Θα θελα Δάσκαλε, να μάθω τα μυστικά της ζωής και του σύμπαντος.. ! (Β)

Η γνώση δεν μεταδίδεται, όπως συμβαίνει με τις πληροφορίες. Η γνώση δεν αποκτιέται  διαβάζοντας βιβλία, αυτή είναι «δανεική γνώση»,  γεμίζουμε στιγμιαίες πληροφορίες που υιοθετούμε. Ίσως να νομίζουμε πως αποκτάμε γνώση ακολουθώντας πρακτικές μεθόδους, ενώ απλά εισχωρούμε όλο και περισσότερο στην άγνοια μας. 

Η γνώση απαιτεί βίωμα. Αυτή η γνώση δεν μεταδίδεται. Κερδίζεται, αποκαλύπτεται σταδιακά με  ταπεινότητα, πειθαρχεία και πάθος.

Για να βρεις την αλήθεια, θα πρέπει η αναζήτηση σου να γίνει  δικό σου βίωμα, και όχι σύμφωνα με τα «βιώματα» και τα πιστεύω άλλων. Αν αυτό επιτευχθεί τότε θα πρέπει να συντελεστεί εντός σου μία αλλαγή, μία συνειδησιακή  «αλλαγή» η οποία θα σε αλλάξει εντελώς. Η παλαιά σου κατάσταση θα πρέπει να «πεθάνει», ώστε να γίνει χώρος για το νέο, το καινούργιο.  

Αυτό εννοούσε  Πλάτωνας  όταν έλεγε πως  «Αυτοί που φιλοσοφούν ορθά είναι αυτοί  που μελετούν αποκλειστικά πώς  θα πεθάνουν». Εννοούσε φυσικά τον θάνατο της κατώτερη φύσης, η οποία  να «πεθάνει», ώστε  να αφήσει τη θέση στο πνεύμα, σ΄ αυτή τη θεϊκή αρχή που βρίσκει τότε τη δυνατότητα να ελευθερωθεί για να δράσει και να αλλάξει τα πάντα.. 

Την  ίδια προτροπή συναντούμε και στην  αγιορείτικη σοφία, η οποία επίσης διδάσκει πως: «Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις»..

Το καινούργιο υπάρχει μέσα σου όπως ο σπόρος στο έδαφος, και περιμένει να αφυπνιστεί, να καλλιεργηθεί, αρκεί να αναζητηθεί ή να υποδειχθεί από κάποιον άλλο, που το έχει ήδη ανακαλύψει. Αν το ανακαλύψεις,  τότε ο σπόρος που ήταν εν υπνώσει μέσα σου, θα αναγεννηθεί, και τότε μπορείς να τον καλλιεργήσεις να τον αναπτύξεις σύμφωνα με τις δικές σου δυνάμεις . 

Τότε ο  δικός σου σπόρος θα αναπτυχθεί,  θα ανθίσει, και στην συνέχεια θα πρέπει να ταξιδέψει , ώστε να εκπληρώσει τον προορισμό του, που δεν είναι άλλος την εύρεση ενός πρόσφορου εδάφους για την ανάπτυξη της δύναμης που φέρνει εντός του από έναν άλλο αναζητητή….

Συνδεσμος στο πρώτο μέρος

O πιο δύσκολος αγώνας....

Για να αλλάξει  μία κοινωνία, πρέπει πρώτα να αλλάξουν οι  άνθρωποι «εκ των έσω»…

Αυτός  είναι όμως ίσως ο πιο δύσκολος αγώνας σε αυτή τη ζωή, να αναμετρηθείς δηλαδή  με το  «τέρας» που λέγεται εαυτός..Ίσως για αυτό μας φταίνε διαρκώς οι «άλλοι»..

Όλοι θέλουν να αλλάξει  η κοινωνία, και όχι οι ίδιοι,  ώστε να «χωρέσουν» τα «θέλω» τους σε αυτήν.. Μην παραπονιέσαι λοιπόν για τον κόσμο. Μόνο τον εαυτό σου χρειάζεται να αλλάξεις για να βρεις τη γαλήνη. Είναι ευκολότερο να φορέσεις παπούτσια για να προστατέψεις τα πόδια σου από το να ντύσεις ολόκληρη τη γη με χαλιά.

Ο  Νίτσε  έλεγε πώς η μοναξιά είναι για το πνεύμα, ότι είναι η δίαιτα για το σώμα. Και αυτό διότι  μόνο όταν μείνουμε μόνοι με το «Εγώ», μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα προβλήματα μας.

 Ίσως για αυτό τον λόγο, οι πιο πολλοί προσπαθούν να απασχολούνται συνεχώς με κάτι, ώστε να μην τα βάλουν ποτέ με το εσωτερικό «τέρας»... Όπως χαρακτηριστικά  λέει ο Παπανούτσος:

«Οι άνθρωποι της εποχής μας φεύγουν, διαρκώς φεύγουν. Φεύγουν από ποιόν; Θα αποτολμήσω μια απάντηση. Από τον εαυτό τους. Όταν αυτός κάποτε τους προλαβαίνει, το βάζουν στα πόδια. Τρέχουν, για να μην τον συναντήσουν και αναγκαστούν να λογαριαστούν μαζί του, πράγμα φοβερά δυσάρεστο. Απόδειξη το γεγονός ότι αποστρέφονται την περισυλλογή, τον αργό ρυθμό ζωής, το διάλογο με αυτόν το σύντροφο που τους καταδιώκει»...

Το να ξέρεις τον εαυτό σου επιφέρει την « φώτιση», την «αυτογνωσία»..Ένα βήμα πιο κοντά στην «αυτοπραγμάτωση»!

Πολυτέλειες θα μου πείτε. Χαλεποί καιροί για πρίγκιπες....

Μυθαγωγία - Μυσταγωγία, σειρά αποσυμβολισμού της αχαίας Ελληνικής μυθολογίας

«H αναδρομική διείσδυση της ψυχανάλυσης στην παιδική ηλικία του ατόμου,  είναι ταυτόχρονα και αναδρομική διείσδυση στην παιδική ηλικία της ανθρωπότητας, στο πρωτόγονο και το μυθικό».                 

Kerényi

...Η Θεά Αθηνά γεννήθηκε ως ώριμη γυναίκα, όχι ως βρέφος, από το κεφάλι του πατέρα της, Δία. Για αυτό τον λόγο εκφράζει εκτός από την νόηση, την προσωποποίηση του πλήρως ισορροπημένου, ανθρώπου. Όχι μόνο της γυναικείας φύσης, αλλά και της αντρικής . 

Γεννιέται πάνοπλη συμβολίζοντας την νόηση ως το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου, υποδυκνείοντας ταυτόχρονα επίσης, πως εντός της υπάρχουν ισορροπημένες οι αρσενικές και οι θηλυκές πολικότητες. Η αρχική κατάσταση της ενότητος....

Δεν είναι μόνο η θεά του πολέμου, αλλά και της ειρήνης του πολιτισμού και της τέχνης... 

Η θεά της σοφίας φέρει στην ασπίδα της την εικόνα της Μέδουσας. Η Μέδουσα υπήρξε, αρχικά, μια από τους φύλακες ενός σπηλαίου της Γαίας, της οποίας ήταν εγγονή. Μέδουσα σημαίνει «βασίλισσα» ή «ερωμένη». Προστάτευε τον αμύητο από το να εισέλθει στα μυστήρια της θεάς..

...Η Μέδουσα συμβολίζει τις φοβίες τα πάθη και το σκοτεινό τμήμα του ασυνείδητου. Η Αθηνά φέρνει τη λογική και την συνείδηση, που είναι το ακριβώς το αντίθετο της παραλυτικής απραξίας της Μέδουσας (παραλύει όποιον την κοιτάξει). 

Εάν δεν αναπτύξουμε την λογική και την συνείδηση μας, δεν αναπτύξουμε δηλαδή αντιστάσεις (ασπίδα) στο παράλογο και στη κυριαρχία του ασυνείδητου και της ύλης έναντι της διάνοιας, τότε υποβιβαζόμαστε στην ζωώδη κατάσταση.

Ο συμβολισμός είναι προφανής, η δύναμη της νόησης έχει πάντα δύο όψεις...!

...Στην αυγή της ιστορίας των ανθρώπων, ο Προμηθέας και ο αδελφός του Επιμηθέας, εκφράζουν τη συμπληρωματικότητα. Εκείνος που προνοεί είναι ο ένας, ο απερίσκεπτος που μαθαίνει μετά από τα σφάλματά του είναι ο άλλος. 

Οι δύο τους βρίσκονται σε έναν ανταγωνισμό με τους θεούς και έχουν ένα διπλό καθήκον.

Τον αποχωρισμό του γένους των Ανθρώπων από τους Αθανάτους, και την ενδυνάμωση των Θνητών. Ο Προμηθέας κλέβει τη φωτιά από το Δία και τη δίνει στους ανθρώπους. Μαζί τους περνάμε από την θεογονία στους μύθους των ηρώων.

Στο μύθο του Προμηθέα τονίζεται η ατέλεια ως βασικό χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης. Η εφευρετικότητα - σκέψη όμως, αναπτύσσεται στην υπηρεσία του ελέγχου της πραγματικότητας, ως μέσο αντοχής στην ένταση και την καθυστέρηση των ικανοποιήσεων, ως αντίβαρο στην εγκατάλειψη της παντοδυναμίας και της άμεσης, μαγικής εκπλήρωσης αναγκών....

 

 

Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν....Ευρώ ή δραχμή;

Ευρώ ή δραχμή ;  Τα τινάζουμε όλα στον αέρακαι προχωράμε μόνοι ως σύγχρονοι δον Δον  Κιχώτες, πολεμώντας ανεμόμυλους;

Είναι ή δεν είναι βιώσιμο το χρέος και το μοντέλο που μας έχει επιβληθεί; Φυσικά και δεν είναι βιώσιμο το χρέος όπως επίσης  και το μοντέλο που έχει προταθεί για την οικονομία μας… Τα πράγματα όμως είναι εξαιρετικά  πιο σύνθετα από αυτές τις διαπιστώσεις….

Η αλήθεια επίσης είναι,   πως όλοι έχουμε κουραστεί πάρα πολύ, διότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ και αυτό είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ.... Το να ζητάμε όμως ρήξη με όλους και όλα,  και παγκόσμια απομόνωση  την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι  ακόμα πιο επικίνδυνο ….

Η Ελλάδα Γεωπολιτικά ΔΕΝ είναι ΕΛΒΕΤΙΑ ή Σουηδία όπως όλοι γνωρίζουμε. Σε αυτό θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας. Πέρα λοιπόν από τον κίνδυνο πολύ μεγαλύτερης ανθρωπιστικής κρίσης, υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι, που καθιστούν την αυτοαπομόνωση της Ελλάδος εξαιρετικά επικίνδυνη, καθώς την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν διαθέτουμε όπως φαίνεται καθόλου συμμάχους . 

Αντίθετα την συγκεκριμένη χρονική στιγμή το χρέος μας μεταβλήθηκε βάση των μνημονίων σε διακρατικό κατά 80 % και ΣΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ, και όχι ιδιωτικό συνεπώς εκτός και εάν δεν γίνουμε Βόρειος Κορέα, όποιος είναι στην εξουσία θα πρέπει να πληρώνει τα χρέη στο διηνεκές….

Πέρα από τα εγκληματικά λάθη της μεταπολίτευσης έγιναν πολλαπλάσια διαπραγματευτικά και πολιτικά λάθη τα τελευταία πέντε χρόνια των  μνημονίων. Πριν πέντε  χρόνια τους τινάζαμε όλους στον αέρα, τώρα έχουν λάβει τα μέτρα τους.. Ο παραγωγικός τομέας της ώρας μας ΔΕΝ έχει διαφοροποιηθεί ώστε αυτή η χώρα να παράγει πλούτο και θέσεις εργασίας αντίθετα δεν υπάρχει ‘σάλιο’ στην αγορά….

Κάθε κράτος που σέβεται την ιστορία, το παρόν μα κυρίως την ύπαρξη του στο μέλλον, οφείλει να εφαρμόζει Realpolitik , λαμβάνοντας υπόψη της όλες τις παραμέτρους, να συνάπτει συμμαχίες, και κυρίως και πρώτα από όλα να έχει ένα μακρόπνοο Εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό που δεν θα είναι ούτε δεξιό ούτε αριστερό, αλλά ΕΘΝΙΚΟ..

Και στον Πελοποννησιακό πόλεμο οι Μήλιοι επιθυμούσαν την αξιοπρέπεια τους, αυτή όμως ερχόταν σε αντίθεση με την ισχύ των Αθηναίων. Ο διάλογος τον οποίο μας έχει διασώσει ο Θουκυδίδης είναι διαχρονικό παράδειγμα πολιτικού κυνισμού, του δίκαιου του ισχυρού έναντι του αδυνάτου. Σε κανένα πόλεμο στην ανθρώπινη ιστορία ο ηττημένος δεν μπόρεσε να επιβάλει τους όρους του στον νικητή. Εμείς είμαστε θύματα ενός οικονομικού πολέμου, και του παρασιτικού κομματικού αναξιοκρατικού μοντέλου που ακλουθήσαμε.

Ένα μοντέλο που βασίστηκε στην ελλιπή εκπαίδευση στην αποκοπή του Έλληνα από τις ρίζες του και την παράδοση, και στον κακώς εννοούμενο ευημερισμό. Πιθηκισμός και καμιά καινοτόμα δράση . Ωχ- αδελφισμός και άγιος ο Θεός. Η αξιοπρέπεια όπως και ο σεβασμός κερδίζεται δεν επιβάλλεται, πόσο μάλλον όταν είσαι ο επαίτης των Βρυξελλών. Το μόνο που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει ήταν να αναδιοργανώσουμε την παραγωγική δομή της χώρας, να δημιουργήσουμε συμμαχίες με τον Νότο και να αφήσουμε να βγάλουν το φίδι από την τρύπα άλλες ισχυρότερες από εμάς χώρες,  όπως η Ισπανία η οποία έχει εκλογές το Φθινόπωρο. …

Ο καλός στρατηγός επιλέγει που και πότε θα δώσει τις μάχες, δεν αφήνει στον αντίπαλο αυτό το πλεονέκτημα. Ακόμα και ένα η μάχη είναι σίγουρα χαμένη όπως στις Θερμοπύλες. Οι καταστάσεις αυτές είναι εξαιρετικά επικίνδυνες διότι είναι πρόσκαιρες για δημαγωγίες και οδηγούν σε επικίνδυνες και αντιδημοκρατικούς ατραπούς. Αναφέρει σχετικά ο Carl Jung:

"Όταν δημιουργούνται νέες καταστάσεις, απρόβλεπτες από τις παλιές συμβατικότητες, τότε, το ανθρώπινο όν που η ρουτίνα το είχε κρατήσει σε κατάσταση ασυνειδησίας, γεμίζει από πανικό, ακριβώς σαν ένα ζώο, και με αποτελέσματα το ίδιο απρόβλεπτα…. Tα λογικά επιχειρήματα συνοδεύονται από κάποια επιτυχία όσο η συναισθηματικότητα μιας δεδομένης κατάστασης δεν υπερβαίνει το κρίσιμο σημείο. Αν η συγκινησιακή «θερμοκρασία» ξεπεράσει αυτό το επίπεδο, η πιθανότητα της αποτελεσματικότητας της λογικής ελαττώνεται και τη θέση της παίρνει η προπαγάνδα και οι χιμαιρικές φαντασιώσεις. Αυτό σημαίνει πως εκλύεται ένα είδος συλλογικής καταληψίας που εξελίσσεται ραγδαία σε ψυχική επιδημία. Σε μια τέτοια κατάσταση αναδύονται στην επιφάνεια όλα τα αντικοινωνικά στοιχεία.."

Όσοι ασχολούμαστε με την αναζήτηση, οφείλουμε  πρώτα από όλα, να  μάθουμε να μαθαίνουμε, έτσι ώστε να σκεφτόμαστε δημιουργικά να αναπτύσσουμε το κριτικό πνεύμα ,  και να αναγνωρίζουμε τις πραγματικές μας ανάγκες,   οι οποίες  εκτός από υλικές είναι και πνευματικές. Άρα η  αναζήτηση αυτή,  οφείλει να οδηγεί  τον άνθρωπο στην επίτευξη της αυτοπραγμάτωση, μίας αυτοπραγμάτωσης μέσα και προς όφελος της κοινωνίας, ολόκληρης ….

Τώρα  όλοι διαμαρτύρονται για την μείωση του κατά κεφαλή του εισοδήματος, αλλά ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την επί χρόνια μείωση της ανά   κεφαλή  πνευματικής καλλιέργειας…. Στο όνομα ενός κατ’ επίφαση ευημερισμού,  ο λογαριασμός μετατιθόταν συνεχώς  στο μέλλον.

Στην Ελλάδα ειδικά,  το  μοντέλο του ευημερισμού    και του δανεισμού, βασίστηκε στην  καταστροφή  της εγχώριας   παραγωγής και βιομηχανίας, στον κρατισμό, στον κομματισμό, και στην  μετατροπή της οικονομίας σε μία οικονομία υπηρεσιών και εισαγωγών….

Σε παγκόσμιο επίπεδο  είναι προφανές πως βρισκόμαστε σε μία εποχή ανατροπών, αλλαγών  και διεργασιών αναζήτησης ενός νέου οικολογικού , ηθικού , πολιτικού, και οικονομικού μοντέλου. Ο Κομουνισμός κατέρρευσε. Είναι προφανές πως και ο Καπιταλισμός είναι υπό κατάρρευση.  Δεν είναι δυνατό μόνο το 6%  του παγκοσμίου πλούτου να αντιστοιχεί σε πραγματικό πλούτο  (χρήματα),  ενώ το υπόλοιπο 94 % σε άυλο  πλούτο . Δεν είναι δυνατό  να έχουμε μία παγκόσμια οικονομία  όπου το 1/3 να έχει ένα πολύ καλό επίπεδο διαβίωσης και το υπόλοιπο  2/3 να στερείται βασικών  αγαθών. Δεν είναι δυνατόν το 1% να διοικεί το 99%....

Ιστορικά αν ερευνήσουμε το θέμα,  σε κάθε μεταίχμιο νέου αιώνα  όπως αυτή η στιγμή που διανύουμε, πάντα υπάρχουν μεταβολές, ανακατατάξεις, πόλεμοι επαναστάσεις, διότι αλλάζουν οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους, άρα και  τα μοντέλα που διαχειρίζονται αυτές τις ανάγκες.  Τα μοντέλα αυτά έχουν δομηθεί σε συμφέροντα,  τα οποία φυσικά δεν θέλουν να απολέσουν την εξουσία τους.  Για αυτό προκύπτουν σκληρές  συγκρούσεις. Για να βρεθούν οι νέοι τρόποι χρειάζεται  τουλάχιστον μία 20ετία…

Ζούμε  λοιπόν στην εποχή της αναμονής, της αναμονής του νέου που θα προκύψει από τα ερείπια του χθες. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις υπάρχουν μόνο σωστές ή λάθος επιλογές. Και η ωριμότητα του συνόλου των ανθρώπων  καθορίζει τις επιλογές…..

Αυτή την στιγμή  ο κραδασμός που εκπέμπει η ανθρωπότητα και ο πλανήτης  είναι εξαιρετικά χαμηλός και οξύς, είναι δύσκολο να συνεχίσουμε  σε μία τέτοια κατάσταση, πρέπει να ανέλθουμε…..

Όσον αφορά την Ελλάδα,  η χώρα ΔΕΝ έχει το κατάλληλο  πολιτικό προσωπικό και μία ώριμη κοινωνική συμμαχία ώστε να αντεπεξέλθει σε τόσο ρηξικέλευθες ρήξεις με όλους και με όλα… Αυτό προϋποθέτει την δύναμη και την θέληση,  να ξεπεράσουμε Εθνικούς  μύθους και στερεότυπα που λειτούργησαν ως βαρίδια για μία πιο δημιουργική και καινοτόμα  κοινωνία,  τις τελευταίες δεκαετίες …

Όταν ανακτήσουμε την Εθνική μας και παραγωγική ανεξαρτησία, αλλά και κουλτούρα, η οποία θα νικήσει την Κουλτούρα του ‘τίποτα’,  η οποία βασίζεται στην εξευγενισμένη εικόνα του αρχαίου προχθές, ίσως τότε έχουμε ελπίδα. Έως τότε οι δημαγωγοί και το συναίσθημα θα μας παρασύρει μονίμως  σε γκρεμούς, την ευθύνη  πάντα σε  τρίτους που απεργάζονται το εξαιρετικό αρχαίο μας D.N.A….

Κατά τα χρόνια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, το ψέμα με την μεγαλύτερη πέραση στον γερμανικό λαό ήταν το σύνθημα:  "Ο αγώνας του πεπρωμένου για τον Γερμανικό λαό" (Der Schicksalkampf des deutschen Volkes).  

Αυτό το σύνθημα έθρεψε τριπλά την αυτό-εξαπάτηση του Γερμανικού λαού. Πρώτον, υπαινισσόταν ότι ο πόλεμος αυτός δεν ήταν κοινός πόλεμος, δεύτερον, ότι τον είχε ξεκινήσει το πεπρωμένο και όχι η Γερμανία,  και τρίτον, ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για τους Γερμανούς, που έπρεπε είτε να αφανίσουν τους εχθρούς τους είτε να αφανιστούν ...!!