Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Μπρός γκρεμός και πίσω ρέμα....!!!




Φιλοσοφία και αυτογνωσία δεν σημαίνει αποστασιοποίηση  από τα πολιτικά δρώμενα,  το αντίθετο συμβαίνει, καθώς ο άνθρωπος είναι κοινωνικό Ον, συνεπώς οι δράσεις του οφείλουν να υπηρετούν το σύνολο. Δεν  μπορούμε να ευημερούμε την στιγμή που το περιβάλλον μας νοσεί. 

Διαβάζω απόψεις πολύ επιδερμικές σε πολλούς γνωστούς και φίλους.  Όσοι παρακολουθούν τις σκέψεις μου ίσως θυμούνται πως το 2010 ήμουν υπέρ της εξόδου της Ελλάδος από την Νομισματική ένωση. Και αυτό διότι τότε όλοι στο Ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν απροετοίμαστοι για μία τέτοια δυναμική και απερίσκεπτη  ενέργεια,  την στιγμή μάλιστα που το χρέος ακόμη ήταν στο συντριπτικό μέρος του ιδιωτικό και υπό το  Ελληνικό δίκαιο, πράγμα που σημαίνει πολύ απλά,  πως οι επενδυτές έχαναν τα χρήματα τους… 

Στο μεσοδιάστημα η χώρα θα είχε (λέμε τώρα) την δυνατότητα  - μέσα από εξαιρετικές δυσκολίες φυσικά -, να αναδιοργανώσει το παραγωγικό της μοντέλο  αλλά και το παρακμιακό, παρασιτικό, κομματοκρατικό ΠΟΛΙΤΙΚΟ της σύστημα….


Σήμερα μετά από δύο μνημόνια το 80 % του χρέους είναι ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟ και στο Αγγλικό δίκαιο, πράγμα που σημαίνει,  πως ότι και να γίνει το χρέος δεν διαγράφεται, θα χρωστάμε στην Γερμανία, την Ολλανδία, κ.λ.π, και θα μπορούν να αξιώσουν μέσω του Διεθνούς δικαίου περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού δημοσίου (εκτός και εάν γίνουμε Βόρειος Κορέα),  όπως κάποιοι  στην Ελλάδα πρότειναν για το ίδρυμα Γκαίτε στην Αθήνα.. . Το παραγωγικό σύστημα είναι στα ίδια χάλια, οι οικονομικοί δείκτες η ανεργία και οι επενδύσεις σε χειρότερη μοίρα….

Η γεωπολιτική κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη,  εάν δε σε αυτή συνυπολογίσουμε τις πρόσφατες εκλογές και τα αποτελέσματα της Τουρκίας, και την πάγια τακτική της Τουρκίας να εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα, τότε οι οιωνοί κάθε άλλο παρά καλοί δεν είναι…

Οι μαθητευόμενοι μάγοι, με τις δημαγωγίες, τις «δημιουργικές ασάφειες» (sic) με τον κρατισμό που ευαγγελίζονται,  δείχνουν να έχουν ξεμείνει σε εποχές που πέρασαν ανεπιτρεπτή στις περιόδους μίας άλλης εποχής.

Λύσεις δεν υπάρχουν, όταν χάνεις ένα πόλεμο έστω και οικονομικό,  είσαι υποχρεωμένος να αποδεχτείς τους όρους που επιβάλλει η αδυναμία σου, σε αντίθεση με τον νικητή  (βλέπε Αθηναίους – Μηλίους)  που επιβάλει ότι του επιτρέπει η ισχύς του.  Στην πολιτική αυτό λέγεται Realpolitik.

Όσοι δε το παίζουν Λεωνίδες, δεν έχουν ιδέα από την κοινωνία που γέννησε τον Σπαρτιάτη οπλίτη.  Στην καλύτερη περίπτωση έχουν δει την ταινία 300 με τα δερμάτινα βρακάκια, τρώγοντας ποπ κόρν και πίνοντας coca cola….!!!


Το χρέος δεν είναι βιώσιμο, το πρόγραμμα των πιστωτών ΔΕΝ είναι προς όφελος της Ελλάδος αλλά προς ικανοποίηση των συμφερόντων τους - απολύτως λογικό-!. ΔΕΝ έχουμε συμμάχους,  συνεπώς το μόνο που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν να αναμένουμε την στιγμή που μία άλλη σοβαρή χώρα - -- βλέπε Ισπανία/Iταλία -, θα έμπαιναν  στο παιχνίδι του χρέους, και τότε ίσως είχαμε  πιθανότητες επιτυχίας  των διαπραγματευτικών μας στόχων.

Όσον αφορά αυτούς που είναι αφελής και πιστεύουν πως μία Τρίτη χώρα εκτός Ευρώ και Ν.Α.Τ.Ο.,  θα μας σώσει,  δεν έχουν ιδέα από γεωπολιτική. Ο κόσμος μετά τον πρώτο και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, έχει μοιραστεί σε σφαίρες επιρροής των μεγάλων δυνάμεων και αυτό το STATUS QUO δεν αλλάζει, για τα συμφέροντα της Ελλάδας, καθώς διακυβεύονται πολύ μεγαλύτερα και σοβαρότερα συμφέροντα….!

Και μετά ξυπνήσαμε,  οι τσάμπα μάγγες....!



2 σχόλια:

Atmaram είπε...

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Άλλά δεν εβάσταξε!.

Το πρόβλημα είμαστε εμείς ως άτομα και ως λαός και οχι τόσο οι εξωτερικές συνθήκες.
Ουδέποτε θα βρεθούν ιδανικκές συνθήκες είτε για την προσωπική εσωτερική είτε για την εξωτερική κοινωνική ή εθνική επανάσταση και αλλαγή. Όλα εξαρτώνται από την δική μας ωριμότητα και την ανάγκη μας να αλλάξουμε τρόπο ζωής και αντίληψης.

Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία παρά μόνο η δική μας ακλόνητη πίστη και δύναμη να πεθάνουμε για αυτό που πιστεύουμε

Atmaram είπε...

Σχετικά με τις εξωτερικές συνθήκες και το γενικότερο κάδρο της παγκόσμιας κατάστασης.

Βαδίζουμε ολοταχώς προς τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ο οποίος θα είναι ατομικός και θα πληγούν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, η Αμερική. Και αυτό είναι αναπόφευκτο. Δεν υπάρχει διέξοδος από αυτή την καταστοφή όπως δεν μπορούμε να αποφύγουμε το φυσικό θάνατο άπαξ και γεννηθήκαμε. Κατα πάσα πιθανότητα θα συμβεί γύρω στο 2030.
Οποιαδήποτε ιδέα αλλαγής στα κράτη και τις κοινωνίες προς το καλύτερο είναι μια αυταπάτη αφού η πλειοψηφία κινείται ολοταχώς προς την αποχαύνωση και την αχαλίνωτη ικανοποίηση των αισθήσεων.

Το θέμα λοιπόν που τίθεται πάντοτε είναι όχι το πότε θα πεθάνει κανείς αλλά το πως ζει και πως πεθαίνει.