«Δημαγωγούντες εκάστοτε τον ελληνικόν λαόν και
καπηλευόμενοι τον πατριωτισμόν, διά να παραστήσωμεν εις αυτόν ότι είναι λαός
περιούσιος [...] καταντήσαμεν να πείσωμεν αυτόν ότι εις τον αγώνα του
πολιτισμού και εις τον αγώνα της προόδου και εις τον αγώνα της αμίλλης δεν έχει
ανάγκην, όπως επικρατήση, να μεταχειρισθή τα ίδια όπλα τα οποία μεταχειρίζονται
οι άλλοι λαοί. [...] Πάντα ταύτα κατορθώσαμεν να πείσωμεν τον λαόν ότι ήσαν
περιττά. Συγχρόνως αφήσαμεν αυτόν να
επαναπαύεται ότι, εάν του λείψουν όλα τα άλλα εφόδια, δύναται όμως, κρατών
επάνω εις τον δίσκον της επαιτείας τας παρελθούσας δόξας του, να προσέρχεται
εκάστοτε προς τους ισχυρούς εκείνους, οι οποίοι κατ’ άλλον τρόπον εργασθέντες
εγένοντο ισχυροί, διά να ζητή υπέρ εαυτού ως επαιτείαν, επί τη βάσει των
παλαιών περγαμηνών του, όπως υπερασπίζη τα δίκαιά του.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου