώντας ταυτόχρονα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, από το Αιγαίο με την παγίωση των Γκρίζων ζωνών (3), έως την Θράκη και την Μακεδονία. Η εθνική ανάταση και υπερηφάνεια θα επιτευχθεί δια μέσω του νεοπολουτισμού, της «γκλαμουριάς», της Eurovision, την κατάκτηση του πανευρωπαικού πρωταθλήματος, και των αγώνων του 2004....

Σύμφωνα με έρευνα τις Eurostat, είμαστε πρώτοι ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαικής ένωσης στην αλόγιστη σπατάλη. Όταν η μέση αποταμίευση στην Ευρωζώνη έφθανε το 8,1%, στην χώρα μας ήταν - 1.7%. Χαρακτηριστικό είναι πως κατ΄ αντιστοιχία πληθυσμού, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή ζήτησης Jeep Porsche Cayenne στην Ευρώπη... Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, η Ελλάδα έφτασε στο σημείο να χρειάζεται κάθε χρόνο για την κάλυψη των λειτουργικών της αναγκών, περίπου 120 δις ευρώ, την στιγμή που ο ετήσιος παραγόμενος πλούτος της Ελλάδος - μαζί με τις Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις -, ανέρχεται περίπου στα 60 δις Ευρώ. Συνεπώς έπρεπε να δανειζόμαστε περίπου 60 δις ετησίως. 

Λόγω των χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας, σε συνδυασμό με την μη απόδοση του Φ.Π.Α. (που ξεπερνά το 30 % , στην υπόλοιπη Ε.Ε. το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 12% !), την φοροδιαφυγή (υπολογίζεται σε 30 δισεκατομμύρια Ευρώ ετησίως ), την γραφειοκρατία, τις δημόσιες σπατάλες , την διαφθορά, την αδυναμία ανταγωνισμού των όποιων Ελληνικών προϊόντων, (Το 2008 οι εισαγωγές ήταν 60 δις. και οι εξαγωγές 16 δις), οδηγηθήκαμε αναπόφευκτα σε έναν έναν φαύλο κύκλο ανατροφοδότησης των δανείων που η Ελλάδα υποχρεούται να λαμβάνει.

Έτσι το κόστος δανεισμού της Ελλάδος πέρυσι (2009)σχεδόν διπλασιάστηκε και φέτος έχει ήδη τριπλασιαστεί σε σύγκριση με το 2008, χωρίς κανείς να γνωρίζει μέχρι πού μπορεί να φτάσει η αυτή η πρακτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τα τοκοχρεολύσια που έχει καταβάλει το ελληνικό δημόσιο για τη δεκαετία 2000-2009 ανέρχονται στα 297 δισ. ευρώ!

Μία τέτοια πολιτική όμως δεν υποθηκεύει μόνο το μέλλον, αλλά και το παρόν όπως αποδείχθηκε. Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να δανείζεται φτηνά, με αποτέλεσμα τα γνωστά μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, με άμεσο στόχο την μείωση του ελλείμματος της Ελλάδος κατά 4 %, (από το12,7 %, το 2012 θα πρέπει να επιτύχει έλλειμμα 3 % ), που θα οδηγήσει σε ύφεση, οικονομικό μαρασμό, ανεργία, κοινωνικές αντιθέσεις και συγκρούσεις.

Οι μικρομεσαίοι και ιδιαίτερα οι μισθωτοί προβλέπεται πως θα χάσουν τουλάχιστον το 20% του εισοδήματός τους, η ανεργία θα εκτιναχθεί, οι μισθοί και τα μεροκάματα θα συρρικνωθούν, η απασχόληση θα γίνει «ελαστική», και η ύφεση θα είναι γενικευμένη. (Το 2009, οι εισαγωγές της Ελλάδας έπεσαν από τα 60 δισ. ευρώ στα 40 δισ.!).

Για την Ευρωπαϊκή ένωση η κρίση αυτή στην Ελλάδα έδωσε την ευκαιρία υποχρεωτικής εφαρμογής της πλέον φιλελεύθερης Οικονομικής πολιτικής, ώστε να αντιμετωπιστούν τα τεράστια δημοσιονομικά προβλήματα της Ελληνικής οικονομίας. Αποφασίστηκε λοιπόν να επιτευχθούν με γρήγορους ρυθμούς ισοπεδωτικές αλλαγές στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό, στην υγεία, στην παιδεία, ώστε να μειωθεί το έλλειμμα και να επιτηρείται η Ελλάδα για τα παραποιημένα δημοσιονομικά στοιχεία που έδινε στα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών… Εφόσον δεν φροντίσαμε να τακτοποιήσουμε τα του οίκου μας, ανέλαβαν οι Ευρωπαίοι να τα διαχειριστούν ...!!

Στο όνομα του Φιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς, αυτό που απασχολεί τους γραφειοκράτες των Βρυξελλών - και όχι μόνο -, είναι η ευημερία των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Ένα γεγονός το οποίο -προφανέστατα- δεν απασχολεί κανέναν στις Βρυξέλλες.

Η Ευρωπαϊκή ένωση και το Διεθνές νομισματικό ταμείο , δεν ενδιαφέρεται για το κόστος που θα επωμιστεί ο Ελληνικός λαός για να ξεπεραστεί την οικονομική κρίση, αλλά για να εξασφαλίσουν την σταθερότητα του Ευρώ, και να διασφαλίσουν πως η Ελλάδα θα πληρώσει τους δανειστές της, ανεξαρτήτως κόστους. (Οι πλειονότητα των δανειστών αφορά χρηματοπιστωτικούς και ασφαλιστικούς κολοσσούς από την Αμερική την Γερμανία και την Γαλλία).

Είναι προφανές πως δεν θα επιτραπεί στην Ελλάδα να χρεοκοπήσει, όπως π.χ. συνέβη με την Ισλανδία, ή την Αργεντινή, η οποία αφού κήρυξε πτώχευση με τρομακτικό φυσικά κοινωνικό αντίκτυπο, κατάφερε να διαγράψει πάνω από το 45% του δημόσιου χρέους της. Για εμάς αυτό που προφανώς θα συμβεί είναι, να μετατεθεί ο χρόνος εξόφλησης του χρέους στο μέλλον...

Συνεπώς με όποιους όρους και εάν δανείζεται η χώρα, εάν δεν αλλάξει δραστικά το μοντέλο ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας, ο φαύλος αυτός κύκλος δανεισμού θα εξακολουθεί να υφίσταται και να διογκώνεται αέναα. (Οι Βρυξέλλες εκτιμούν ότι το 2011 το σύνολο των ετήσιων δαπανών εξυπηρέτησης θα φτάσει να ξεπερνά το 35% του ΑΕΠ της χώρας).

Ουδέν κακό όμως αμιγές καλού, η κρίση αυτή είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία για τους Έλληνες να συνειδητοποιήσουν την πραγματική κατάσταση της χώρας, να εξορκίσουν την αλαζονική ατομοκεντρική ρουσφετολογική νοοτροπία που διακατέχει τους πολίτες της, και να εξορκίσουν τα κακώς κείμενα, επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητα τους επιλέγοντας έναν βιωσιμότερο τρόπο ζωής.

Οι περισσότεροι Έλληνες σήμερα είναι δυστυχώς καιροσκόποι αλλά και ανιστόρητοι, αγνοούν τόσο ότι η ιστορία όσο και η συνέχεια του έθνους δεν προϋποθέτει απλά την επαρκή γνώση του παρελθόντος, αλλά είναι βίωμα και καθημερινή κατάκτηση που πρέπει κανείς ν’ αγωνίζεται για να την διατηρήσει..

Στην διαδρομή της ανθρώπινης ιστορίας, ελάχιστοι λαοί επιβίωσαν ως τις μέρες μας. Οι περισσότεροι αφού έφθασαν στο απόγειο της πολιτιστικής τους ακμής, άρχισε η παρακμή και η λήθη. Ο Ελληνισμός παρά τις όποιες ιστορικές του περιπέτειες, κατάφερε να επιβιώσει έως σήμερα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και λόγο της τεράστιας συνεισφοράς του στον ανθρώπινο πολιτισμό, αποτελεί ένα τεράστιο πολιτιστικό κεφάλαιο στην ανθρώπινη ιστορία.

Η Ελλάδα όμως δυστυχώς σήμερα δεν έχει να επιδείξει σχεδόν τίποτα θετικό στο παγκόσμιο διεθνές γίγνεσθαι, και παρότι όλοι οι Έλληνες κάνουμε μονίμως αρνητική αυτοκριτική στην χώρα μας, όταν το πράττουν αυτό οι «ξένοι», τότε θίγεται η αξιοπρέπεια μας και το εθνικό μας συναίσθημα. Όταν δε γίνεται αναπόφευκτα σύγκριση με την αρχαία Ελλάδα τότε τα πράγματα αγριεύουν…

Η αλήθεια όμως είναι - και το γνωρίζουμε όλοι - , πως είμαστε παγιδευμένοι ανάμεσα στο λαμπερό παρελθόν και στο γκρίζο παρόν..

Δίχως ιεράρχηση των πραγματικών μας αναγκών, δίχως παιδεία, και πραγματική γνώση της ιστορίας μας, αναζητούμε τον ορθότερο ιστορικό αυτοπροσδιορισμό μας, ανάμεσα στο Γραία – Greece και στο Ελλάς – Hellas, δίχως να γνωρίζουμε ούτε ποιος ήταν σύμφωνα με την μυθολογία ο Έλληνας, ούτε ποιοι ή τι ήταν οι «Γραικοί» και η «Γραία» στην Αρχαία Ελλάδα.. (4)

Ο σύγχρονος Έλληνας έχει απολέσει την πνευματικότητα του προς χάριν του κακώς εννοούμενου καταναλωτικού ευημερισμου, έχει παντελή αίσθηση του μέτρου, σε αντίθεση με την αρχαία Ελλάδα όπου το «παν μέτρο άριστον» μαζί με το «γνώθι σεαυτόν», αποτελούσαν τον άριστο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς. Τα καράβια όμως δεν πλέουν με «χθεσινό» άνεμο....

Ήδη από τον 1^ο αιώνα μ.χ , εξαιτίας αυτού του γεγονότος, το αρχαίο κλέος ήταν ήδη παρελθόν, όπως ο ρήτορας και φιλόσοφος Δίων ο Προυσαεύς αναφέρει σε ομιλία του:

«Στο παρελθόν, η κοινότητά μας (οι Έλληνες) κέρδισε την τεράστια φήμη της με τη συμβολή πάρα πολλών. Πάρα πολλοί ήταν εκείνοι που συνέβαλαν στη μεγαλοσύνη της Ελλάδας: εσείς οι Ρόδιοι, αλλά και οι Αθηναίοι, οι Λακεδαιμόνιοι, οι Θηβαίοι, οι Κορίνθιοι για μια περίοδο, οι Αργείοι άλλοτε. αλλά σήμερα, κανένας από αυτούς δεν έχει πλέον οποιοδήποτε κύρος: Οι μεν έχουν εκμηδενιστεί και εξαφανίστηκαν. Όσο για τους άλλους, έχουν ατιμωθεί με τον τρόπο που ξέρουμε και έχουν απολέσει από κάθε άποψη την αρχαία τους δόξα, πιστεύοντας ηλιθίως πως απολαμβάνουν μια καλή ζωή, ενώ θεωρούν πλεονέκτημα το ότι μπορούν να συμπεριφέρονται άσχημα, χωρίς κανένας να τους εμποδίζει.

..Όμως αυτό που ήταν κάποτε οι πρόγονοί μας χάνεται σιγά σιγά, καθώς έχουν ολοκληρωτικά ξεπέσει, χυδαία και ατιμωτικά. Παρατηρώντας λοιπόν τους σημερινούς ανθρώπους, μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο υπέροχα και λαμπερά ζούσαν εκείνοι στο παρελθόν. Κανένας, και μόνον οι πέτρες έχουν μείνει για να υπομνήσκουν ακόμα την ευγένεια και τη μεγαλωσύνη της Ελλάδας. Πρόκειται για τα ερείπια των κτιρίων, επειδή εκείνοι που κατοικούν και κυβερνούν ακόμα αυτές τις πόλεις, θα έλεγε κανείς ότι δεν είναι απόγονοι ούτε καν των Μυσών. Έτσι λοιπόν, οι πόλεις που καταστρέφονται εξ ολοκλήρου έχουν περισσότερες πιθανότητες, για μένα, από εκείνες που έχουν τέτοιους κατοίκους, επειδή η μνήμη τους διαιωνίζεται άθικτη και η φήμη τους δεν υποφέρει τη σύγκριση με τη παρελθούσα λαμπρότητά τους. το ίδιο, τηρουμένων των αναλογιών, ισχύει και για τους νεκρούς, είναι προτιμότερο να καταστρέφεται το σώμα τους και κανείς να μη μπορεί να το δει, παρά να παρουσιάζεται σε κατάσταση σήψης».

Εάν δεν επιλέξουμε ορθότερο τρόπο σκέψης και δράσης, ώστε να βγούμε από την επικίνδυνο ατραπό που βαδίζουμε, στο τέλος είναι σίγουρο θα χαθεί και η κοινωνική συνοχή, και η γλώσσα μας , και εν τέλει η ελλιπής - ούτως ή άλλως - , ιστορική μας συνείδηση... Θα έχουν αλωθεί και λεηλατηθεί από ανθρώπους που εμείς αναδεικνύουμε, οι οποίοι διψάνε για χρήμα και εξουσία παρακινούμενοι από ιδιοτέλεια και μόνο, αδιαφορώντας για το συλλογικό συμφέρον...

Παραπομπές:

* * *

(1) Τα νομίσματα μέχρι το '73 στηρίζονται στον χρυσό, άρα κάθε νόμισμα έπρεπε να έχει την αντιστοιχία του στον χρυσό που βρισκόταν στις αποθήκες της κεντρικής Τράπεζας. Από το '73 και μετά περάσαμε σε νομίσματα ανταλλάξιμα μεταξύ τους χωρίς την ανάγκη αποθέματος σε χρυσό, για να φτάσουμε στο ηλεκτρονικό νόμισμα των χρηματιστηριακών ανταλλαγών. Στο παρελθόν η ανταλλαγή συναλλάγματος ήταν μια πολύ περίπλοκη υπόθεση. Δεν υπήρχε ουσιαστικά η λογική του διεθνοποιημένου χρήματος. Όλες αυτές οι αλλαγές παράλληλα με τη διεθνοποίηση των επιχειρήσεων οδηγούν σε μια νέα οικονομική πραγματικότητα.

(2) Το πρώτο Ελληνικό δάνειο το έλαβε η νεοσύστατη Ελλάδα από τους Βρετανούς το 1824, για το ποσόν των 800.000 στερλινών, για να φτάσουν στα ταμεία της επαναστατημένης Ελλάδας μόλις 308.000, αφού οι υπόλοιπες 492.000 αποτέλεσαν τραπεζικά έξοδα, ασφάλιστρα, προμήθειες κλπ. Το 1825 ακολούθησε και άλλο δάνειο, 2.000.000 στερλινών, αλλά στα ταμεία μπήκαν μόνο 190.000. Τα υπόλοιπα πήγαν σε δόσεις αποπληρωμής του προηγούμενου δανείου και έξοδα κάθε λογής. Ήταν λοιπόν μοιραίο με την ίδρυσή του το ελληνικό κράτος να είναι κράτος υπό πτώχευση. Από χρέος σε χρέος και από δάνειο σε δάνειο, το 1893 η Ελλάδα χρωστούσε 586.000.000 φράγκα και ο Χαρίλαος Τρικούπης αναφωνεί: "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν". Μετά την τραγική πολεμική περιπέτεια του 1897, στην οποία το ελληνικό κράτος είχε επενδύσει ελπίδες ανάκαμψης, η Ελλάδα μπαίνει για πρώτη φορά υπό διεθνή επιτήρηση, η οποία συνεχίστηκε μέχρι και το 1978. Μεσολάβησαν βεβαίως δάνεια για τη μικρασιατική εκστρατεία, τους Βαλκανικούς Πολέμους και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων πολεμικών περιπετειών, οι οποίες οδήγησαν στην εδαφική επέκταση της χώρας. Σιγά -σιγά τον ρόλο των "εθνικών χορηγών" άρχισε να υποκαθιστά ο μέγας "σπόνσορας", οι ΗΠΑ.
Μέχρι το 1932, η Ελλάδα είχε δανειστεί 2,2 δισεκατομμύρια χρυσά φράγκα και είχε πληρώσει για αποπληρωμή 2,38, αλλά ως εκ θαύματος συνέχιζε να χρωστά ακόμα 2 δισεκατομμύρια για τόκους και λοιπά έξοδα. Και ενώ ο ελληνικός λαός συνέχιζε να πληρώνει, τα χρέη συνέχιζαν να αυξάνονται, με αποτέλεσμα το 1985 η Ελλάδα να φιγουράρει ως η πρώτη χώρα παγκοσμίως στο δημόσιο χρέος. Από 'κει και πέρα τα πράγματα ξέφυγαν, για να φτάσουμε στο 2010, που η Ελλάδα παραδίδεται και πάλι στον έλεγχο και στην επιτήρηση, με αμφίβολη δυνατότητα εξόδου από την κρίση.

(3) Δεν είναι τυχαίο πως οι γκρίζες ζώνες του Αιγαίου σχετίζονται με κοιτάσματα πετρελαίο στις αμφισβητούμενες από την Τουρκία περιοχές. Ηδη από την περίοδο της Χούντας είχαν γίνει έρευνες και είχαν ανακαλυφθεί 5 πετρελαιοφόροι ορίζοντες. 4 εντός των Ελληνικών χωρικών υδάτων των 6 μιλίων και ένας εκτός των 6 μιλίων εντός της Ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Από τους πετρελαιοφόρους ορίζοντες εντός των 6 μιλίων, οι 2 ήταν άμεσα εκμεταλλεύσιμοι αλλά περιορισμένης περιεκτικότητας . Ως δια μαγείας η μελέτη για τον πέμπτο ορίζοντα εκτός των 6 μιλίων εξαφανίστηκε! Το ίδιο χρονικό διάστημα η Αγκυρα άρχισε να δείχνει έμπρακτα σε διπλωματικό επίπεδο το ενδιαφέρον της για την περιοχή αλλά λόγω του υψηλού κόστος εξόρυξης και διύλισης του πετρελαίου δόθηκε προτεραιότητα στην περιοχή της Μοσούλης και τα κοιτάσματα πετρελαίου της Κύπρου!
Στην μεταπολίτευση ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ζήτησε να ενημερωθεί για όλες τις έρευνες που είχαν πραγματοποιηθεί στο Αιγαίο. Λόγω της πετρελαϊκής κρίσης του 1973 η οποία είχε ανέβασεε τις τιμές από 3 δολάρια το βαρέλι στα 14 ίσως προσέλκυε κάποιους επενδυτές στο Αιγαίο, εφόσον όλες οι μελέτες οδηγούσαν στο συμπέρασμα ότι 3 περιοχές (μια στο Βόρειο Αιγαίο, μία στο Νότιο και μια ακόμη για την οποία δεν μπορεί κάποιος να καταλήξει με σαφήνεια για το που βρίσκεται) αποτελούσαν ένα από τα μεγαλύτερα ανεκμετάλλευτο κοίτασμα πετρελαίου παγκοσμίως. Όταν οι Γαλλικές πετρελαϊκές εταιρίες έδειξαν το ενδιαφέρον τους για τις μελέτες της Ελληνικής Κυβέρνησης οι Τούρκοι διπλωμάτες σε μια πράξη δυναμικής παρουσίας έβγαλαν το ερευνητικό σκάφος «Χόρα» στο Β.Α. Αιγαίο. Ηταν η πρώτη επίσημη διεκδίκηση των Τούρκων που ουσιαστικά αποτελούσε μια προειδοποίηση των ΗΠΑ ότι το «Αιγαίο ΔΕΝ ανήκει στους Ελληνες».
Το «Χόρα» επεχείρησε να πραγματοποιήσει έρευνες εκτός των 6 μιλίων των θαλασσίων συνόρων μας αλλά εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας και μάλιστα σε μια περιοχή που οι τούρκοι έχουν θέσει από τότε στο στόχαστρό τους. Τελικά μετά ιστορικό «βυθίστε το Χόρα» του Α. το «Χόρα» επέστρεψε άπραγο στη βάση του αφού η οποιαδήποτε κίνηση των Τούρκων θα έφερνε πολεμική σύρραξη με την Ελλάδα και όλοι εκτιμούσαν ότι η Τουρκία θα ηττηθεί.
Το 1978, πραγματοποιήθηκε μία μελέτη που αφορούσε μία περιοχή 10 ναυτικά μίλια από το Ακρωτήριο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ της Θάσου, όπου υπήρχε ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου, ΑΜΕΣΑ αξιοποιήσιμο, σε μικρό βάθος από την επιφάνεια και με κόστος εξόρυξης ίσο με αυτό των πηγαδιών που υπάρχουν στη Σ. Αραβία! Το κόστος εξόρυξης στη Σ. Αραβία ήταν 5 δολάρια το βαρέλι και η μελέτη καταδείκνυε ότι στην θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ το κόστος ήταν μόλις 4,8 δολάρια /βαρέλι γεγονός που την καθιστούσε ισότιμη με μια οποιαδήποτε εξόρυξη σε χερσαίο έδαφος.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή το συγκεκριμένο κοίτασμα προσφερόταν για μια παραγωγή που μπορούσε να φτάσει και τα 200.000 βαρέλια ημερησίως. Τον Δεκέμβριο του 1986 η Ελληνική πλευρά έρχεται σε επαφή με επιχειρηματικό κολοσσό από την Σ. Ενωση με σκοπό την αξιοποίηση κάποιων κοιτασμάτων καθώς και την χρηματοδότηση των ερευνών και σε άλλες περιοχές του Αιγαίου. Η διαφαινόμενη συμφωνία με τους Ρώσους δεν άργησε να φέρει την απάντηση των Τούρκω,ν οι οποίοι αυτή τη φορά αφού κλιμάκωσαν τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ανακοίνωσαν τον Μάρτιο του 1987 την έξοδο του νέου υπερσύγχρονου ερευνητικού
τους σκάφους «Σισμίκ». ΚΑΙ αυτή τη φορά το «Σισμίκ» όπως και προηγουμένως το «Χόρα», κατευθύνθηκε στη θαλάσσια περιοχή του ΜΠΑΜΠΟΥΡΑ. Και τότε ο Α. Παπανδρέου προειδοποίησε ότι με τον πρώτο ηχοβολισμό του «Σισμίκ» τα πλοία του πολεμικού Ναυτικού θα το βύθιζαν. Η σύρραξη αποφεύχθηκε πραγματικά την τελευταία στιγμή και το «Σισμίκ» επέστρεψε άπραγο στην Τουρκία.Δυστυχώς όμως σε διπλωματικό επίπεδο η νέα τουρκική διεκδίκηση είχεκαταγραφεί!
Τον Φεβρουάριο του 1988 Παπανδρέου και Οζάλ συναντούνται στο Νταβός της Ελβετίας και συμφωνούν μεταξύ άλλων ο ΜΠΑΜΠΟΥΡΑΣ να μπει στο ψυγείο. Τα χρόνια αυτά οι τούρκοι με το πρόσχημα των επιστημονικών ερευνών εκτέλεσαν εκατοντάδες μελέτες του υπεδάφους του Αιγαίου κυρίως με το «Πίρι Ρέις».

Γύρω στο 1996 οι Τούρκοι στρέφουν την προσοχή τους στη περιοχή της Δωδεκανήσου όπου Αμερικανικοί δορυφόροι είχαν εντοπίσει κηλίδες λαδιού κοντά σε 14 περιοχές που εκτείνονταν από την Ρόδο ως την Κω.
Παράλληλα έκανε την εμφάνισή του ένας χάρτης με άλλες 20 περιοχές από τη Λήμνο ως την Σάμο που εμπλέκονταν σε διάφορα σενάρια ύπαρξης πετρελαίου. Την ίδια περίοδο αρχίζει να γίνεται λόγος για αντίστοιχες περιοχές στην ελεύθερη Κύπρο. Οι «γκρίζες ζώνες» δεν είναι τίποτε άλλο από περιοχές της Ελληνικής επικράτειας που στην συντριπτική τους πλειοψηφίας ενέχονται σε έρευνες ή συζητήσεις περί ύπαρξης κοιτασμάτων πετρελαίου. Στις 14 Ιουνίου του 2000 τα ΜΜΕ επιβεβαιώνουν την ύπαρξη των δύο επιπλέον κοιτασμάτων στον Πρίνο αφού δημοσιεύτηκε ένα Δ. Τ. Της Kavala Oil που ανανκοίνωνε ότι εντοπίστηκαν σε βάθος 2.900 μέτρων δύο άριστα κοιτάσματα πετρελαίου και μάλιστα 4 μίλια ανοιχτά του Κόλπου Περάμου της Καβάλας. Πρόκειται για τα κοιτάσματα που έχουμε προαναφέρει για τα οποία είχαν πραγματοποιηθεί οι πρώτες μελέτες που οδήγησαν τελικά στον «Πρίνο».

Το 2001 οι Τούρκοι παρά το καλό κλίμα που επικρατεί στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις ανακοινώνουν την έξοδο στο Ν. Αιγαίο του «Πίρι Ρέις» το οποίο θα προβεί σε νέες «επιστημονικές» έρευνες όλο το διάστημα του Ιουνίου στο Ν.
Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.
Σε αντίθεση με την Ελληνική αδιαφορία(;) οι Τούρκοι συνεχίζουν να κάνουν έρευνες στο Αιγαίο, με πίο πρόσφατη την κρίση που προκλήθηκε πρίν από 2 χρόνια όταν 80 μίλια νότια του Καστελόριζου, Νορβηγικό ερευνητικό σκάφος ναυλωμένο από την κρατική εταιρεία πετρελαίου της Τουρκίας προσπάθησε να κάνει έρευνα για υδρογονάνθρακες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Τελικώς το ερευνητικό σκάφος, που συνοδευόταν από τουρκική φρεγάτα και ήρθε αντιμέτωπο με την ελληνική κανονιοφόρο αποσύρθηκε, με παρέμβαση της Νορβηγικής κυβέρνησης.

Ενδεικτική, της σημασίας που δίνει η Αγκυρα στο συνολικότερο ζήτημα της ύπαρξης κοιτασμάτων αερίου και πετρελαίου στο βυθό της Νοτιοανατολικής Μεσογείου είναι η δήλωση του τούρκου αρχηγού ΓΕΝ αντιναυάρχου Μετίν Ατάτς:
«Εκτιμώ ότι η ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία συγκρούσεων λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει στο μέλλον, γιατί, εξαιτίας των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σε έναν δεύτερο Αραβικό κόλπο. Η Τουρκία πρέπει προς τούτο να επαγρυπνεί και να αντιδράσει, δεδομένου ότι οι εξελίξεις μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τα εθνικά της συμφέροντα».

(4) Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία (Απολλόδωρος βιβλίο Α΄) ο Έλληνας υπήρξε υιός του Δευκαλίωνος (υιός του Προμηθέως) και της Πύρρας (θυγατρός του Επιμηθέως).Παιδιά του ήταν ο Αίολος, ο Δώρος και ο Ξούθος, στους οποίους διένειμε την περιοχή κάτω από τον Όλυμπο: τη Θεσσαλία την έδωσε στον Αίολο (γενάρχη των Αιολέων), τη Στερεά Ελλάδα στο Δώρο (γενάρχη των Δωριέων) και την Πελοπόννησο στο Ξούθο (πατέρα των γεναρχών των Ιώνων και των Αχαιών). Τα παιδιά του έγιναν γενάρχες των τεσσάρων φυλών της Ελλάδας (Αιολέων, Αχαιών, Δωριέων και Ιώνων), ενώ ο ίδιος έγινε γενάρχης όλων των Ελλήνων, που πήραν το όνομά τους απ’ αυτόν. Γραικοί σύμφωνα με τον Αριστοτέλη (μετεωρολογικά 352 d) ονομάζονταν παλιότερα αυτοί που αργότερα ονομάστηκαν Έλληνες. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει πως ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα που έγινε στην περιοχή ανάμεσα στη Δωδώνη και στον Αχελώο, όπου ήταν η αρχαιότατη Ελλάδα κι εκεί κατοικούσαν οι Σελλοί κι αυτοί που ονομάζονταν «πρώτα Γραικοί και τώρα Έλληνες». Την ίδια πληροφορία δίνει και το Πάριο Χρονικό, του 3ου π.Χ. αιώνα.

Όσον αναφορά την πρώτη μαρτυρία για την περιοχή με το όνομα Γαία, ο όμηρος αναφέρει την ύπαρξη βοιωτικής πόλης με αυτό το όνομα. Στον Κατάλογο των Νεών, απαριθμώντας τις δυνάμεις των Βοιωτών στον πόλεμο της Τροίας και τους αρχηγούς τους, ο Όμηρος περιλαμβάνει και την Γραία (Ιλ. Β 498). Ο Παυσανίας επίσης μνημονεύει την άποψη των ταναγραίων πως Γραία ήταν η αρχαιότερη ονομασία της Τάναγρας (σημερινής Τανάγρας).Από εκεί οι Λατίνοι δανείστηκαν το Greece.