Η μεγάλη μητέρα, θεά των όφεων.

Η μητριαρχική μεγάλη μητέρα, η Θεά των όφεων, η Γαία (Γη), µε το πληθωρικό στήθος, αιώνια και αναλλοίωτη, οικουμενική,  τροφός όλων των όντων. Στολισμένη η Θεά των όφεων με πολύχρωμη φούστα κατ' αντιστοιχία της ποικιλομορφίας της φύσεως, κρατώντας στα χέρια της, τους χθόνιους όφεις οι οποίοι συμβολίζουν την αναγέννηση της φύσεως, αλλά και τους φύλακες των μυστικών της. Ταξιδεύει ανά τους αιώνες, με τις ιερές της μέλισσες οι οποίες συμβολίζουν το νέκταρ της ζωής, ενώ από τα φουσκωμένα στήθη της ρέει γάλα και μέλι… Σύμβολα της τα κέρατα,  η περιστέρα, οι λέοντες, οι  παπαρούνες, οι ελιές,  τα στάχυα, τα φίδια και οι διπλοί πέλεκυς.

Συν το χρόνω, η κληρονομία της πέρασε στην Θεά Δήμητρα, αλλά και στις υπόλοιπες θεές του Ολύμπιου πάνθεου, την Άρτεμη, την Αθηνά. Προεξέχουσα, η Δήμητρα (Γη-Μήτηρ) εμφανίζεται ως μητέρα με κόρη την Περσεφόνη. Θεά της Φύσης, της γεωργίας, της γονιμότητας και της κυκλικής αναγέννησης, η οποία δίδαξε τα μυστήρια του θανάτου, και της αναγέννησης. Η Δήμητρα ήταν ο νόμος της ζωογόνου ιδιότητας της ύλης της Γης, αλλά και της πνευματικής καλλιέργειας, αφού ο άνθρωπος έχει ανάγκη την πνευματική του φύση, για να αποδώσει σε φυσικό πεδίο το παραγωγικό του έργο.

Η Θεά Μητέρα, η Μεγάλη Θεά δεν είναι άλλη από την «κοσμική ψυχή», από την οποία εκπορεύονται οι ατομικές ψυχές. Λατρεύεται με πολλές όψεις, και είναι γνωστή με αμέτρητα ονόματα. Είναι το θηλυκό Αρχέτυπο, η πηγή κάθε ζωής. Είναι η Βασίλισσα του Ουρανού, αυτή που κρατάει τα κλειδιά της γονιμότητας,  των πυλών της γέννησης και του θανάτου. Μία δύναμη  που ενυπάρχει και γονιμοποιεί  όλη την δημιουργία.

Ως «μητέρα του Θεού» και «Θεοτόκος» ενσωμάτωσε τα στοιχεία όλων των θηλυκών θεοτήτων που επί χιλιετίες συντηρούσαν τους επαναλαμβανόμενους εποχικούς κύκλους θανάτου και αναγέννησης. Ως «Κουροτρόφος» Μητρική Θεά κρατά στην αγκαλιά της το Θείο Βρέφος και γίνεται το αρχέτυπο της Χριστιανικής Παρθένας. Ήδη πριν από τον 6ο μ.χ αιώνα, αποδόθηκαν στη Μαρία χαρακτηριστικά όπως η αειπαρθενία, η οποία ήδη ίσχυε για την Αθηνά και την Άρτεμη, και η θέση της «βασίλισσας του ουρανού», και της «μεσολαβήτριας» υπέρ της ανθρωπότητας, όπως συνέβαινε επίσης και με την ευρέως διαδεδομένη λατρεία της Ίσιδος.

(Αφορμής δοθείσης της χθεσινής παράστασης του ΕΥΡΙΠΙΔΗ "ΚΡΗΤΕΣ", που παρακολούθησα στο Θέατρο Χυτήριο, μετά από πρόσκληση του φίλου Παρμενίδη Μπουσίου, τον οποίο και ευχαριστώ ιδιαίτερα, όπως και όλη την ομάδα Τέχνης & Χορού ΑΤΡΑΠΟΣ. Οι φωτογραφίες από τον  Σωτήρη Παπαδήμα).