Η μουσική των σφαιρών (πλανητών) και η αρμονία του σύμπαντος σύμφωνα με την Πυθαγόρεια μυσταγωγία, και την Ν.Α.Σ.Α....

Πολλούς αιώνες πριν η ΝΑΣΑ αποδείξει την ύπαρξη την Μουσικής στο Σύμπαν, ο Πυθαγόρας ο Σάμιος,  φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης και μουσικός, είχε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο ευαισθησίας ώστε ν’ ακούει (όχι βέβαια με τα φυσικά αυτιά) τη μουσική των ουράνιων σφαιρών και 6 αιώνες π.Χ. από τον Κρότωνα της Ιταλίας αυτός και οι μαθητές του θεμελίωναν την θεωρία τους για τους αριθμούς. 

Οι πλανήτες καθώς περιστρέφονται – δίδασκε – παράγουν διάφορους μουσικούς ήχους, «αρμονία των σφαιρών», που δεν τους ακούμε: «Εστίν ουν η ουσία των πραγμάτων αρμονία και αριθμός σφαιρών στρεφομένων»!. Ο δε Πλάτων αργότερα, ονόμαζε την μουσική ως την ομορφιά του Σύμπαντος και υποστήριζε πως  : 

«η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή», ότι «η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας. Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα».

Τον 7ο π.Χ. αιώνα, λέγεται πως  ο ποιητής Τέρπανδρος, πρόσθεσε την έβδομη χορδή εις τη λύρα του, θέλοντας να μιμηθεί την πλανητική μουσική. Κατά συνέπεια, αιώνες πριν τον Πυθαγόρα, οι Έλληνες γνώριζαν τη μουσική των άστρων.  Πριν ακούσετε την μουσική των Ουράνιων σφαιρών όπως έχουν καταγραφεί από την N.A.S.A,  θα παραθέσω ένα σχετικό απόσπασμα από το  «Περί Πυθαγόρειου βίου, 938 – 958 », του Ιάμβλιχου…:

«O Πυθαγόρας χρησιμοποιώντας κάποιον άρρητο και δυσκολονόητο θεϊκό τρόπο, τέντωνε την ακοή του και προσήλωνε τον νου του στις «μεταρσίαις» (υπερκόσμιες) «τοῦ κόσμου συμφωνίαις», ακούοντας μυστικά, όπως έδειχνε, μόνον αυτός και κατανοώντας την καθολική των σφαιρών και των κατ’ αυτάς κινούμενων αστέρων αρμονία, που ήταν κάτι πληρέστερο από εκείνη των θνητών και απέδιδε «κατακορέστερον μέλος.

Η υπερκόσμια αυτή συμφωνία, είναι αποτέλεσμα «ἐξ ἀνομοίων μὲν καὶ ποικίλως διαφερόντων ῥοιζημάτων ταχῶν τε καὶ μεγεθῶν καὶ ἐποχήσεων» (εξ ανόμοιων μεν και ποικίλων ταχύτατων ήχων και μεγεθών και συνακόλουθων στοιχείων), που έχουν αναμεταξύ τους εναρμονισθεί με κάποια μουσική διάταξη, αποτελούμενη από κίνηση και μελωδικότητα περιστροφή άμα και ποικιλόμορφη ωραιότητα. Από την υπερκόσμια αυτή συμφωνία εμπνεόμενος, σαν να είχε βάλει σε τάξη και αυτή λογική του νου του, όπως όταν μιλούμε για άσκηση σωματική, επινοούσε όσο ήταν δυνατόν κάποιες εικόνες ίδιες με αυτές που έβλεπε, τις οποίες παρείχε στους μαθητές του μιμούμενος με τα μουσικά όργανα και την φωνή την υπερκόσμια συμφωνία. Γιατί σε αυτόν μόνον από όλους τους ανθρώπους της γης θεωρούσε ότι ήταν κατανοητοί και μπορούσε να ακουσθούν οι κοσμικοί αυτοί φθόγγο».

Εδώ όμως υπάρχει ένα παράδοξο. Εξ όσων γνωρίζουμε την εποχή του Πυθαγόρα, δεν υπήρχαν διαστημόπλοια ούτε τεχνολογία που θα μπορούσε να καταγράψει την μουσική των πλανητών…. Μήπως λοιπόν υπήρχε και άλλος τρόπος;

Και δεν είναι η μόνη σχετικά αναφορά που έχουμε. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο στο έργο του Περί του Σωκράτους Δαιμονίου (590Β) περιγράφεται το βίωμα του Τίμαρχου όταν αυτός επισκέφθηκε το Τροφώνιο άντρο. 

Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες που διασώζονται , ο Τίμαρχος κατήλθε στην κρύπτη του Τροφώνιου, αφού πρώτα τέλεσε όλες τις τελετουργίες που συνήθιζαν στο μαντείο, μένοντας κάτω από το έδαφος για δύο νύχτες και μία μέρα.

Ο Τίμαρχος είπε ότι στην κάθοδο του στη μαντική κρύπτη, η πρώτη του εμπειρία ήταν αυτή της πτήσης σε απόλυτο σκοτάδι, και έπειτα από προσευχή, έμεινε να κείτεται για πολύ ώρα χωρίς να έχει συνείδηση για το αν ήταν ξύπνιος ή αν ονειρευόταν. Παρ' όλα αυτά, την ίδια ώρα τού φάνηκε ότι άκουσε έναν κρότο και ότι χτύπησε στο κεφάλι, και ότι οι ραφές του κρανίου του χωρίστηκαν και απελευθέρωσαν την ψυχή του.

Καθώς απομακρυνόταν η ψυχή του προς τα επάνω αναμειγνυόταν με αέρα διαυγή και καθαρό και ένοιωθε χαρά ...Και του φάνηκε πως άκουσε αμυδρό σφύριγμα να γυρίζει πάνω από το κεφάλι του και ο ήχος που άφηνε ήταν ευχάριστος.... Ο Τίμαρχος αναφέρει πως βγήκε η ψυχή του από το σώμα του, και ανεβαίνοντας πάνω από την γη είδε τους πλανήτες.

Κοιτάζοντας προς τα επάνω δεν είδε πουθενά την γη, αλλά νησιά, (οι πλανήτες) που έλαμπαν με λάμψη απαλή, αλλάζοντας μεταξύ τους και με την σειρά του το καθένα χρώματα. Τα νησιά αυτά φαίνονταν αναρίθμητα στο πλήθος και υπερφυσικά στο μέγεθος, όχι ίσα όλα, αλλά όλα σφαιρικά. Του φάνηκε επίσης πως κινούνταν κυκλικά στον αιθέρα και σιγο σφύριζαν μελωδικά (οι μουσική των σφαιρών) ...!!!

Σε ένα τμήμα  επίσης της διδασκαλίας που ακούει  Τίμαρχος από τη θεία φωνή, διαβάζουμε: 

«Η ανθρώπινη Ψυχή προήλθε από τον θείο Νου. Ένα μέρος της, καθώς αναμιγνύεται με τα πάθη της ύλης, αλλοιώνεται, αλλά ένα άλλο θαυμάσιο μέρος της μας κρατάει ψηλά το κεφάλι, ώστε να αναπνέουμε τον ελεύθερο αέρα, σαν αεραγωγός επικοινωνών με το σκάφανδρο ανθρώπου που έχει καταδυθεί στον βυθό».

Στο Πλατωνικό έργο «ΦΑΙΔΩΝ» ή περί ψυχής (110b), ο Σωκράτης αναφέρει, μία πληροφορία η οποία επίσης είναι αρκετά παράξενη, και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Αναφέρει σχετικά: 

«Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες (μπάλες ποδοσφαίρου)* που είναι από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Δηλαδή είναι πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα, ενώ τα χρώματα που χρησιμοποιούν οι ζωγράφοι μας εδώ, δεν είναι παρά απομιμήσεις εκείνων των χρωμάτων.

Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωματισμένη από αυτά τα χρώματα, που είναι πιο λαμπερά και καθαρά από τα εδώ. Κάποιο μέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην ομορφιά, ενώ άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωματισμένη και με τα άλλα χρώματα, και ακόμα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εμείς έχουμε δει. Γιατί ακόμα και οι κοιλότητες της που είναι γεμάτες αέρα και νερό, παίρνουν μια απόχρωση λαμπερή μέσα στην ποικιλία των άλλων χρωμάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση μιας ενιαίας εικόνας πολύχρωμης».

Ας επιστρέψουμε όμως στο παρόν  και στα πορίσματα της N.A.S.A. Όταν ο Voyager II  την δεκαετία του ’90,  επισκέφθηκε τον Δία τον Ουρανό και τον Κρόνο η  N.A.S.A κατέγραψε για πρώτη φορά τους ήχους που παράγουν οι πλανήτες. Έκτοτε έχουν καταγραφεί ήχοι από πολλούς πλανήτες.

Πριν μία δεκαετία περίπου οι επιστήμονες της NASA κατέγραψαν τη χαμηλότερη νότα που ακούστηκε ποτέ στο σύμπαν. Όπως έγραφε ο Nigel Hawkes στους Times, ήταν ο βαθύς βρυχηθμός μιας γιγαντιαίας μαύρης τρύπας. Η νότα είναι η σι ύφεση αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να την ακούσετε: βρίσκεται 57 οκτάβες κάτω από το μεσαίο ντο, συχνότητα ένα εκατομμύριο δισεκατομμύρια φορές χαμηλότερη από το όριο της ανθρώπινης ακοής.

Κάθε πλανήτης  όπως θα ακούσετε, έχει τον δικό του ήχο, και αυτό είναι το εκπληκτικό. Ακούστε προσεκτικά το δείγμα που θα βρείτε εδώ: 

Σας εφιστώ την προσοχή στους ήχους που  ακούγονται από τον κάθε πλανήτη ξεχωριστά. Παρατηρήστε πως ο Ποσειδώνας ο Θεός της θάλασσας παράγει ήχο κατά την περιφορά του στο διάστημα,  που μοιάζει εκπληκτικά με τον ήχο των κυμάτων στην θάλασσα….!!! 

Τυχαίο άραγε;

Αντίστοιχα ο ήχος του Κρόνου είναι,   ένας καθόλου ευχάριστος ήχος, ενώ του Ουρανού,  κάποιες στιγμές ακούμε ήχο που μοιάζει παρόμοια με τον ήχο των αεριωθούμενων αεροπλάνων.

Δεν είναι τυχαίο πως τον πιο μελωδικό ήχο τον παράγει η Γη, και μάλιστα κάποιες στιγμές ακούμε μελωδία που μοιάζει με κελάηδημα πουλιών….

Ο κάθε πλανήτης παράγει τον δικό του ήχο, αν όμως  ήμασταν σε θέση να ακούσουμε την κλασσική συμφωνία  που παράγεται από  το σύνολο μελωδιών των πλανητών ανά ηλιακό  σύστημα  ή ανά γαλαξία,  ίσως τότε μπορούσαμε να ακούσουμε την μουσική της αρμονίας τους σύμπαντος…..

Καλώς ήρθατε στον Πλανήτη Γη…..!