Το μεγάλο ταξίδι της μύησης

Μετά από ένα  μεγάλο και επίπονο ταξίδι έφτασα επιτέλους  στην  Ηλιούπολη της Αιγύπτου. Ο δάσκαλος μου είχε δώσει συστατικές επιστολές  ώστε να γίνω δεκτός από τους Αιγυπτίους ιερείς και τον αρχιερέα τους  το Έλληνα σοφό στην αρχαία χώρα του «Κέμ», που εμείς αποκαλούμε Αίγυπτο  λόγω του ότι βρίσκεται υπό του Αιγαίου.

Μου είχε επίσης επιστήσει την προσοχή, πως θα πρέπει να θεωρήσω το χρονικό διάστημα και τις δυσκολίες που θα προκύψουν  κατά την διάρκεια του ταξιδιού, ως μία προκαταρκτική και καθαρτική «μυητική»  προπαίδευση, ώστε να είμαι έτοιμος για την συνάντηση μου με τον Έλληνα σοφό, του οποίου το όνομα δεν θα σας αποκαλύψω. 

Το νέο μυητικό όνομα  που  είχε αποκτήσει ο άνθρωπος που θα έβλεπα, το είχε λάβει μετά από σειρά δοκιμασιών και μυήσεων, πολύ πριν καν γνωρίσει τον δικό μου δάσκαλο, ως μαθητή του. Οι Αιγύπτιοι πιστεύουν πως το όνομα φέρει εντός του «μαγικές δυνάμεις», για αυτό και γίνονται ειδικές επικλήσεις στους Θεούς τους, με ονόματα τα οποία είναι γνωστά μόνο τους ανώτερους  ιερείς τους. 

Συνήθως τα ονόματα αυτά είναι αρχικά δηλωτικά Γράμματα  ή αριθμοί,  που κρύβουν εντός τους αλήθειες και ιδιότητες. Το όνομα για τους Αιγυπτίους δεν νοείται απλώς ως δηλωτικό της γνώσης ενός προσώπου, εφόσον αυτό  αντιπροσωπεύει όλες τις ιδιότητες και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά ενός προσώπου, αλλά και της σύνδεση του με  τη «ζώσα ενέργεια»,  το «ΚΑ» . Η φράση «σε ξέρω, γιατί γνωρίζω το όνομα σου»,  αναφέρεται ανάμεσα στους «αδελφούς» του  Έλληνα σοφού που είχα έρθει να επισκεφθώ.  Η  γνώση και κατοχή των «μυστικών ονομάτων» είτε ανθρώπων όταν αυτοί έχουν λάβει τέτοια  (και από όσο ξέρω είναι λίγοι) είτε Θεοτήτων , από τον μάγο ή τον ιερουργό εξασφαλίζει τον έλεγχο των υπάρξεων αυτών. 

Για τους Αιγυπτίους είναι  τόση η δύναμη του ονόματος, που πιστεύουν πως η  σκόπιμη διαγραφή του ονόματος από το μνημείο, ταφικό ή θρησκευτικό, οδηγεί στην «καταδίκη σε λήθη» του ιδιοκτήτη του μνημείου. Χωρίς το όνομα του ο νεκρός δεν μπορεί να αναγνωριστεί στη διαδικασία της ψυχοστασίας και να επιβιώσει στο «Ντουάτ».

Για τους Αιγυπτίους τα ιερογλυφικά  είναι δείγμα μιας ιερής γλώσσας που μεταφέρει μία  μυστική γνώση σε συμβολική μορφή, και  περιγράφει τις έννοιες πίσω από τα φυσικά αντικείμενα . Έλεγαν πως πριν οι άνθρωποι μάθουν γράμματα, οι  Θεοί  τους ήταν γνωστοί  μέσα από τα ιερογλυφικά. Τι άλλο εξάλλου έλεγαν είναι οι Ουρανοί, η Γη, και κάθε ζωντανό πλάσμα, παρά ιερογλυφικά και εμβλήματα της Δόξας της φύσης. Τα ιερογλυφικά  είναι «επιστήμη και σοφία»,  επίγεια έκφανση της αληθινής σοφίας που υπάρχει στην περιοχή  των Θεών, για αυτό και είναι  η ιερότερη μορφή γραφής και συμβολικής απεικόνισης, ώστε να αποκλείονται οι αδαής. 

Ο άνθρωπος πρώτα συνέλαβε τις σημασίες με το νου, την ψυχή και τις αισθήσεις, και κατόπιν αναζήτησε έναν τρόπο για να τις εκφράσει στον υλικό κόσμο. Έτσι άρχισαν να δημιουργούνται τα γράμματα  και οι  γραφές. Τα απλά γράμματα είναι μια σύμβαση μεταξύ των ανθρώπων, σύμβαση απαραίτητη όμως για να εκφραστούν βασικές και κοινές  σημασίες.

 Τα γράμματα τα έμαθε στους Αιγυπτίους ο Θεός των γραμμάτων Θεύθ (ο δικός μας Ερμής). Αυτά τα γράμματα όμως σε αντίθεση με τα ιερογλυφικά οι ιερείς των απόκρυφων λένε πως  προκαλούν  λήθη στις ψυχές όσων των μαθαίνουν, εφόσον οι ίδιοι δε θα φροντίζουν για την άσκηση της μνήμης τους, μια και, αποκτώντας εμπιστοσύνη στη γραφή, θα φέρνουν τα πράγματα στο μυαλό τους όχι από μόνοι τους, από μέσα τους, αλλά από έξω, διαμέσου ξένων σημείων.

Τα γράμματα λοιπόν για τους ιερείς των αποκρύφων δεν είναι  το  φάρμακο της μνήμης, αλλά της υπενθύμισης. Έτσι παρέχει στους ανθρώπους  μια φαινομενική σοφία, όχι όμως και την αλήθεια. Γιατί, με την τέχνη των γραμμάτων  θα ακούσουν πολλά χωρίς να τα διδαχθούν, και, επομένως, θα πιστέψουν ότι ξέρουν πολλά, ενώ στην πραγματικότητα, στις περισσότερες περιπτώσεις θα στερούνται της γνώσης και θα είναι δύσκολο να τους συναναστρέφεται κανείς, αφού, αντί σοφοί, θα έχουν γίνει δοκησίσοφοι. [Πλάτων Φαίδρος]

«Όταν το μυαλό γνωρίζει, το λέμε γνώση. Όταν η καρδιά γνωρίζει, το λέμε αγάπη. Και όταν η ύπαρξη γνωρίζει, το λέμε  Θεϊκή ενατένιση»,  [ παράφραση – διαλογισμός αντί για θεϊκή ενατένιση - Osho], ήταν από τα πρώτα λόγια που μου είπε ο σοφός Έλληνας αρχιερέας, όταν μετά από πολλές σωματικές και πνευματικές δοκιμασίες που πέρασα μέσα στα άδυτα των Αιγυπτιακών ναών, με παρουσίασαν επιτέλους μπροστά του. 

Κάποτε μου αποκάλυψε, πριν πολλά χρόνια  όταν οι άνθρωποι ακόμα δεν είχαν διαβρωθεί  ολοκληρωτικά  από την κάθοδο στην ύλη, μπορούσαν να βλέπουν  χρώματα,  υπάρξεις αόρατες για τους ανθρώπους σήμερα αλλά και φυσικούς οργανισμούς ,  όπως πραγματικά είναι με τα χρώματα της ενεργειακής αύρας να τα περιβάλλουν. Η ικανότητα αυτή ατόνησε σταδιακά και  υπάρχουν πολλοί λίγοι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν , να βλέπουν ενορατικά.

 Ό άνθρωπος αισθάνεται αποκομμένος από το σύμπαν επειδή νομίζει πως δεν αποτελεί πια μέρος της φύσης, και επειδή χάθηκε, από την μία, ή συμβολική σημασία των φυσικών φαινομένων και, από την άλλη, ή συναισθηματική «ασυνείδητη ταύτιση» με αυτά. Ή βροντή έπαψε να είναι ή οργισμένη φωνή κάποιου Θεού και ή αστραπή το εκδικητικό βέλος τού. Κανένα ποτάμι δεν κατοικείται από πνεύματα, κανένα δέντρο δεν συμβολίζει την αρχή της ζωής τού ανθρώπου, κανένα φίδι δεν είναι ενσαρκώσει της σοφίας καίω καμία βουνίσια σπηλιά δεν είναι το καταφύγιο κάποιου μεγάλου δαίμονα. Οι πέτρες, τα φυτά, τα ζώα δεν μιλούν πια στον άνθρωπο, ούτε και εκείνος σε αυτά, αφού είναι σίγουρος ότι δεν θα τον ακούσουν. Ή επαφή με τη φύση χάθηκε, το ίδιο και ή βαθειά συναισθηματική ενέργεια με την οποία τον εμπλούτιζε η συμβολική σχέση μαζί της. [Carl Gustav Jung ]

Η ζωή  του ανθρώπου μου είπε, έχει έναν «εμφανή» και ένα «αφανή» σκοπό, ένα «εσωτερικό» και έναν «εξωτερικό». Ο «αφανής-  εσωτερικός»  αφορά  λίγους παρότι είναι πρωταρχικός και σχετίζεται με τον πυρήνα της  Ύπαρξης μας. Ο  «εμφανής – εξωτερικός»,  αφορά στη δράση, είναι δευτερεύων και κοινός για όλους . Ο «εσωτερικός» σκοπός του ανθρώπου είναι να «αφυπνιστεί», να συνδεθεί με το Θεϊκό του λίκνο και την πραγματική του πατρίδα. Ο «εσωτερικός» αυτός σκοπός,  είναι δώρο Θεϊκό, και αποτελεί  τμήμα ομοούσιο του κοσμικού σχεδίου της εξέλιξης του σύμπαντος. Ο «εξωτερικός» σκοπός αφορά  την καθημερινότητα, τα ένστικτα , τα πάθη, την απόκτηση αναγκαίων υλικών αλλά και περιττών αγαθών, όνειρα,  επιδιώξεις, απόκτηση εξουσίας κ.λ.π. 

Το να βρούμε και να ζούμε σε ευθυγράμμιση με τον «εσωτερικό σκοπό» μας  αποτελεί το θεμέλιο για να εκπληρώσουμε τον «εξωτερικό μας» σκοπό. Αν κάποιος καταφέρει να βρει την  ισορροπία ανάμεσα   στον «εσωτερικό» και τον «εξωτερικό» σκοπό, θα φτάσει κοντά στην κατάκτηση της  αληθινής ευτυχίας.

Η μεγαλύτερη δυσκολία του ανθρώπου είναι να δαμάσει τον ίδιο του τον εαυτό και τα πάθη του. Σκοπός του ανθρώπου που έχει μπει στη μυητική οδό, στην οδό των μυστηρίων και της πνευματικής αναγέννησης είναι να σμιλεύσει ηθικά τον εαυτό του ώστε να καταστεί χρήσιμος τόσο στον εαυτό του και το στενό οικογενειακό του περιβάλλον, όσο και στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.  Κόσμημα για μια πολιτεία είναι η ευανδρία, για το σώμα το κάλλος, για την ψυχή η σοφία, για την πράξη η αρετή, και για τον λόγο η αλήθεια. Τα αντίθετα αυτών είναι ακοσμία.  [Γοργίας, Ἑλένης Ἐγκώμιον]

Τα άστρα κυβερνούν τους ανθρώπους, ενώ οι σοφοί κυβερνούν τα άστρα λέει ένα πολύ παλιό ρητό. Σοφός είναι εκείνος που δε θέλει να κυριαρχεί πάνω στους λιγότερο φωτισμένους ανθρώπους, αλλά που παλεύει να καταστήσει αυτούς εξ ίσου ή και περισσότερο σοφούς. Η αυξημένη εσωτερική εργασία, συνεπάγεται αυξημένη εξωτερική ευθύνη. Η Γνώση έρχεται καθώς το άτομο ολοκληρώνεται μέσα στο περιβάλλον του.  [Αλίκη Μπέιλη]

Ο άνθρωπος πρέπει να λαξεύσει τον ακατέργαστο λίθο των παθών του, όπως η φιλοδοξία, η απληστία και η τάση κυριαρχίας με οποιοδήποτε τρόπο απέναντι στους συνανθρώπους μας. Όπως ο γλύπτης που επιθυμεί να δημιουργήσει ένα ωραίο άγαλμα: αφαιρεί, ξύνει λειαίνει, καθαρίζει, μέχρι να φανεί πάνω στο άγαλμα ένα όμορφο πρόσωπο, έτσι και εσύ όπως αυτός, αφαίρεσε το περιττό, ίσιωσε το στρεβλό, φώτισε ό,τι σκοτεινό και μην παύεις να 'λαξεύεις' το δικό σου άγαλμα έως ότου αστράψει πάνω του η θεϊκή λάμψη της αρετής. [Πλωτίνου Εννεάδες]

Ο άνθρωπος πρέπει να είναι ευχαριστημένος με αυτά που έχει και να τα απολαμβάνει, αντί να επιζητά διαρκώς περισσότερα υλικά αγαθά, αφού έτσι δημιουργείται η αίσθηση του ανικανοποίητου. Αυτή η αίσθηση είναι που μας κάνει δυστυχισμένους. 

Στην πραγματικότητα, τρεις  είναι οι δολοφόνοι του ανθρώπου. Η  «αμάθεια», η «υποκρισία», και η «φιλοδοξία». Χειρότερη είναι η φιλοδοξία. Αυτή νικιέται πιο δύσκολα! Η φιλοδοξία για δόξα και πλούτη. Όταν ανάξιοι άνθρωποι καταλαμβάνουν τα αξιώματα ενός κράτους, το κράτος αυτό παρακμάζει. Τα αξιώματα από τίτλος τιμής μεταβάλλονται σε πόστα διαφθοράς. Οι έντιμοι και άξιοι άνθρωποι που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στο κοινωνικό σύνολο παύουν να διεκδικούν αυτά τα αξιώματα, αφού για να τα αποκτήσουν πρέπει να χρησιμοποιήσουν δόλια και άνομα μέσα. ΄Ετσι οι άνθρωποι υποδουλώνονται υλικά και πνευματικά,  καταλήγουν να είναι δυστυχισμένα όντα που δε μπορούν να εκπληρώσουν το πεπρωμένο τους. Και το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι να βρει τη «μυστική λέξη»,  που θα τον οδηγήσει στην ανακάλυψη της «αληθινής» του φύσης. [μυθιστόρημα 33]

Και η «αληθινή του φύση» είναι κρυμμένη από το πέπλο της ύλης. Και όμως η ύλη κρύβει τον αόρατο δεσμό που συνδέει τα πάντα. Τα πάντα αλληλοσυνδέονται, από την πέτρα έως την θάλασσα, από  το βουνό έως τους πλανήτες.  Όπως περιστρέφονται οι πλανήτες γύρω από τον ήλιο, έτσι και το υλικό σώμα του ανθρώπου περιστρέφεται γύρω από τον κεντρικό του ήλιο, την ψυχή. Το σώμα είναι δημιουργημένο από την πρωταρχική ουσία, την κοσμική σκόνη και τον αιθέρα στον οποίο κινούνται οι πλανήτες που είναι επίσης κοσμική σκόνη. Η ψυχή είναι η φωτιά – ήλιος, ενώ η σάρκα είναι συγγενής με τη γη. Μετά το θάνατο του φυσικού σώματος το καθετί επιστρέφει στην πηγή του.

Μια αόρατη δύναμη οδηγεί το σώμα σου, όπως ακριβώς μια αόρατη δύναμη οδηγεί τον κόσμο. Να θυμάσαι ότι δεν είσαι θνητός, μόνο το σώμα σου είναι θνητό. Αυτό που είναι ζωντανό δεν είναι το σώμα σου, αλλά το πνεύμα που ζει μέσα στο σώμα σου. Το σώμα μας είναι το γήινο σκάφος μας, και το πιο σημαντικό γεγονός για την ύπαρξη μας. Είναι το πιο πολύτιμο συμπαντικό δώρο που μας έχει δοθεί, καθώς είναι ο υποδοχέας και η βάση της ψυχής και του Πνεύματος, στοιχεία τα οποία ζωοποιούν αρμονικά το σώμα μας, κατά την διάρκεια της γήινης ζωής μας. Είσαι πνεύμα που σου δόθηκε ένα σώμα, και σώμα στο οποίο δόθηκε ένα πνεύμα.

Μόνο με το γνωστό δεν μπορούμε να συλλάβουμε το άγνωστο, και με το μέρος δεν μπορούμε να γνωρίσουμε πραγματικά το «Όλον».  Υπάρχει όμως ένας οδηγός στην αναζήτηση. Πριν το κατανοήσεις αυτό, μην αναζητήσεις γιατί  θα χάσεις. Και αυτό γιατί ότι  αναζητάς βρίσκεται μέσα σου. Μπορεί να βρεθεί μόνο όταν σταματήσει κάθε εξωτερική αναζήτηση.

Λέγεται πως ο πρώτος μεγάλος δάσκαλος  ο ίδιος Θεύθ, βρισκόταν στο δάσος των Αντέπ,  όταν ο μαθητής του ο Τατ, τον ρώτησε αν είχε κρατήσει κάποια μυστικά που δεν του είχε  αποκαλύψει. Ο Θεύθ, άνοιξε την παλάμη του και αποκάλυψε μέσα σε αυτή ένα μόνο φύλο. Έκλεισε στην συνέχεια την παλάμη του, και με το ίδιο χέρι αυτό της καρδιάς του έδειξε τα χιλιάδες φύλλα πάνω στα δέντρα….!! 

Αν κοιτάτε χωρίς να βλέπετε, ή αν ακούτε χωρίς να ακούτε, ή καταλαβαίνετε χωρίς να κατανοείτε, ο λόγος μου είναι μάταιος. Λάβε υπ’ όψιν Ω, νεόφυτε, αυτή την Αλήθεια: 

«Δεν υπάρχει τίποτα κρυμμένο που να μην μπορεί να ανακαλυφθεί. Αν η καρδιά επιθυμεί και η θέληση επιμένει, κι αν ο ερευνητής είναι ακούραστος και θαρραλέος. Γνώρισε τον εαυτό σου και θα γνωρίσεις το σύμπαν και τον Θεό, γι’ αυτό, ψάξε και θα ανακαλύψεις. Κόπιασε σκληρά, γι’ αυτά τα πράγματα, δούλεψε τα με επιμέλεια. Πρέπει να τ’ αγαπήσεις! Γιατί αυτά θα σε βάλουν στο δρόμο της θείας Αρετής, αλλά, πριν πλησιάσεις μια αποστολή, αποφάσισε να την εκπληρώσεις».

Απόφυγε να γράψεις σε πάπυρο αυτά που θα σου αποκαλύψω. Όσοι γνωρίζουν δε μιλούν. Όσοι μιλούν δε γνωρίζουν.  Αν παρόλα αυτά αργότερα αποφασίσεις να γράψεις, κάτι για τους μαθητές σου,  γράψε κάτι που αξίζει να διαβαστεί, ή κάνε κάτι που αξίζει να γραφτεί! [ Benjamin Franklin] 

Ο κόσμος είναι θείος, είναι επομένως καλός και είναι ενιαίος. Είναι ζώσα και έμψυχη  οντότητα με νοημοσύνη, που διαρκώς αυξάνεται, αποτελώντας τμήμα της Θεότητας, αυτούσια και ακατάλυτη. Ο υλικός και ο πνευματικός κόσμος απέρρευσε και ανελίχθηκε με βάση προαιώνιο σχέδιο. Τίποτα στο σύμπαν δεν γίνεται τυχαία, και τίποτα δεν χάνεται τα πάντα μετασχηματίζονται. Κάθε γεγονός και κάθε πράγμα παράγεται από κάποιαν αιτία και έχει ένα αποτέλεσμα, που μπορεί να χρησιμεύσει σαν αιτία παραγωγής άλλου αποτελέσματος. Πάντα οι συνέπειες είναι ανάλογες με τα πεπραγμένα. 

Κάθε πράξη γίνεται αιτία και κάθε αιτία βάζει σε κίνηση τα αποτελέσματα, τα οποία πάλι γίνονται άλλη αιτία, μέχρι ο κύκλος να ολοκληρωθεί και να αποκατασταθεί η ισορροπία. Έτσι, ο άνθρωπος με τις σκέψεις του, τα λόγια του και τις πράξεις του, τη δράση ή την αδράνειά του, κατά κάποιο βαθμό επιδρά και μεταβάλλει τη ροή του όλου Σύμπαντος και όσων υπάρχουν μέσα σ’ αυτό. Γι’ αυτό υπάρχει ατομική ευθύνη, που κανείς δεν μπορεί να αποφύγει, για τις αλυσωτές αντιδράσεις της αιτιότητας, που προκαλεί.

Ο Θείος Νόμος διαχέεται στο Σύμπαν και ισχύει για όλη τη δημιουργία. Όσοι τον κατανοούν επιδιώκουν την τελείωσή τους και πετυχαίνουν την άφθαρτη ζωή. Όσοι τον αγνοούν ή τον παραμελούν, ενεργούν με τον κίνδυνο της καταστροφής και τιμωρίας τους.

Όπως επάνω έτσι και κάτω, από τον μακρόκοσμο, έως τον μικρόκοσμο, ισχύει ο νόμος της αναλογίας. Ο νους μας  έχει την ιδιότητα να μας συνδέει με το σύμπαν, και  με τον «Συμπαντικό Νου», αφού είμαστε ένα με το σύμπαν, και ο  ανθρώπινος νους είναι μέρος της κοσμικής συνείδησης. Για αυτό και ο νους και οι σκέψεις μπορούν να ταξιδέψουν μέρη  μακρινά δίχως την παρουσία του φυσικού σώματος. Η βίωση της ζωντανής παρουσίας είναι η συνειδητότητα, η έννοια τού ότι υπάρχουμε. Το φυσικό μας σώμα που φθείρεται, έχει να κάνει με τους νόμους του σύμπαντος, της. 

Κάθε κύτταρο τού σώματός σου είναι ένας ζωντανός οργανισμός και το κάθε κύτταρο αναπνέει.  Το πρωί αφού εξαγνιστείς, κάθισε κάτω από τον ανατέλλοντα ήλιο και νιώσε όχι μόνο ότι σε αγγίζουν οι ακτίνες τού ήλιου, αλλά και ότι μπαίνουν μέσα σου και περνούν μέσα από σένα, ώστε να  πλημμυρίσεις από το ζωογόνο φως του.   Απήγγειλε αυτά τα λόγια :

«Ήλιε Απόλλων Ρα, δίδαξε με πώς να εμπιστεύομαι τη καρδιά μου, το μυαλό μου, τη διαίσθηση μουΔίδαξε με πώς να εμπιστεύομαι όλα τα πράγματα, έτσι ώστε να εισέλθω στο ιερό μου κέντρο, να αγαπώ πέρα από τους φόβους μου, ώστε να ζω ισορροπημένα».! [Προσευχή των Ινδιάνων Λακότα]

Κάθε ένας από εμάς έχει μία προσωπική αποστολή κατά την διάρκεια της επίγειας ζωής του. Τόσο προσωπική, όσο και τα δαχτυλικά αποτυπώματα, στα χέρια μας. Ο  καλύτερος τρόπος για να ανακαλύψει κάθε ένας από εμάς αυτό που αγαπά, αλλά και τον τρόπο να το προσφέρει στους άλλους, είναι να εργάζεται σκληρά για αυτό, και να επιτρέπει στις ενέργειες του σύμπαντος να τον καθοδηγούν. [Oprah Winfrey]

Βρες την δική σου αποστολή, και βοήθησε και άλλους να την βρουν. Αυτά μόνο μου επέτρεψε ο δάσκαλος να αποκαλύψω και αυτά καταθέτω. Ελπίζω να βοηθήσουν όσους έχουν καθαρή και ταπεινή καρδιά, και βαδίζουν  στο δικό μας μονοπάτι…!