Ο Πηλέας
με χειρώνιο λαβή προσπαθεί να καταβάλει την Θέτιδα.
Στην αρχαία Ελληνική μυθολογία υπάρχει η ιστορία του θνητού Πηλέα και της Νηρηίδας Θήτιδος (νύμφη της θάλασσας).
Η Θέτιδα ήταν μία από τις κόρες του Θεού της θάλασσας Νηρέα και εγγονή της Τιθύος. Ο τσαχπινογαργαλιάρης και μεγάλος ερωτύλος Δίας την επιθύμησε, όπως και ο αδελφός του Ποσειδών, αλλά εκείνη απέρριψε τις προσφορές τους.
Η θεά Θέμις αποκάλυψε κατόπιν ενεργειών της μονίμως κερατωμένης Ήρας, πως η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του.
Πανικός.και αντάρα στον πατριαρχικό Όλυμπο. Έτσι αποφασίστηκε η Θέτιδα να λάβει ως σύζυγο τον Πηλέα, τον γενναίο βασιλιά των Μυρμιδόνων, ώστε ο Όλυμπος να μην χαθεί. Η Θέτιδα όμως φυσικά με κανένα λόγο δεν δεχόταν να πάρει θνητό σύζυγο, την επιθυμία όμως του Διός κανένας δεν αμφισβητεί.. Έτσι ο έρως εστάλει να καρφώσει τα βέλη του στον δύσμοιρο Πηλέα.
Ερωτοχτυπημένος λοιπόν ο Πηλέας καταδίωκε παντού την όμορφη θεά που του ξέφευγε, αλλάζοντας διαρκώς μορφές. Ο Πηλέας όμως δεν το έβαζε κάτω, το σχέδιο είχε βούλα θεϊκή. Ο Πηλέας πηγαίνει στην σπηλιά που σύχναζε η θεά. Η θέα δοκίμασε να του ξεφύγει και μεταμορφώθηκε σε λέαινα, σε φίδι, μα και σε νερό, όμως ο Πηλέας νικά τις μεταμορφώσεις της πεντάμορφη θεάς, χρησιμοποιώντας την ιερή «χειρώνιο λαβή», κερδίζοντας με το θάρρος του την ωραία Θέτιδα.
Διαβάζοντας αυτά τα ωραία λοιπόν, σκέφθηκα πως τα μηνύματα που υποκρύπτονται ίσως είναι περισσότερα από αυτά που αναγνωρίζουμε (και που μου αρέσει να ανακαλύπτω ή να εφευρίσκω).
Εν τάχει, η θέα συνάπτει ιερογαμία με θνητό (πρακτική και των μυστηριακών τελερών τυχαίο; Δεν νομίζω).
Ο θνητός για να προσεγγίσει το θείο προσπαθεί να γνωρίσει τις δυνάμεις της φύσεως, τις φυσικές δυνάμεις οι οποίες καθορίζουν και ελέγχουν την ζωή του. Οταν πια συν τω χρόνω το καταφέρνει είναι πια ο πατέρας ενός ημίθεου, κάτι μεταξύ ζωώδους φύσεως και θεού, του Αχιλλέα.
Η Θέτιδα για να κάνει αθάνατο το βρέφος βάφτιζει τον Αχιλλέα κρυφά κάθε βράδυ είτε μέσα στης Στύγας το νερό, είτε σύμφωνα με άλλη εκδοχή τον περνά πάνω απο φωτιά. Ο Πηλέας ενα βράδυ παραμόνεψε και είδε την Θέτιδα με το βρέφος και φοβήθηκε για την ζωή του γιου τους. Έτσι άρπαξε τον μικρό Αχιλλέα απο τα χέρια της Θέτιδος εμποδίζοντας την ολοκλήρωση της Αθανασίας του Αχιλλέα.
Η θνητή φύση φοβάται να αντικρύσει την θεϊκή της φύση. Αυτή είναι μια διαδικασία που περνά μέσα από φόβους, πάθη και δοκιμασίες. Η θέωση κερδίζεται δεν προσφέρεται.
Ο
άνθρωπος σταδιακά κοίτα στον Ουρανό, ο υιός της Θεάς γίνεται ισχυρότερος των
θεών, δαμάζει την φύση, οι παλιοί Θεοί πεθαίνουν, καθώς ο άνθρωπος αλλάζει. Ο
άνθρωπος πλέον είναι ο μέγας μεγαποιητής της φύσεως και του φυσικού
περιβάλλοντος. Οι Θεοί του είναι καταδικασμένοι να αλλάζουν σύμφωνα με τις
ανάγκες του πολιτισμού του.
Η
προφητεία βγήκε αληθινή...
Παλαιότερο σχετικό ευθυμογράφημα μου:
https://xletsos-basilhs.blogspot.com/.../blog-post_26...
